Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu: w latach 1948-52 na Wydziale Pedagogicznym, w latach 1952-56 na Wydziale Kompozycji pod kierunkiem Kazimierza Wiłkomirskiego, Piotra Perkowskiego i Stefana Bolesława Poradowskiego.
W latach 1957-83 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu, od 1977 jako profesor. Na wrocławskiej uczelni w latach 1969-73 był dziekanem Wydziału Instrumentalnego, w latach 1973-75 dziekanem Wydziału Kompozycji i Teorii, zaś w latach 1975-81 prorektorem do spraw dydaktyki. W 1972 założył Zakład Muzykoterapii, przekształcony w 1983 w Instytut wrocławskiej uczelni, na którego czele stanął jako dyrektor. W 1977 uzyskał tytuł doktora w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie na podstawie pracy Muzykoterapia jako jedna z funkcji muzyki. W latach 1983-90 związany był także z filią Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie, gdzie kierował m.in. Międzykierunkowym Zakładem Muzykoterapii i Instytutem Wychowania Muzycznego. Działał też jako organizator szkolnictwa muzycznego we Wrocławiu i na terenie Dolnego Śląska.
Zajmował się krytyką i publicystyką muzyczną. Jest autorem skryptu Współczesne techniki kompozytorskie (Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna we Wrocławiu, t. I 1970, t. II 1972), artykułów na temat muzykoterapii, książek: Wstęp do nauki o muzykoterapii (Ossolineum, 1979) oraz Programowanie muzyki terapeutycznej (Akademia Muzyczna we Wrocławiu, 1992).
Tadeusz Natanson był laureatem wielu nagród i wyróżnień na konkursach krajowych i zagranicznych: w 1958 otrzymał II nagrodę na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich im. Tadeusza Bairda za Rondo koncertowe na skrzypce i orkiestrę symfoniczną (1958), w 1960 - II i III nagrodę na Konkursie Kompozytorskim "Wiosny Opolskiej" za Trzy obrazki na 7 instrumentów i perkusję (1960) oraz Kwartet na instrumenty dęte (1960), w 1965 - I nagrodę na konkursie kompozytorskim we Wrocławiu za Trio nr 1 na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1965) oraz wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. księcia Rainiera w Monako za Symfonię nr 3 John Fitzgerald Kenedy in memoriam (1964-65), w 1968 - Nagrodę miasta Wrocławia w dziedzinie muzyki, w 1969 - III nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Grzegorza Fitelberga za Symfonię nr 4 (1969) oraz III nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Stanisława Wiechowicza za Dziesięć etiud na 4-8-głosowy chór mieszany a cappella (1968), w 1970 - I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie we Wrocławiu z okazji 25-lecia powrotu Ziem Zachodnich do Macierzy za kantatę Opamiętajcie się na chór, 4 recytatorów i orkiestrę symfoniczną (1970) oraz wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. księcia Rainiera w Monako za balet-pantomimę Quo vadis? (1970), zaś w 1978 - III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Laval we Francji za Trio na saksofon altowy i 2 wiolonczele (1977). Ponadto został uhonorwany m.in. Złotą Odznaką "Zasłużony dla Dolnego Śląska", Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I i II stopnia, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ważniejsze kompozycje:
- Suita ludowa na sopran, chór mieszany i orkiestrę (1955)
- Toccata i fuga na orkiestrę (1956)
- Koncert fortepianowy nr 1 (1956)
- Nokturn na skrzypce i fortepian (1956)
- Preludium, aria i fuga na fortepian (1957)
- Polifonie na 2 orkiestry smyczkowe (1958)
- Rondo koncertowe na skrzypce i orkiestrę symfoniczną (1958)
- Mała suita na kwartet smyczkowy (1958)
- Koncert podwójny na 2 saksofony i orkiestrę (1959)
- Wariacje i fuga na skrzypce solo (1959)
- Nokturn na skrzypce solo (1960)
- Sześć melodii łużyckich na fortepian (1960)
- Kwartet na instrumenty dęte (1960)
- Trzy obrazki na 7 instrumentów i perkusję (1960)
- Satyry na chór mieszany i sekstet instrumentalny (1960)
- Symfonia-koncert "Wrocławska" na fortepian i orkiestrę symfoniczną (1961)
- Pieśni egzotyczne na chór mieszany (1961-62)
- Rzeźba murzyńska na chór mieszany (1962)
- Symfonia nr 2 (1962)
- Concerto breve na puzon i orkiestrę symfoniczną (1962)
- Uwertura popularna na orkiestrę (1963)
- Modliłem się do Jehowy na głos recytujący i orkiestrę symfoniczną (1964)
- Toccata na 2 klarnety, 2 rogi i fortepian (1964)
- Symfonia nr 3 John Fitzgerald Kennedy in memoriam (1964-65)
- Tryptyk na 3 skrzypiec (1964)
- Trio nr 1 na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1965)
- Trio nr 2 na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1966)
- Vers libre na orkiestrę (1966)
- Concertino na fortepian, perkusję i smyczki (1966)
- Pytanie Kaina [wersja I] na głos recytujący i orkiestrę symfoniczną (1967)
- Pytanie Kaina [wersja II] na głos recytujący, chór męski i orkiestrę symfoniczną (1967)
- Six pieces pour six executants (1967)
- Dziesięć etiud na 4-8-głosowy chór mieszany a cappella (1968)
- Solniczka pełna pieprzu na chór męski (1968)
- Symfonia nr 4 (1969)
- Quo vadis?, balet-pantomima (1970)
- Opamiętajcie się, kantata na chór, 4 recytatorów i orkiestrę symfoniczną (1970)
- Koncert na altówkę i orkiestrę (1971)
- Tamango, opera w 3 aktach (1973)
- Symfonia nr 5 na baryton, chór mieszany i orkiestrę (1974)
- Trzy utwory na kontrabas i fortepian (1974)
- Triptique pour orchestre (1976)
- Trio na saksofon altowy i 2 wiolonczele (1977)
- Sonata na obój i fortepian (1977)
- Sonata antiqua na kwintet instrumentów dętych (1978)
- Symphoniette classique (1979)
- Familiale na głos recytujący i zespół kameralny (1979)
- Koncert fortepianowy nr 2 (1980)
- Symfonia nr 6 (1980)
- Sekstet na 3 trąbki i 3 puzony (1981)
- Symfonia nr 7 (1982)
- Kwartet na instrumenty dęte drewniane nr 2 (1987)
- Trzy sonety na baryton i orkiestre kameralną (1988)
- Koncert fortepianowy nr 3 (1988)
Źródło: Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, lipiec 2003
