Kompozytor, muzykolog i pedagog. Urodzony 3 listopada 1912 w Krakowie, zmarł 17 marca 1986 w Łodzi.
W 1933 ukończył studia kompozycji w klasie Bolesława Wallek-Walewskiego i dyrygentury u Zbigniewa Dymmka w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. W latach 1933-34 kształcił się pod kierunkiem Josepha Marxa w Wiedniu. Następnie studiował muzykologię u Zdzisława Jachimeckiego na Uniwersytecie Jagiellońskim, którą ukończył w 1937.
W 1936 jego utwór Bunt szyn na czterogłosowy chór męski a cappella (1936) zdobył I nagrodę na Konkursie Kompozytorskim "Echa Macierzy" we Lwowie.
W latach 1931-39 był dyrygentem w Operze Krakowskiej, w latach 1944-46 pracował jako dyrektor Departamentu Muzyki w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Od 1946 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, gdzie jednocześnie pełnił funkcje: w latach 1949-54 prorektora, a w latach 1954-57 rektora. Równocześnie od 1946 do 1954 był kierownikiem Wydziału Muzycznego Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia i przyczynił się do powstania Orkiestry Radiowej prowadzonej przez Henryka Debicha. Przygotowywał także prezentowane na antenie łódzkiej i ogólnopolskiej słowno-muzyczne audycje upowszechnieniowe. Podobny charakter miały artykuły publikowane w latach 1947-49 w "Poradniku Muzycznym".
W 1954 wspólnie z Władysławem Raczkowskim i Kazimierzem Sikorskim założył Stowarzyszenie Przyjaciół Opery, które powołało do życia Operę Łódzką. W latach 1954-56 był jej pierwszym kierownikiem artystycznym. Od 1958 do 1961 piastował stanowisko dyrektora Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie, a w latach 1958-78 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, od 1971 jako profesor. W latach 1969-72 był dziekanem Wydziału Teorii, Kompozycji i Dyrygentury krakowskiej uczelni, od 1961 prowadził Zakład Akustyki Muzycznej, której poświęcił dużą część swoich publikacji, w tym pozycje: Akustyka muzyczna (PWM, Kraków 1953) oraz Instrumentoznawstwo i akustyka (PWM, Kraków 1960), jak również wiele artykułów.
Mieczysław Drobner jest laureatem wielu odznaczeń i nagród, m.in. otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi (1945), Złoty Krzyż Zasługi (1952), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1956), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964), Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1969).
Ważniejsze kompozycje:
- Sonata na fortepian nr 1 (1931)
- Koncert fortepianowy (1932)
- Dies irae, kantata świecka na głosy solowe, chór i orkiestrę (1933)
- Wariacje na fortepian solo (1933)
- Sonata na fortepian nr 2 (1933)
- Bajka na czterogłosowy chór męski a cappella (1934)
- Bunt szyn na czterogłosowy chór męski a cappella (1936)
- Dwie kołysanki na sopran z fortepianem (1942)
- Kołysanka czasu niespokojnego na sopran z fortepianem (1942)
- Wspomnienia o kobietach-żołnierzach, cykl pieśni do słów Haliny Bielakowej (1942)
- Marcia di bravura na fortepian solo (1943)
- Rapsodia na skrzypce z fortepianem (1943)
- Śpiewający zwierzyniec, piosenki dla dzieci (1947)
- Rozśpiewany ogródek, piosenki dla dzieci (1947)
- Farfurka Królowej Bony, widowisko muzyczne dla młodzieży (1948)
- Ulica mistrzów zegarmistrzów na fortepian solo (1952)
- Kołysanka czasu spokojnego na sopran z fortepianem (1952)
- Divertimento na fortepian solo (1953)
- Concertino na fortepian i orkiestrę symfoniczną (1960)
- Jak trudno być królową, wodewil liryczny w trzech aktach dla młodzieży (1968)
- Passacaglia na fortepian solo (1968)
- Etiuda na sześciogłosowy chór mieszany a cappella (1969)
- Rondo na chór żeński lub chłopięcy a cappella (1969)
- Concertino per la schola musicale (1973)
- Smuga cienia na sopran (lub tenor) z fortepianem (1973)
- Pokój! na chór męski a cappella (1973)
- Pionierom na chór męski a cappella (1973)
- O radości na chór mieszany a cappella (1973)
- Zwierzęta i zwierzątka, utwory dla dzieci na fortepian na cztery ręce (1973)
- Dziura w moście, sześć piosenek dla dzieci (1975)
Polskie Centrum Informacji Muzycznej
Związek Kompozytorów Polskich
styczeń 2006.