Studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (w latach 1987–1992), gdzie otrzymał dyplom w zakresie grafiki warsztatowej u prof. Rafała Strenta oraz malarstwa u prof. Jerzego Tchórzewskiego. Edukację kontynuował w Universitat de Barcelona (1992–1993).
Nuova Accademia di Belle Arti w Mediolanie (1994) oraz Centro Multimedia del Centro Nacional de las Artes w Meksyku (1997–1998). Jest twórcą m.in. fotografii, obiektów, instalacji, filmów video i animacji. Zajmuje się także projektowaniem graficznym i ilustracją książkową. Swoje teksty publikował m.in. w "Machinie" oraz "Fluidzie". Mieszka i pracuje w Warszawie oraz Meksyku.
Działania Maurycego Gomulickiego dotyczą wizualnych przejawów szeroko pojętej pop-kultury, zwłaszcza tej wkraczającej na teren estetycznie ambiwalentny. Tym samym łamie granice między kulturą niską i wysoką. Szczególnie interesują go te elementy, które przeniesione w inne obszary kulturowe nabierają nowych znaczeń.
Seria "Typologie sentymentalne" (1999) obrazowała świat fantasmagorii erotycznych, który Gomulicki stworzył fotografując sklepowe manekiny. Z kolei jego "Vaginettes" (2000) były próbą kwestionowania potencjału zmysłowego w obrazie nauki i religii.
"Jeżeli pornografia to takie przedstawienie, które ma na celu wywołanie pożądania wobec oglądanego obrazu to te zdjęcia mają nadzieję być pornograficzne" - powiedział Gomulicki o serii fotografii, również zatytułowanej "Vaginettes".
W latach 2000–2002 artysta był konsultantem i autorem fotografii do projektu wydawniczego "ABC D.F." – słownika wizualnego Miasta Meksyk. Estetykę tkanki miejskiej badał w również w Warszawie – seria zdjęć "W-wa" (2000–2004) w romantyczny sposób dokumentuje na co dzień niezauważalne fragmenty rzeczywistości, np. wzory chodników czy proste ornamenty ogrodzeń. Wspólnie z Jeronimo Hagermanem Gomulicki wydał też album fotograficzny "Funebre" (2006) poświęcony fantazjom pogrzebowym w różnych częściach świata.
W 2007 roku na Festiwalu Fotografii w Poznaniu artysta zaprezentował pracę "The Best of the Rest", pokaz slajdów do muzyki zespołu Metallica. Obrazy znalezione w internecie oddawać miały to, co najlepsze, ale w kategoriach absurdalności, kuriozum, odstępstwa od normy.
Pracując w dwóch miastach na granicy meksykańsko-amerykańskiej – San Diego i Tijuanie – w ramach projektu InSite artysta zrealizował akcję "Air Bridge" (2003–2005). Do swego przedsięwzięcia włączył aerokluby z obu miejscowości, ukazując jak pasja łączy jednostki ponad granicami.
Maurycy Gomulicki zajmuje się również grafiką i projektowaniem. Wspólnie z architektem Jorge Covarrubiasem oraz projektantem wnętrz Salvadorem Quiroz w latach 2004–2005 pracował nad nowym wizerunkiem meksykańskiej sieci sex-shopów ("Erotika Sexshop"). Była to próba rewaloryzacji zaniedbanej formalnie przestrzeni erotycznej poprzez ekstremalne działanie estetyczne.
W 2006 roku w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie Gomulicki zaprezentował projekt "Pink Not Dead!", z udziałem artystów z Polski i Meksyku. Motywem przewodnim był kolor różowy budzący odmienne konotacje w obu państwach. Pokazał tam również swoje prace (m.in. "Pink Niagara"; "Betonowa koronka").
W swych projektach artysta odnosił się wielokrotnie do postpeerelowskiej kultury wizualnej polskich miast. Na indywidualnej wystawie w Galerii Kordegarda w Warszawie w 2007 roku Gomulicki zaprezentował własne fotografie fragmentów stołecznej rzeczywistości skonfrontowane z "oficjalnym" obrazem miasta z czarno-białych zdjęć albumu o Warszawie z końca lat 60. autorstwa Edmunda Kupieckiego. Pod koniec 2007 roku ukazała się książka Gomulickiego o Warszawie zatytułowana "W-wa" złożona z materiałów z fotograficznego archiwum artysty.
"Interesowało mnie podjęcie tematu piękna, które jest totalnie w pogardzie, na które nikt nie zwraca uwagi. Nie interesuje mnie to, co ewidentne" – mówił w wywiadzie udzielonym przy okazji wydania albumu Agnieszce Kowalskiej.
