Pianistka i pedagog. Urodzona 2 października 1891 w Petersburgu, zmarła 19 stycznia 1980 w Tychach.
-
Naukę muzyki rozpoczęła pod kierunkiem ojca, Stanisława Szlezyngiera, który prowadził swoją szkołę muzyczną. Grę na fortepianie studiowała w klasie Anny Jesipowej w Konserwatorium w Petersburgu - dyplom uzyskała w 1911. W tym samym roku rozpoczęła pracę jako nauczyciel gry na fortepianie w szkole swojego ojca. W 1918 zamieszkała w Warszawie, gdzie uczyła oraz kontynuowała naukę gry na fortepianie u Henryka Melcera. Brała również udział w koncertach kameralnych, w Filharmonii Warszawskiej i grywała w salonach bogatych mieszczan. W 1924 zamieszkała na Śląsku. Od 1925 prowadziła klasę fortepianu w Instytucie Muzycznym im. Stefana Mariana Stoińskiego w Katowicach, a od 1929 w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach.
Okres II wojny światowej spędziła w Warszawie - tu udzielała lekcji gry na fortepianie. W 1945 powróciła do Katowic i do 1970 była profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. Jednocześnie, w latach 1947-48, pełniła funkcję prorektora, a od 1957 piastowała stanowisko kierownika Katedry Pianistyki katowickiej uczelni. Jej uczniami byli m.in.: Lidia Grychtołówna, Maria Kubień-Uszokowa, Klara Langer-Danecka, Józef Sekura i Józef Stompel. Ponadto prowadziła kursy metodyki gry na fortepianie dla pedagogów, opublikowała kilka prac z tego zakresu (m.in. "Z zagadnień nauczania gry na fortepianie", PWM, Kraków 1962), wydała mały zbiorek własnych kompozycji na fortepian dla początkujących "Światek dziecięcy" (PWM, Kraków 1960).
Wanda Chmielowska w 1954 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, listopad 2007.