W programie tego historycznego wieczoru znalazł się "Koncert fortepianowy a-moll" Ignacego Jana Paderewskiego oraz utwory Fryderyka Chopina, Stanisława Moniuszki, Zygmunta Noskowskiego, Zygmunta Stojowskiego i Władysława Żeleńskiego.
Filharmonia Warszawska w dość krótkim czasie osiągnęła wysoki poziom, przyciągając wybitnych artystów z całego świata. Przed I wojną światową i w okresie międzywojennym stała się głównym ośrodkiem życia muzycznego w Polsce oraz jedną z wiodących instytucji muzycznych w Europie. Wystąpili tutaj niemal wszyscy słynni dyrygenci i soliści tamtych czasów, m.in.: Grieg, Honegger, Klemperer, Prokofiew, Rachmaninow, Ravel, Rodziński, R. Strauss, Strawiński, Arrau, Horowitz, Kempff, Rubinstein, Huberman i Sarasate.
W pierwszych latach powojennych Filharmonią Warszawską kierowali między innymi Olgierd Straszyński i Andrzej Panufnik. W styczniu 1950 roku dyrektorem i głównym dyrygentem został Witold Rowicki, który podjął się dzieła zorganizowania nowego zespołu. Pomimo trudnych warunków pracy, związanych z brakiem własnej siedziby (koncerty odbywały się m.in. w halach sportowych i teatrach), Orkiestra, dzięki staraniom Rowickiego, stała sie wiodącym zespołem w Polsce.
W latach 1955-1958 orkiestrą kierował Bohdan Wodiczko, wybitny muzyk i miłośnik muzyki współczesnej, z którym współpracowali między innymi Arnold Rezler i Stanisław Skrowaczewski. Był to pomyślny okres dla Filharmonii: skład orkiestry został powiększony, a Sala Koncertowa zyskała organy.
W 1958 roku Witold Rowicki został ponownie mianowany dyrektorem artystycznym i I dyrygentem Filharmonii. Stanowisko to piastował do 1977 roku. Jako stali dyrygenci gościnni pracowali w tym okresie Stanisław Wisłocki i Andrzej Markowski, który w latach 1972-1974 był również zastępcą dyrektora artystycznego.
Dnia 1 lipca 1977 roku dyrektorem artystycznym i dyrygentem Filharmonii Narodowej został mianowany Kazimierz Kord. Od początku swojej pracy z orkiestrą kładł on nacisk na wzbogacenie repertuaru, dzięki czemu w programie kolejnych sezonów artystycznych znalazły się nie tylko dzieła symfoniczne, lecz również oratoryjne i operowe. Nowym przedsięwzięciem był cykl koncertów "Filharmonia Narodowa prezentuje" nagrywanych na żywo i utrwalanych na płytach przez "Polskie Nagrania".
W latach 1979-90 stanowisko zastępcy dyrektora artystycznego i stałego gościnnego dyrygenta zajmował Tadeusz Strugała. Od 1 stycznia 2002 roku Dyrektorem Naczelnymm i Artystycznym Filharmonii Narodowej jest Antoni Wit.
Orkiestra odbyła ponad 100 tournées na pięciu kontynentach. Występowała we wszystkich najważniejszych salach koncertowych, gorąco oklaskiwana przez słuchaczy i chwalona przez krytyków muzycznych za doskonałe, charyzmatyczne wykonania. Uczestniczyła również w wielu prestiżowych międzynarodowych festiwalach, m.in. w Wiedniu, Berlinie, Pradze, Bergen, Lucernie, Montreux, Moskwie, Brukseli, Florencji, Bordeaux i Atenach. Orkiestra Filharmonii Narodowej uczestniczy regularnie w Międzynarodowych Konkursach Pianistycznych im. F. Chopina i w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień".
Filharmonia Narodowa gościła wielu słynnych artystów z całego świata. Oprócz najwybitniejszych polskich dyrygentów wystąpili tutaj m.in.: Hermann Abendroth, Gary Bertini, Herbert Blomstedt, Rafael Frühbeck de Burgos, Charles Dutoit, Philippe Entremont, Aram Chaczaturian, Yehudi Menuhin, Kurt Masur, Helmuth Rilling, Genadij Rożdiestwienski, Leopold Stokowski i Igor Strawiński. Spośród solistów koncertowali tu: Martha Argerich, Kathleen Battle, Arturo Benedetti Michelangeli, Teresa Berganza, Nigel Kennedy, Mischa Maisky, Anne-Sophie Mutter, Dawid Ojstrach, Murray Perahia, Maurizio Pollini, Światosław Richter, Artur Rubinstein, Mścisław Rostropowicz, Henryk Szeryng, Pinchas Zukerman i wielu innych.
Orkiestra nagrywa dla Polskiego Radia i Telewizji, polskich i zagranicznych firm płytowych oraz uczestniczy w nagraniach muzyki filmowej.Artystyczne dokonania zespołu bywały wielokrotnie nagradzane prestiżowymi nagrodami fonograficznymi. Otrzymała m.in. statuetkę "Fryderyka" 2002 w Kategorii Specjalnej - Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej za rejestrację dzieł Witolda Lutosławskiego, Krzyszrofa Meyera, Krzysztofa Pendereckiego. W czerwcu 2003 roku zarejestrowała z udziałem Kun Woo Paika wszystkie dzieła Fryderyka Chopina na fortepian i orkiestrę (Decca), a we wrześniu światowe prawykonanie "September Symphony" Wojciecha Kilara (CD Accord). W roku 2004 nagranie "Pasji wg św. Łukasza" Krzysztofa Pendereckiego (zarejestrowane w 2002 roku dla wytwórni Naxos) w wykonaniu Orkiestry i Chóru Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Antoniego Wita otrzymało nagrodę "Classical internet Award" oraz nominację do amerykańskiej nagrody "Grammy". Natomiast nagranie "Polskiego Requiem" Krzysztofa Pendereckiego (Naxos) w tym samym wykonaniu otrzymało nie tylko kolejną nominację do "Grammy" (2005), ale i "Record Academy Award" 2005 japońskiego magazynu muzycznego "Record Geijutsu". Zarejestrowane dla Naxos w czerwcu 2005 roku wykonanie "8. Symfonii" Mahlera zyskało najwyższe oceny światowej krytyki. Dwa nagrania, w których uczestniczyła Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej pod batutą Antoniego Wita otrzymały trzy Fryderyki 2005: "Fryderyk Chopin. Koncert fortepianowy e-moll op. 11" z Rafałem Blechaczem w roli solisty ("Kronika 15. Konkursu Chopinowskiego") w kategorii "muzyka orkiestrowa" oraz "Witold Lutosławski. Koncert na orkiestrę i Koncert wiolonczelowy" z Rafałem Kwiatkowskim w dwóch kategoriach - "Muzyka Współczesna" i "Najwybitniejsze nagranie muzyki polskiej". Nagrodzone nagrania ukazały się na płytach firmy DUX. W 2007 roku prestiżowy brytyjski miesięcznik muzyczny "Gramophone" wyróżnił wydaną w tym samym roku płytę z nagraniem obu Koncertów skrzypcowych oraz Nokturnu i Taranteli Karola Szymanowskiego z udziałem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej pod batutą Antoniego Wita i rosyjskiego skrzypka Ilyi Kalera, zamieszczając ją na liście Editor's Choice lipcowej edycji miesięcznika.
Źródło: Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, styczeń 2002; aktualizacja: wrzesień 2007
