Studiował kompozycję w Petersburgu u Rimskiego-Korsakowa. Wykładał (1908-1921) w konserwatorium w Odessie, a następnie w Warszawie (1921-1925 i 1931-1939). W latach 1925-1927 był dyrektorem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego oraz Wyższej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W roku 1927 pełnił funkcję przewodniczącego jury Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego.
Witold Maliszewski był założycielem i dyrektorem (1913–1921) Konserwatorium w Odessie, które wykształciło wielu muzyków światowej klasy. W 1921 r., po zajęciu miasta przez władze radzieckie, wrócił do Warszawy.
W 1928 w Genewie otrzymał nagrodę w konkursie na dokończenie Symfonii h-moll Schuberta.
Był kompozytorem konserwatywnym, pozostającym pod wpływem neoromantyków rosyjskich, zwłaszcza swego nauczyciela, Rimskiego-Korsakowa oraz Głazunowa. Do najważniejszych dzieł Maliszewskiego należy: 5 symfonii, 3 kwartety smyczkowe, balety Boruta i Syrena, Requiem (1930), Missa Pontificalis (1930), Koncert b-moll na fortepian i orkiestrę (1938), Kwintet smyczkowy d-moll oraz Wielka kantata biblijna.
Kompozycji uczył się u Maliszewskiego Witold Lutosławski, najpierw (od 1928) prywatnie, następnie (od 1932) w Konserwatorium Warszawskim.
Opracowanie redakcyjne, styczeń 2004
