Robotobibok powstał w lipcu 1998 roku we Wrocławiu. Założycielem i liderem zespołu był Kuba Suchar, znakomity perkusista grający także na minimoogu. Przez cały czas w składzie towarzyszył mu późniejszy kolega z duetu Mikrokolektyw – grywający na syntezatorach trębacz Artur Majewski.
Instrumenty, których używali obaj muzycy, przełożyły się na brzmienie zespołu. Robotobibok chciał grać współcześnie, łączyć różne gatunki (trip-hop, drum’n’bass, jungle, funk, elektronikę, jazz, rock) i style grania. Był świadectwem entuzjazmu członków kwintetu, a później kwartetu dla jazzowej improwizacji, ale też ich zainteresowania muzyką elektroniczną oraz awangardową – zarówno z epoki Weberna, jak i Stockhausena. Istotą improwizacji Robotobiboka była zespołowość, miejsca na tradycyjne „solówki” poszczególnych instrumentów było niewiele.
Sekcję rytmiczną razem z Sucharem tworzył na początku kontrabasista Marcin Ożóg, później Jakub Cywiński, a w końcu posługujący się elektrycznym basem Michał Karbowski. W pierwszych latach zespół współtworzył Maciej Bączyk, gitarzysta grający także na syntezatorze ARP Odyssey skonstruowanym na początku lat 70. Później razem z Ożogiem grał on w grupie Małe Instrumenty, a ostatnio na stałe dołączył do grupy Kristen jako jej czwarty muzyk. Ostatnim członkiem pierwszego składu Robotobiboka był saksofonista i klawiszowiec Adam Pindur, współtwórca zespołu Flying Vehicles.
To w tym składzie powstały wszystkie płyty Robotobiboka: pełen dzikiej energii „Jogging” (2000), mocniej nastawiony na eksperyment i elektronikę „Instytut las” (2003) i wreszcie dopieszczone brzmieniowo „Nawyki przyrody” (2004), najbardziej uładzone, bliskie elektrycznemu jazzowi z lat 70. Po ukazaniu tej ostatniej płyty część recenzentów narzekała na przedwczesne ucinanie ciekawie rozwijających się utworów.
W 2004 roku zespół opuścili Pindur i Bączyk, a nowym członkiem został wibrafonista Marcin Ciupidro (później w Moon Hoax, Metamuzyce, Neurasji, także autor świetnej solowej płyty). W tworzeniu okładek albumów Robotobiboka pomagał Filip Itoito, czyli Filip Zawada, muzyk grup AGD, Pustki oraz Indigo Tree, poeta i fotograf. Te płyty wydawała własna firma muzyków – Vytvornia OM.
Również w 2004 roku Majewski i Suchar zaczęli grać w duecie jako Mikrokolektyw. Majewski razem z Gerardem Lebikiem, Wojtkiem Romanowskim i Kubą Cywińskim współtworzył Foton Quartet, razem z Sucharem współpracował z grupami Exploding Star Orchestra i Alzheimer Trio. Obaj cały czas grają z tuzami muzyki improwizowanej z całego świata. Suchar współtworzył Slug Duo, Forest Underground, grał też z Chicago Underground.
Robotobiboka oprócz regularnych albumów można posłuchać na składance „Czas yassu” dołączonej do „Czasu Kultury” (nr 1/2001) – yass był nurtem współtworzonym głównie przez muzyków z Bydgoszczy i Trójmiasta, a o obecności wrocławskiego zespołu na składance przesądził mogła przyjaźń z Tomaszem Gwincinskim, jednym z liderów tego artystycznego ruchu, producentem płyt Robotobiboka. Utwory grupy można też znaleźć na płytach „You Are Hear - Sessions 2002-6” (2007, składanka z sesji dla Resonance FM) czy „MusicXPort Shortcut To Polish Music” (2008, kompilacja polskiej muzyki z... grą planszową).
Robotobibok na początku XXI wieku koncertował w USA, Holandii, Belgii, Francji, Austrii, Niemczech i innych krajach. Zaliczył występy na festiwalach Warsaw Sumer Jazz Days, Sergey Kuryokhin International Festival w Berlinie, Eurosonic w Groningen, Dour Festival i Saalfelden Jazz Festival. Brał też udział w festiwalach filmów niemych, improwizując ścieżki dźwiękowe do poszczególnych dzieł.
Robotobibok zakończył działalność po dziesięciu latach grania, w 2008 roku. Zespół intensywnie wtedy koncertował i zapowiadał wydanie czwartej płyty. Niestety, ten plan nie został zrealizowany. Najważniejszą pamiątką po Robotobiboku jest album „Nawyki przyrody” nagrany w słynnym studiu Rogalów Analogowy i wydany później także na płycie winylowej.
Dyskografia:
- 2000 – Jogging
- 2003 – Instytut las
- 2004 – Nawyki przyrody
Jacek Świąder, listopad 2016