Kompozytorka muzyki współczesnej, teatralnej i filmowej, w której szczególny nacisk kładzie na elektroniczny sound design. Bawi się usterkami i percepcją słuchaczy. Występuje na żywo – obecnie z komputerem, dawniej - grając na skrzypcach.
Teoniki Rożynek (ur.1991), ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną in. Władysława Żeleńskiego w Krakowie (klasa skrzypiec Janusza Miryńskiego) oraz kompozycję na Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie (klasa Krzysztofa Baculewskiego). Brała udział w kursach i warsztatach kompozytorskich Synthetis w Radziejowicach oraz podczas Donauschinger Musiktage, Ferienkurse für Neue Musik Darmastadt i Warszawskiej Jesieni. Oprócz ostatniego z wymienionych festiwali jej utwory były wykonywane także na Musica Electronica Nova we Wrocławiu, Sacrum Profanum w Krakowie, Kravín Rural Arts / Hranice u Malče czy Bendigo International Festival of Exploratory Music w Australii, a także na koncertach w Kolonii, Ostrawie i innych.
Bardzo istotnym wątkiem twórczości Rożynek są produkcje filmowe i teatralne z takimi twórcami jak Marta Górnicka, Katarzyna Kozyra, Jagoda Szelc, Tomasz Węgorzewski, Arek Biedrzycki i Filip Bojarski. Była członkiem kolektywu kompozytorskiego gen~rate (z Aleksandrą Kacą, Rafałem Ryterskim i Żaneta Rydzewską), w ramach którego organizowała liczne koncerty w Warszawie.
Muzyka Teoniki Rożynek wydaje się wyrastać z jej młodzieńczych doświadczeń gry na skrzypcach i starych syntezatorach: na pierwszych możliwe jest dowolne wręcz kształtowanie brzmienia i jego zmiana w czasie; drugie oferują różne, czasem przypadkowe deformacje i brudy. "Hakompozytorka" bardzo inspiruje się podobnymi usterkowymi dźwiękami ("Palinopsja") oraz myśli warstwami dźwięku i ich przepływami ("Halocline II"). Jej wczesne utwory elektroakustyczne mają wyraźnie psychodeliczny czy narracyjny charaker ("T.R.I.P."), a Rożynek pozostała wierna zarysowanej w nich koncepcji sound designu ("bol). Opiera się on na starannie obrobionych i zmontowanych samplach, filmowych wręcz kontrastach oraz potężnym basie z jednej strony i najdrobniejszych, amsr-owych odgłosach z drugiej ("the most satysfying music"). Istotną rolę pełni też dialog między instrumentami realnymi i wirtualnymi ("bilokacja") oraz otaczającą je elektroniką ("deep-frozen_2/17"). Choć kompozytorka deklaruje, że woli odbierać muzykę na słuchawkach, coraz częściej występuje ostatnio na żywo za komputerem, jak na festiwalu w Sokołowsku, Warszawskiej Jesieni i Unsound; także wspólnie z pozostałymi członkami kolektywu gen~rate (nawet jeśli przestał już istnieć). W tych setach, podobnie jak w komponowanych utworach, nie stroni od beatu lub groove’u ("taśmociąg"), pochodzącym z muzyki techno czy maszyn jak... betoniarki i lodówki.
W wywiadzie dla Glissando Rożynek wyznała:
Błąd jest moją przedziwną muzyczną obsesją. Znacznie większą wartość stanowi dla mnie nagranie fletu, w którym ktoś się pomylił albo słyszy się chrząknięcia w tle niż studyjne nagranie, na którym flet brzmi idealnie. Błąd potrafi stworzyć dodatkową warstwę, która jest dla mnie znacznie bardziej interesująca. Naturalne niedostatki, uchwycona chwila – to wydaje mi się szalenie fascynujące! Z tego można rzeźbić część makro, błąd może zupełnie zmienić przebieg utworu. Realny błąd na poziomie mikro może wpłynąć na całą konstrukcję.
Muzyka Teoniki Rożynek jest idealnie skrojona pod percepcję odbiorcy i pozostaje daleka od papierowych struktur, co ewidentnie ma związek ze scenicznym obyciem autorki. Wiąże się ono nie tylko z jej występami od wieku nastoletniego, ale także z aktywnością na deskach teatru, która przyniosła jej liczne wyróżnienia (Opolskie Konfrontacje Teatralne, festiwal Boska Komedia). Najbardziej intensywny był współudział w spektaklu "Boska komedia" na Chór Kobiet w reżyserii Marty Górnickiej, gdzie znacząco poszerzyła wokalne techniki zespołu. Ostatnio Rożynek coraz śmielej wchodzi także do środowiska filmowego, w czym na pewno pomógł sukces debiutu Jagody Szelc Wieża. Jasny dzień, gdzie niskie brzmienia nieokreślonej proweniencji podkreślają niepokojący klimat fabuły. W większości ścieżek dźwiękowych kompozytorka używa elektroniki opartej na samplach, tylko czasem decydując się na konkretne efekty emocjonalne, jak w filmach swojego partnera Filipa Bojarskiego. Od wielu lat pracuje także z reżyserem Tomaszem Węgorzewskim (autorem scenariusza do inicjacyjnego dla obojga filmu "Spełnia się"), którego "Listopad (...)" został doceniony w środowisku teatralnym.
