W latach 1915-1920 studiowała rzeźbę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Edwarda Wittiga. Za wykonaną pracę dyplomową, "Akt", otrzymała w 1920 roku nagrodę Ministerstwa Sztuki i Kultury. Związana z nurtem awangardowej sztuki konstruktywistycznej, współpracownica i towarzyszka życia jednego z czołowych jej przedstawicieli w Polsce, Mieczysława Szczuki. Współzałożycielka awangardowej grupy Blok (1924) i współredaktorka pisma o tej samej nazwie. Po śmierci Szczuki w 1927 roku wydawała i redagowała założone przez niego pismo "Dźwignia". W roku 1937 wyemigrowała z Polski, ostatnie lata życia spędziła w USA. Jej prace znajdują się m.in. w Muzeum Sztuki w Łodzi.
Teresa Żarnowerówna należała do środowiska międzywojennej awangardy konstruktywistycznej, a w Polsce do pionierów tego nurtu. Jest autorką rzeźb, geometrycznych kompozycji abstrakcyjnych malowanych na płótnach, a także tworzonych w postaci linorytów barwnych i rysunków. Wykonywała fotomontaże i plakaty agitacyjne, zajmowała się typografią i współpracowała przy projektach architektonicznych. Ta wielostronność zainteresowań artystki znalazła odbicie w programowej wypowiedzi Żarnowerówny z roku 1923:
Najwszechstronniejsze pole do wyrażania się znajduje artysta w widowiskach kinoteatralnych, gdzie łączy elementy poszczególnych odłamów sztuki (malarstwo, rzeźba, architektura, poezja, muzyka, kino, taniec) poparte doskonałością środków technicznych (wyzyskanie energii elektrycznej). Środki, jakie wprowadza nowa sztuka usuwają przypadkowość, dając monumentalność, która jest uwarunkowana przez konstrukcję równoważną przyczynowości i współzależności kształtów dających równowagę
Katalog Wystawy Nowej Sztuki
Twórczość Żarnowerówny pozostawała pod wpływem rosyjskiego konstruktywizmu i holenderskiej grupy De Stijl. Artystka, podobnie jak Mieczysław Szczuka, którego poznała już w trakcie studiów, miała lewicowe poglądy i w swoich plakatach, projektach druków i fotomontażach łączyła zaangażowanie polityczne ze zdobyczami sztuki awangardowej. Poprzez swojego brata Dawida, członka Komunistycznej Partii Polskiej, Żarnowerówna dość wcześnie zapoznała się z ideologią marksistowską i brała żywy udział w propagandzie ruchu rewolucyjnego.
Twórczy dorobek Żarnowerówny znany jest dziś w bardzo wyrywkowej formie. W roku 1923 powstał "Szkic do konstrukcji przestrzennej", w 1924 roku artystka wykonała cykle zatytułowane "Kompozycje typograficzne" i "Kompozycje nowe". Wczesne obrazy Żarnowerówny nie są znane, a z zachowanych opisów wynika, że przedstawiały geometryczne, typograficzne kompozycje z użyciem diagonalnych linii, które dynamizowały płaszczyznę. Podobnie nie zachowały się abstrakcyjne rzeźby artystki konstruowane na zasadzie opozycji wklęsłych i wypukłych planów.
Po roku 1924 Żarnowerówna mniej zajmowała się czystym malarstwem i rzeźbą, bardziej interesowała ją sztuka społecznie użyteczna, jak typografia, grafika książkowa i prasowa, a także plakat, fotomontaż i projektowanie architektoniczne. W latach 1924-1926 Mieczysław Szczuka i Teresa Żarnowerówna zaprojektowali przy pomocy architektów funkcjonalne zespoły mieszkaniowe, które chociaż nie zostały zrealizowane, to weszły do historii polskiej architektury awangardowej. Jeden z nich o nazwie "Domy ogrody w miastach ogrodach" (1927) w ciekawy sposób nawiązywał do Corbusierowskiej idei zespolenia architektury z otoczeniem. Inny przedstawiał wysoki dom mieszkalny dla bogatej klienteli: bezdzietnych małżeństw i kawalerów (1926). W pracach architektonicznych projektowanych przez Żarnowerównę i Szczukę nie tyle chodziło o same budynki, lecz "o metodę plastycznego komponowania (budowania) w trzech wymiarach w oparciu o określoną abstrakcję geometryczną".