Kompozytor, dyrygent i pedagog. Urodzony 8 września 1911 w Sosnowcu, zmarł 29 listopada 1992 w Łodzi.
W 1936 ukończył Państwowe Konserwatorium Muzyczne w Warszawie, gdzie studiował kompozycję pod kierunkiem Piotra Rytla, dyrygenturę w klasie Waleriana Bierdiajewa oraz grę na fortepianie u Margerity Trombini-Kazuro. W latach 1936-38 był asystentem Bierdiajewa. Dyrygował również wieloma koncertami symfonicznymi w Warszawie, Krakowie, Wilnie, Berlinie i Stockholmie. Edukację muzyczną uzupełniał w 1938 na kursie dyrygenckim "Mozarteum" w Salzburgu. W latach 1938-39 był kierownikiem Chóru im. Stanisława Moniuszki.
Podczas niemieckiej okupacji w czasie II wojny światowej czynnie udzielał się w oddziałach ruchu oporu. Po wojnie wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, od 1959 jako profesor nadzwyczajny, prowadząc zajęcia z kompozycji, dyrygentury, instrumentacji i czytania partytur. W latach 1945-70 dyrygował Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Łódzkiej, Orkiestrą Ludowego Instytutu Muzycznego, Orkiestrą Polskiego Radia w Łodzi oraz orkiestrą studencką Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich w Łodzi.
Za swoją twórczość kompozytorską otrzymał wiele nagród, m.in. w 1951 - Nagrodę Państwową III stopnia za Symfonię nr 1 B-dur (1948) i Suitę nr 2 "Suitę taneczną" na orkiestrę symfoniczną (1950), w 1955 - nagrodę na II Festiwalu Muzyki Polskiej za Suitę nr 1 "Tańce polskie" na orkiestrę symfoniczną (1947), w 1968 - nagrodę na konkursie chóralnym w Łodzi za pieśń na chór mieszany pt. Siedem strof o słowikach (1968), a w 1975 - nagrodę na XVI Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu za muzykę do Operetki Witolda Gombrowicza. Został również uhonorowany trzykrotnie Nagrodą I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1967, 1974, 1981).
Tomasz Kiesewetter otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1954), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1975), Order Sztandaru Pracy I klasy (1985).
Ważniejsze kompozycje:
- Menuetto na małą orkiestrę symfoniczną (1933)
- Kwartet smyczkowy nr 1 D-dur (1933)
- Fugi na organy (1934)
- Concerto grosso na orkiestrę (1934)
- Tempo di marcia na orkiestrę symfoniczną (1934)
- Przygody żeglarza Sindbada, poemat symfoniczny (1936)
- Stabat Mater, oratorium na sopran, chór żeński i organy (1944)
- Suita nr 1 "Tańce polskie" [wersja I] na orkiestrę symfoniczną (1947)
- Symfonia nr 1 B-dur (1948)
- Trzy pieśni w stylu ludowym na głos i fortepian (1949)
- Krzesany w stylu góralskim na orkiestrę (1949)
- Walc na orkiestrę (1949)
- Koncert na altówkę i orkiestrę D-dur (1950)
- Suita nr 2 "Suita taneczna" na orkiestrę symfoniczną (1950)
- Suita nr 3 "Suita w stylu dawnych baletów" na małą orkiestrę symfoniczną (1951)
- Kwintet na instrumenty dęte B-dur (1951)
- Uwertura olimpijska na orkiestrę (1952)
- Symfonia nr 2 D-dur (1952)
- Suita nr 1 "Tańce polskie" [wersja II] na wielką orkiestrę dętą (1952)
- Trzy mazurki na fortepian (1953)
- Suita nr 4 "Notatki z podróży" na orkiestrę (1953)
- Kwartet smyczkowy nr 2 C-dur (1953)
- Stańczyk (Królewski błazen), balet w 3 aktach w 4 obrazach (1954)
- Igraszki z diabłem, polka na małą orkiestrę symfoniczną (1955)
- Suita nr 1 "Tańce polskie" [wersja III] na orkiestrę mandolinową (1955)
- Wesoły tramwajarz, galop na orkiestrę (1957)
- Symfonia nr 3 (1958)
- Sonatina na fortepian (1959)
- Espana na fortepian solo z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej (1960)
- Caballero, ole! na orkiestrę symfoniczną (1960)
- Suita nr 5 "Zagłoba Swatem" na orkiestrę (1961)
- Koncert "w dawnym stylu" na organy i orkiestrę smyczkową (1961)
- Bal samotnych, operetka w 3 aktach (1963)
- Porwanie, teatrada muzyczna w dawnym stylu na kanwie ballady Antoniego Edwarda Odyńca (1964)
- Suita nr 6 "Cyrk" na wielką orkiestrę symfoniczną (1966)
- Bajka o żołnierzu tułaczu [wersja I], uwertura na orkiestrę dętą (1967)
- Tryptyk na baryton lub głos średni z towarzyszeniem orkiestry lub fortepianu (1968)
- Sonatina na klarnet z fortepianem (1968)
- Baśń o szklanej górze, uwertura na 4 akordeony, kontrabas i perkusję (1968)
- Siedem strof o słowikach na chór mieszany (1968)
- Orkiestro, zaśpiewaj o sobie, kantata na solistów, chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną (1969)
- L'Improvisatione na harfę (1970)
- Nokturn na wielką orkiestrę dętą (1970)
- Opowieść o dziurawym bębnie, uwertura na orkiestrę (1971)
- Koncert organowy nr 2 (1979)
- Messa a quatro tromboni (1984)
- "Mozartowski" koncert wiolonczelowy (1991)
- Preludium i toccata C-dur na organy (1991)
- Suite des danses excentriques na dwa fortepiany (1992)
Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, marzec 2004.
