Urodzony w 1959 w Poznaniu. Fotograf, organizator wielu wystaw. Zajmuje się także teorią fotografii.
Ukończył filozofię na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Od 1985 roku pracuje na poznańskiej ASP (wcześniej PWSSP) na stanowisku profesora (od 2002), gdzie prowadzi Pracownię Klasycznych Tematów Fotografii.
Jego twórczość rozpoczęła się w końcu lat 70. W 1983 roku otrzymał I nagrodę na Konkursie fotografii polskiej "Złocisty Jantar" w Gdańsku. W 1988 roku brał udział w wystawie "Polska fotografia intermedialna lat 80-tych" (zestaw Zakrycie o metaforycznym i postkonceptualnym charakterze). Uczestniczył w pokoleniowych wystawach "Nowa generacja fotografii polskiej" (BWA Gorzów Wielkopolski w ramach XXI Konfrontacji Fotograficznych) i "Zmiana warty. Wystawa młodej fotografii polskiej" (Galeria "FF" w Łodzi), gdzie prezentował prace o ekspresjonistyczno-surrealistycznym wymiarze, ale poszukujące wartości symbolicznych w odniesieniu do własnego autoportretu.
Od wystawy "Przejrzystość" (1994) interesuje się postrzeganiem i badaniem percepcji, kontynuując w tym zakresie doświadczenia Władysława Strzemińskiego i Zbigniewa Dłubaka (cykl Asymetrie). Jednocześnie zajmuje się problemem fotografii otworkowej, w której poszukuje paradoksów postrzegania i warstwy symbolicznej odnoszącej się do własnej osoby, w tym personalistycznie traktowanej historii rodzinnej. W ten sposób jego fotografia poszukuje aspektów związanych nie tylko z symbolem, ale i magią. Od początku XXI wieku pracuje nad cyklem Mimoformy, o którym pisał:
"Mimoformy realizują utopijne możliwości widzenia dwuocznego. Doświadczenie przestrzeni poprzez wspólne pole widzenia i poprzez budowanie dwóch podobnych obiektów (obrazów) powoduje, jakby mimochodem, pojawienie się nowego przedmiotu" (Piotr Wołyński, "Apotropeje", BWA Wrocław, katalog wystawy).
W ten sposób stara się analizować możliwe granice racjonalności w medium fotograficznym. W 2002 roku wykonał także cykl Obiekty chwilowe I, II, III kontynuujący problematykę ujawnioną częściowo w cyklu Przejrzystość (zapisy działań przed kamerą), w którym artysta ingerował w czas zapisu fotografii.
Cechą całej twórczości Wołyńskiego jest łączenie aspektu wynikającego z racjonalności świata, w tym i fotografii (ale w sferze wizualnej) z poszukiwaniem przejawów dotyczących badania symboliki, którą ujawnia otrzymany przez niego obraz fotograficzny. Kwestionuje tradycyjne myślenie o fotografii jako "lustrze rzeczywistości", wykorzystując wielokrotne naświetlanie, czego efektem jest iluzja form symbolicznych (cykle Przejrzystość, Mimoformy).
Autor: Krzysztof Jurecki, Muzeum Sztuki w Łodzi, kwiecień 2004.