Opublikował sześć samodzielnych tomików poezji, współautor dwóch. W roku 1993 uzyskał doktorat na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley (tematem pracy była twórczość Joyce'a), do 1997 był wykładowcą na Southern Methodist University w Dallas. Obecnie adiunkt anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 2015 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. Autor amerykańskiego wyboru wierszy
Tadusza Borowskiego, a także (wraz z R. Menghamem i P. Szymorem) angielskiej antologii nowej poezji polskiej "
Altered State" (Arc Publications, Todmorden 2003). Redaktor pisma literacko-artystycznego "Dwukropek", przez lata stały współpracownik "Przekroju" i "Literatury na Świecie". Mieszka w Warszawie.
Zabrał się za pisanie wierszy dość późno, w trzydziestym roku życia, pod wpływem twórczości przyjaciół, Andrzeja Sosnowskiego i Kuby Kozioła. Ich wydany w USA wspólny tomik, "Dom bez kantów" od razu stał się w Polsce pozycją legendarną. Pierwsza osobna książka Pióry, "Okęcie", również wywołała sporo szumu, stanowiąc - obok "Życia na Korei" Sosnowskiego - istotną kontrpropozycję wobec panującego podówczas o'haryzmu. Poeta ten uprawia "literaturę z literatury", erudycyjną i chłodną emocjonalnie; nie ukrywa swej fascynacji Ashberym i Poundem (a także autorami z kręgu OuLiPo), sampluje natomiast chętnie polską klasykę (Norwid, Sienkiewicz, Dąbrowska), której rozpoznawalne formy wypełnia odkształconą albo wręcz absurdalną treścią, bądź tworzy z ich fragmentów literackie kolaże.
Chętnie sięga po wymyślne gatunki (pantum, vilanella, sestina), jest też wynalazcą formy "wycinanki kurpiowskiej", czyli wiersza doskonale symetrycznego. Jego twórczość określana jest mianem "antybiograficznej", wszelkie bowiem aluzje do życia osobistego są w niej głęboko ukryte i trudno czytelne. Pióro stanowi dla krytyków twardy orzech do zgryzienia - cenią go, lecz nie potrafią analizować. Jeden z nich stwierdził wręcz, iż "omawianie wierszy Pióry kończy się dostosowywaniem ich do własnych gustów, do własnego smaku". Przy okazji najnowszego tomu poety, wydanych w 2015 roku "Powązek", pisała w "Dwutygodniku" Aldona Kopkiewicz:
"Pióro tworzy poezję, splatając nieustannie nowe metafory, co trafnie ujmuje deklaracja: „za nic miej konkret wszystko kalambur”
Jako prozaik pozostaje autorem jednego głośnego opowiadania "Wyjaśnienie" (jest to fikcyjny monolog polskiego kochanka Michela Foucault, prowadzącego inwigilację filozofa na życzenie służb specjalnych) oraz ciekawych próz o charakterze onirycznym. Osobną dziedzinę w twórczości Pióry stanowi pisarstwo kulinarne, uprawiane wpierw na łamach "Przekroju", później "Pani" i "Kuchni", w którym to miesięczniku dyskutuje o rozkoszach stołu z wielbicielem wina, Markiem Bieńczykiem. W swoich felietonach poeta jest zwolennikiem potraw rzadkich, egzotycznych, trudnych do przygotowania, niektórzy twierdzą, że wręcz nieistniejących. Kuchenne przepisy są tu kolejną okazją dla popisów czysto językowej wirtuozerii. Jako badacz literatury, interesuje się Pióro głównie politycznymi kontekstami poezji; opublikował na ten temat liczne teksty. Opisywał m.in. twórczość Franka O'Hary, Ralpha Ellisona, Dale'a Scotta, ale też Jamesa Joyce'a. Jego własna poezja jest (poza wierszem "Bez znieczulenia", w którym piłkarskie mistrzostwa przedstawione zostały za pomocą frazeologii dotyczącej wojny i ludobójstwa) demonstracyjnie wręcz apolityczna. Skomplikowana, trudna w lekturze, wynagradza ten trud dystyngowanym humorem i mnóstwem błyskotliwych uwag, jak ta z wiersza "Bug Hour": "Bardziej cierpimy przez miłość niż przez pornografię". Pióro odżegnuje się zresztą od poezji jednoznacznej, niosącej przesłanie, podkreślając rolę rytmu wierszy, ich warstwy estetycznej:
"Dociekanie jednoznacznych sensów w każdym z tych wierszy mija się z celem, ponieważ w niektórych chodzi tylko, lub przede wszystkim, o tempo, pęd, dźwięk, niespodzianki. Czyli powierzchnie, pod którymi można, ale niekoniecznie trzeba poszukiwać rozmaitych sensów." - mówił w 2015 roku w wywiadzie z Kamilem Nolbertem.
Źródło: www.polska2000.pl; Copyright: Stowarzyszenie Willa Decjusza, 2004, aktualizacja: NMR, maj 2016.
Bibliografia:
- Dom bez kantów, Chicago: The Movable Feast Press, 1992 (razem z Andrzejem Sosnowskim i Kubą Koziołem).
- Okęcie, Warszawa: Przedświt 1993.
- Wiersze okolicznościowe, Lublin: Stowarzyszenie Literackie Kresy, 1997.
- Syntetyczność, Legnica: Centrum Sztuki - Teatr Dramatyczny, 1998.
- Dom bez fantów, Legnica: Centrum Sztuki - Teatr Dramatyczny, 1998 (razem z Andrzejem Sosnowskim i Fantomasem).
- Wola i Ochota, Legnica: Biuro Literackie Port Legnica, 2000.
- Pieśni miłosne, Wrocław: Biuro Literackie, 2004.
- Abecadło, Wrocław: Biuro Literackie, 2009.
- O dwa kroki stąd (wiersze zebrane, 1992-2011), Wrocław: Biuro Literackie, 2011.
- Powązki, Wrocław: Biuro Literackie, 2015.