Urodził się w 1933 r. Pochodzi z niezwykle muzykalnej rodziny. Matka (z domu Małek) była znaną w okolicy ludową śpiewaczką, często zapraszaną jako starościna na wiejskie wesela. Dziadek i ojciec grali na skrzypcach i przed wojną tworzyli własną kapelę. Podczas okupacji gry na skrzypcach nauczył się i Stanisław Głaz. Jego nauczycielem był ojciec, który tak przestrzegał syna:
(…) Ciągnij smykiem po strunach spokojnie, nie wolno dziubać po strunach, melodie wygrywa się od spodu do góry, trzeba uważać, bo skrzypce łatwo gubią głos.
Po wojnie artysta założył własną kapelę, w której grali Głaz z Mamot Dolnych i Małek z Flisów na klarnetach, a Jan Świś z Dzwoli na bębenku. Zapraszano ich na wesela, wiejskie zabawy, piórzaczki czy obiraczki, a także na kolędowanie. Stanisław Głaz grał w kapeli przez około czterdzieści lat. Jednocześnie pracował w gospodarstwie, ale był również cieślą, stolarzem, murarzem, a nawet szewcem.
Stanisław Głaz / Polka "michałowa" Do najciekawszych, a kulturowo najistotniejszych składników repertuaru Stanisława Głaza należy zaliczyć tradycyjne polki, oberki, walczyki, a szczególnie melodie określane w jego okolicy jako podróżniaki. Znany był tam również tzw. "garnitur", a więc rodzaj wiązanki, na którą składały się polka, oberek i walczyk. Są to autentyczne ludowe melodie obszaru pogranicza biłgorajskiego i lubelskiego.
W latach późniejszych, gdy na wiejskich imprezach zaczęły dominować inne gusta muzyczne, Stanisław Głaz grywał coraz rzadziej. W 1989 r. Alina Dudzic namówiła go do występów na estradach regionalnych, krajowych przeglądach i festiwalach folklorystycznych. Ten powrót okazał się niezwykle udany, bowiem skrzypek z Dzwoli uzyskał uznanie znawców ludowej muzyki na Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą. W 1996 r. otrzymał główną nagrodę na Międzywojewódzkim Konkursie Skrzypków Ludowych w Nowej Sarzynie, w 1997 r. główną nagrodę, czyli "Basztę", na Ogólnopolskim FKiŚL w Kazimierzu. Otrzymywał także nagrody na organizowanych w Maciejowicach "Powiślakach" i na przeglądach wojewódzkich.
Autor: Jan Adamowski. Tekst pochodzi ze strony http://www.nagrodakolberg.pl/