Opinie recenzentów teatralnych są bardzo pochlebne. Juliusz Tyszka w tekście o wyreżyserowanym przez Tomasza Węgorzewskieg "Listopadzie. Romansie histerycznym z drugiej połowy XVIII wieku", pisze:
Znaczące jest muzyczne tło, które rytmicznie wspomaga ślamazarną akcję. Basowe, głębokie dźwięki, które teraz słychać, dodają scenicznym sytuacjom powagi. Później dojdą jeszcze jakieś pogłosy, szepty… Muzyka w tym spektaklu fascynuje, budując umiejętnie nastrój tajemniczości.
W podobnym tonie o wyraża się Aleksander Karwowski:
Świetna muzyka Teoniki Rożynek jest wirującym niepokojem, tą Strzygą, która wisi cały czas nad spektaklem wwierca się w umysły bohaterów wpędzając ich w histerię, wywołując ból trzewi, tej busoli w brzuchu odpowiedzialnej za sumienie i działanie.
Teoniki Rożynek: Soundcloud
Wybrane utwory autonomiczne:
- bilokacja na amplifikowany fortepian, dwóch pianistów i sampler (2015),
- ściana na amplifikowane skrzypce i wiolonczelę oraz warstwę elektroniczną (2015),
- T.R.I.P. na taśmę (2015)
- halocline II na dwa akordeony, akordeon basowy i sampler (2016)
- nox na amplifikowaną orkiestrę smyczkową (2016)
- kwartet smyczkowy na preparowany i amplifikowany kwartet smyczkowy (2016)
- multiple 1 na amplifikowane klarnet kontrabasowy, perkusję, fortepian i skrzypce (2017)
- can you hear colors? na amplifikowany flet basowy, amplifikowany kontrabas i warstwę elektroniczną, we współpracy z Moniką Szpyrką (2017)
- the most satisfying music na dwóch perkusistów i warstwę elektroniczną (2017)
- minimal surfaces 1.0 na amplifikowane skrzypce i wiolonczelę oraz zespół kameralny (2017)
- bol na flet, akordeon, perkusję, warstwę elektroniczną i wideo (2017)
- deep-frozen_2/17 na akordeon, altówkę i warstwę elektroniczną (2017)
- untone na taśmę (2017)
- taśmociąg na klarnet basowy, fortepian, sampler, skrzypce i wiolonczelę (2018)
- Palinopsja na elektronikę (2018)
- satin made of triggers, we współpracy z Kamilem Szuszkiewiczem i Antoniną Nowacką (2018)
- Etiuda na mechanizm klamki i jedną sprężynę na taśmę (2019)
- bulb na klarnet kontrabasowy, zestaw perkusyjny, fortepian i skrzypce amplifikowane, warstwę audiowizualną i instalację świetlną, stworzoną we współpracy z Martyną Chojnacką
Wybrana muzyka filmowa i teatralna
- Spełnia się, reż. Gaweł Kownacki (2013)
- Zimniej niż tu, reż. Anika Idczak, Teatr Ochoty – Ośrodek Kultury Teatralnej w Warszawie (2015)
- Nigdy nie byłem na Słowacji, reż. Filip Bojarski, etiuda szkolna na PWSFTiTv w Łodzi (2015)
- Staje się, reż. Arek Biedrzycki, film dyplomowy na WRiT UŚ w Katowicach (2016)
- Hymn do miłości, reż. Marta Górnicka, Teatr Polski w Poznaniu (2017)
- Listopad, reż. Tomasz Węgorzewski, Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie (2017)
- Wieża. Jasny dzień, reż. Jagoda Szelc (2017)
- Wakacje, reż. Filip Bojarski, etiuda szkolna na PWSFTiTv w Łodzi (2018)
- Wampir. Trauerspiel, reż. Tomasz Węgorzewski, Teatr Polski w Bydgoszczy (2018)
- Takie piękne miasto, reż. Marta Koch, animowana etiuda szkolna na PWSFTiTv w Łodzi (2018)
- Słabi, reż. Arek Biedrzycki, teatr telewizji (2018)
- Sole, reż. Carlo Sironi, Kino Produzioni, Lava Films (2019)
- Miłość, reż. Michał Ciechomski, etiuda szkolna na WRiT UŚ w Katowicach (2019)
- Wierzaj w me tumany, reż. Teoniki Rożynek (2019)
Autor: Jan Topolski, listopad 2019