Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku dziesięciu lat. Uczył się w Szkole Muzycznej we Lwowie w klasie Heleny Kasparek. W latach 1939-41 uczęszczał do średniej szkoły, również we Lwowie, którą ukończył z oceną celującą, a w nagrodę został wytypowany na stypendialne studia kompozytorskie, pianistyczne i w zakresie gry na organach do Konserwatorium w Moskwie. Jednak wybuch wojny sowiecko-niemieckiej nie pozwolił zrealizować tych planów. W latach 1941-43 brał udział w stałych, tajnych koncertach, organizowanych w lwowskim Zakładzie Sierot Polskich. Jako akompaniator towarzyszył takim solistom, jak Edward Statkiewicz, Andrzej Hiolski, Franciszek Bedlewicz, Romuald Cyganik. Po wojnie był organistą w Kościele św. Elżbiety we Lwowie (1944-46) i w Kościele Bożego Ciała w Krakowie (1947-50). W latach 1947-51 kontynuował edukację muzyczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie - studiował kompozycję u Artura Malawskiego, instrumentację u Feliksa Wrobla oraz grę na organach w klasie Bronisława Rutkowskiego. Od 1950 do 1954 pełnił funkcję korektora, a następnie adiustatora, redaktora i doradcy muzycznego w Państwowym Wydawnictwie Muzycznym w Krakowie.
Tadeusz Machl prowadził szeroką działalność pedagogiczną: w latach 1952-98 wykładał kompozycję i instrumentację w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie (od 1976 - jako profesor nadzwyczajny, od 1980 - profesor zwyczajny), w latach 1982-86 uczył również w Katedrze Muzykologii, a od 1999 - w Katedrze Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pełnił także wiele funkcji w różnych instytucjach kulturalnych w Polsce: w latach 1967-70 był dziekanem Wydziału Teorii, Kompozycji i Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie, a od 1970 do 1973 - prorektorem tejże uczelni. W latach 1969-72 i 1976-79 zasiadał w Radzie Wyższego Szkolnictwa Artystycznego Ministerstwa Kultury i Sztuki. Czynnie udzielał się również w Związku Kompozytorów Polskich: w latach 1962-65 był przewodniczącym Koła Terenowego ZKP w Krakowie, a w latach 1970-72 i 1974-76 - sekretarzem Komisji Rewizyjnej w Zarządzie Głównym. Od 1979 do 1983 przewodniczył Związkowi Chórów i Orkiestr Amatorskich w Krakowie.
Tadeusz Machl za swoją działalność artystyczną otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. w 1956 i 1959 - specjalne wyróżnienie za Kwartet smyczkowy nr 1 (1950) i Kwartet smyczkowy nr 2 (1957) na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Liège, w 1965 - Złoty Krzyż Zasługi za pracę jako kompozytor i pedagog, w 1971 i 1990 - Nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki, w 1972 - Kawalerski Order Polonia Restituta, a w 1988 - Oficerski Order Polonia Restituta.
Ważniejsze kompozycje:
- Stabat Mater, oratorium na 4 solistów, chór mieszany i orkiestrę (1945)
- Trzy miniatury symfoniczne na orkiestrę (1946)
- Symfonia nr 1 na chór mieszany i orkiestrę (1947)
- Symfonia nr 2 (1948)
- Dzień pracy, kantata na 4 solistów i małą orkiestrę symfoniczną (1948)
- Symfonia nr 3 (Uwertura symfoniczna „Tatry") na orkiestrę (1948)
- Koncert organowy nr 1 na organy i wielką orkiestrę symfoniczną (1950)
- Kwartet smyczkowy nr 1 (1950)
- Pięć etiud wirtuozowskich na organy (1950)
- Trzy pieśni do słów Leopolda Staffa i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego na sopran z fortepianem (1950-55)
- Koncert organowy nr 2 na organy i wielką orkiestrę symfoniczną (1952)
- Koncert organowy nr 3 (Uwertura koncertująca) na organy i wielką orkiestrę symfoniczną (1953)
- Kantata młodzieżowa na sopran, baryton, chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną (1954)
- Symfonia nr 4 na wielką orkiestrę symfoniczną (1954)
- Suita liryczna na skrzypce z fortepianem (1955)
- Suita liryczna na wielką orkiestrę symfoniczną (1956)
- Koncert organowy nr 4 na organy i orkiestrę smyczkową (1957)
