Kompozytor i teoretyk, urodzony 24 sierpnia 1947 w Łodzi.
Kompozytor i teoretyk, urodzony 24 sierpnia 1947 w Łodzi.
W latach 1966-69 studiował pod kierunkiem Bolesława Woytowicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, uzyskując tytuł magistra. Od 1969 do 1971 uzupełniał studia w Paryżu u Nadii Boulanger.
W 1971 wyemigrował do Kanady. Pomiędzy 1971 a 1977 studiował w University of Toronto, uzyskując doktorat w zakresie teorii i kompozycji. W Toronto jego opiekunem był legendarny kompozytor i pedagog, pierwszy kanadyjski dodekafonista, John Weinzweig. W latach 1971-73 Koprowski wykładał teorię i kompozycję w uczelni torontońskiej, w roku akademickim 1973-74 uczył w McGill University w Montrealu, by w połowie lat siedemdziesiątych objąć katedrę kompozycji i teorii w University of Western Ontario. W sezonie 1988-89 był kompozytorem-rezydentem przy Canadian Opera Company, co zaowocowało jednoaktową operą Dulcitius wystawioną w maju 1989.
Koprowski jest laureatem szeregu prestiżowych nagród, wśród których należy wymienić Jean A. Chalmers National Music Award za cztery dzieła orkiestrowe - Viola Concerto, Symphony of Nordic Tales, Saga, Ancestral Voices (1997), Jules Léger Prize (dwukrotnie - w 1989 za Sonnet for Laura oraz w 1994 za Woodwind Quintet) oraz Victor M. Lynch-Stanton Award (1989-1990). Jego utwory znajdują się w repertuarze prawie wszystkich orkiestr kanadyjskich - w tym Montreal Symphony Orchestra oraz Toronto Symphony Orchestra - a także wybitnych zespołów i solistów takich, jak Oslo Philharmonic Orchestra, Kwintet Dęty Filharmonii Berlińskiej czy flecista Peter Oien.
Ważniejsze kompozycje:
- In Memoriam Karol Szymanowski na orkiestrę (1963)
- Kwartet smyczkowy (1967)
- Symphony Cold War (1968)
- Dwie bagatele na alt, flet, saksofon altowy, instrumenty perkusyjne oraz chór niskich głosów męskich (1970)
- Canzona na 13 solistów (1972)
- Epitaph na orkiestrę smyczkową (1980)
- Sweet Baroque na orkiestrę (1981)
- Kwartet fortepianowy (1981)
- Koncert na flet i orkiestrę (1982)
- Koncert na fortepian i orkiestrę (1983)
- Moment Musical na orkiestrę (1983)
- Sonnet for Laura na flet i fortepian (1988)
- Sinfonia da Camera (1989)
- Winterlude na orkiestrę (1990)
- Songs of Forever koncert na mezzosopran i orkiestrę (1991)
- Sinfonia Concertante (1992)
- Kwintet dęty (1992)
- Koncert na akordeon i orkiestrę (1993)
- Sinfonia Mistica (1993)
- Dream People na narratora, flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę, fortepian i perkusję (1993)
- Koncert na fagot i orkiestrę (1994)
- Intermezzo na orkiestrę smyczkową (1994)
- Letters na mezzosopran, klarnet, skrzypce i fortepian (1994)
- Koncert na altówkę i orkiestrę (1995)
- Symphony of Nordic Tales (1995)
- Koncert na trąbkę i orkiestrę (1996)
- Saga na orkiestrę (1996)
- Ancestral Voices na orkiestrę smyczkową (1996)
- Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (1998)
- Fable Mystique de Rachel na orkiestrę smyczkową (2000)
Autor: Piotr Grella-Możejko; źródło: www.polmic.pl styczeń 2006.