Wokalistka, instrumentalistka, animatorka kultury. Za swoją debiutancką powieść „Jak pokochać centra handlowe” została w 2016 roku nominowana do Paszportów Polityki.
Wokalistka, instrumentalistka, animatorka kultury, pisarka
Urodziła się w 1984 roku. Pochodzi z Augustowa, wychowywała się w Białymstoku, w Supraślu ukończyła liceum plastyczne. Studiowała na Akademii Pedagogiki Specjalnej, pracuje w Bemowskim Centrum Kultury, gdzie zajmuje się edukacją artystyczną i animacją społeczności lokalnej.
Wydała dwie płyty w ramach projektu Nathalie and The Loners: „Go, Dare” (2009) i „On Being Sane in Insane Places” (2012). O pierwszym z tych albumów pisała na portalu Screenagers Kasia Wolanin:
„Go, Dare” prezentuje dwa oblicza Natalii Fiedorczuk. W pierwszym wokalistka jest typową singer/songwriterką na zachodnią modłę, stając się drugą po Julii Marcell doskonale wykorzystującą swoje umiejętności kompozytorskie i wokalne rodzimą pieśniarką, która z powodzeniem mogłaby konkurować z zagranicznymi koleżankami. Chcąc, nie chcąc, Nathalie & The Loners odwołuje się do „klasyki kobiecego śpiewania”, tej starszej, jak i zdecydowanie współczesnej, ale podobnie jak w przypadku Marcell, tutaj także nie ma mowy o kalkowaniu kogokolwiek. (...) Fiedorczuk w tradycyjnym, singer/songwriterskim wydaniu wypada dostojnie i przekonująco niemal w każdej swojej kompozycji.
Drugą stronę płyty Nathalie & The Loners poniekąd zapowiada już nieco psychodeliczny opener krążka i choć ten wątek powtórzy się jeszcze w „Mouths Cradle”, „Go, Dare” zaskakuje w końcówce czymś zupełnie innym. „Vod”, „Sunday” i przede wszystkim fantastyczne „It Is So” pokazują Natalię Fiedorczuk jako błyskotliwą interpretatorkę dream-popowej elektroniki bardziej spod znaku Apparata niż starszych klasyków gatunku” (12.11.2009).
Od 2008 roku jest wokalistką i autorką tekstów zespołu Happy Pills, z którym wydała płytę „Retrosexual” (2010). Współpracowała także z zespołami pl.otki i Orchid. Od 2011 roku jest członkinią folkowego projektu znanego z zespołu Ścianka Maćka Cieślaka PTKCSS, od 2012 roku zaś występuje z grupą Urlatori e Łobuzzi, która wykonuje covery włoskich przebojów sprzed półwiecza. Fiedorczuk stworzyła muzykę do spektaklu „Dybuk” w reżyserii Anny Smolar (Teatr Polski w Bydgoszczy) i do filmu dokumentalnego „Mów mi Marianna” Karoliny Bielawskiej.
Wszechstronnie utalentowana artystka jest również autorką album „Wynajęcie”, wydanego w 2012 roku przez Fundację Bęc Zmiana. Fiedorczuk udokumentowała w nim proces poszukiwania mieszkania w Warszawie.
W 2016 roku, nakładem wydawnictwa Wielka Litera, ukazała się jej debiutancką powieść. „Jak pokochać centra handlowe” wyrasta z osobistych doświadczeń autorki związanych z macierzyństwem i depresją poporodową, ale wykracza poza nie, stając się zapisem rozpadu osobowości.
„Chodzi o taki moment w życiu, który wszystko zmienia. Huragan, który rewolucjonizuje twój światopogląd. I w moim przypadku tym czymś było macierzyństwo. Moja książka jest właśnie próbą konfrontacji z wewnętrznym kryzysem i trudnymi uczuciami izolacji, odcięcia od świata i dotychczasowych doświadczeń, w obliczu czegoś zupełnie innego, co zmienia osobowość i na co sama byś się nie zdecydowała” – mówiła autorka w rozmowie z Sylwią Szwed w „Wysokich Obcasach” (19.11.2016).
Kim jestem, kiedy rodzę dziecko? Czy wciąż sobą? Czy może wszystkim: matką, żoną, kucharką, opiekunką, przytulającymi ramionami, zaharowaną panią domu, tylko właśnie nie sobą? Fiedorczuk pisze o izolacji, rozczłonkowaniu, rozczarowaniu, ale bez użalania się nad narratorką, raczej z ironią, niż przesadną tkliwością.
„Narracja Fiedorczuk jest pozbawiona sentymentalizmu (z jakim często pisze się o macierzyństwie), za to nie brak jej autoironicznego humoru. A skąd centra handlowe w tytule? Otóż właśnie tam w godzinach przedpołudniowych chowają się sterane kobiety z wózkami. Zamiast wędrować po nieprzyjaznym mieście, mogą mieć chwilę dla siebie, kiedy dziecko uśnie. Siedzą nad kawą wśród innych matek z wózkami. Nie patrzą na siebie. Wiedzą” - pisała o książce Justyna Sobolewska („Polityka”, 22.06.2016).
Autor: Natalia Mętrak-Ruda, grudzień 2016