- Kwartet smyczkowy nr 2 (1957)
- Koncert na sopran i wielką orkiestrę symfoniczną (1958)
- Koncert skrzypcowy (1960)
- Kwartet smyczkowy nr 3 (1961)
- Koncert klawesynowy (1962)
- Symfonia nr 5 (Cztery studia wirtuozowskie) na sopran, chór żeński i orkiestrę (1963)
- Deux Piéces pour Grand Orgue (1964)
- Koncert fortepianowy (1964)
- Pièce en cinqe mouvements na organy (1965)
- Koncert na harfę i orkiestrę symfoniczną (1965)
- Koncert podwójny na klawesyn, fortepian i orkiestrę (1966)
- Koncert na wiolonczelę lub altówkę (1967)
- Mini Suita na organy (1967)
- Lot Ikara, kantata koncertująca na sopran, recytatora, organy i orkiestrę (1968)
- Tryptyk na duże organy (1968)
- Koncert organowy nr 5 na trzy organy i orkiestrę symfoniczną (1969)
- Uwertura jubileuszowa na orkiestrę (1969)
- Koncert potrójny na 2 fortepiany, organy i orkiestrę (1969)
- Dziesięć utworów na średnie organy (1970)
- Koncert na waltornię i orkiestrę (1971)
- Kwartet smyczkowy nr 4 (1972)
- Sonata na troje organów (1972)
- Błękitny krzyż, kantata na sopran, 2 recytatorów, 2 magnetofony i orkiestrę (1974)
- Pejzaże I, cykl preludiów i fug na organy (1976)
- Pejzaże II, cykl preludiów i fug na organy (1977)
- Koncert organowy nr 6 na organy i dwie orkiestry (1979)
- Poemat Jubileuszowy na wielką orkiestrę symfoniczną (1979)
- Wielka fantazja z podwójną fugą B-A-C-H na organy (1980)
- Haerbarium, septet na organy, rożek angielski, róg, fagot, wiolonczelę, harfę i perkusję (1980)
- Requiem dla Zaginionych w Tatrach na sopran, baryton, recytatora, chór mieszany, organy i wielką orkiestrę symfoniczną (1980)
- Rupicaprae, 8 etiud na podwójny pedał (1982)
- Pejzaże III, cykl preludiów i fug na organy (1982)
- Terrarium na organy, harfę, skrzypce i perkusję (1982)
- Piętnaście poematów różańcowych na organy (1983)
- Koncert organowy nr 7 (1983)
- Preludium na fortepian (1983)
- Ballada o Dniestrze na chór mieszany a cappella (1984)
- Impresja na organy, harfę i perkusję (1984)
- Witraże, suita na organy, flet, obój i róg (1985)
- Srebrne skrzydła, uwertura symfoniczna na wielką orkiestrę symfoniczną (1985)
- Scherzo symfoniczne (Kontrowersje) na orkiestrę (1986)
- Capriccio na klawesyn (1986)
- Chorał, Cantabile, Fuga na organy (1988)
- Dissonatio for organ (1989)
- Ave Maria na chór mieszany a cappella (1989)
- Missa brevis na chór mieszany a cappella (1990)
- Improvisation pour orgue (1990)
- Sonatina „In memoriam I. J. Paderewski" na fortepian (1991)
- Poemat na organy (1992)
- Moje Miasto, poemat symfoniczny na wielką orkiestrę symfoniczną (1992)
- Tryptyk na baryton i fortepian (1992)
- Krajobrazy Serdeczne, tryptyk na 4 recytatorów, poczwórny kwartet mieszany i orkiestrę kameralną (1993)
- Witraże na organy solo (1993)
- Tren, poemat symfoniczny na wielką orkiestrę symfoniczną (1994)
- Noc na Kazalnicy, rapsod na wielką orkiestrę symfoniczną, dedykowany Stanisławowi Janikowi (1996)
- Ave Maria na chór mieszany i 2 instrumenty (1996)
- Serenada na orkiestrę smyczkową (1996)
- Suita na orkiestrę smyczkową (1997)
- Preludia na temat polskich pieśni kościelnych na organy (1997)
- Symfonia nr 6 „Sinfonia Desiderii" na wielką orkiestrę symfoniczną (1998)
- In memoriam St. Kinga na obój i zespół smyczkowy (1998)
- Oremus pro pontifice, utwór na XX-lecie pontyfikatu Jana Pawła II na baryton solo, organy i zespół smyczkowy (1998)
- Msza na sopran, tenor, chór mieszany i organy (1998)
- Tryptyk pamięci Andrzeja Hiolskiego na baryton i zespół kameralny (1998)
- Epitafium dédié à Jean Langlais na organy (1999)
- Fantazja na fortepian (1999)
- Janowi Sebastianowi Bachowi w Hołdzie, poemat na wielką orkiestrę symfoniczną (2000)
- Poematy Różańcowe na zespół kameralny (2001)
Opracowanie: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, sierpień 2002; aktualizacja: październik 2008