Studiowała kompozycję u Eugeniusza Głowskiego w Akademii Muzycznej w Gdańsku (1989-90), a następnie u Zbigniewa Bagińskiego i Włodzimierza Kotońskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie (1990-94) oraz u Phillippe'a Manoury'ego i Dannisa Lorraina w Conservatoire National Supérieur de Musique w Lyonie na Wydziale Kompozycji, Muzyki Akustycznej, Elektroakustycznej i Informatyki Muzycznej (1993-96). W 1996 roku została przyjęta do Formation Doctorale en Musique et Musicologie du XXe siècle (w dziedzinie kompozycji tworzonej przy pomocy komputera) przy l'Institut de Recherche et de Coordination Acoustique/Musique w Paryżu.
Swoją edukację muzyczną uzupełniała na wielu kursach kompozytorskich, m.in. na Międzynarodowych Letnich Kursach dla Młodych Kompozytorów w Kazimierzu Dolnym (1991, 1993), Kursie Francuskiej Muzyki Współczesnej (1991) i Kursie Muzyki Komputerowej (1992), obu zorganizowanych przez Akademię Muzyczną w Warszawie, a także na Kursach Kompozycji w Avignon (1992, 1993, 1994). Uczestniczyła również w licznych seminariach poświęconych muzyce współczesnej i nowym technologiom, prowadzonych przez takich artystów, jak György Ligeti, Pierre Boulez, Henri Dutilleux, Iannis Xenakis, Magnus Lindberg, Gerard Grisey, Tristan Murail, Philippe Hurel, Pascal Dusapin. Od listopada 1993 na stałe mieszka we Francji, od 1995 roku jest członkinią Sociéte des Auteurs, Compositeurs et Editeurs de Musique.
''Pobyt za granicą to w moim przypadku wybór artystyczny – opowiadała Marzena Komsta w wywiadzie z Grzegorzem Filipem – Jednakże samym wyjazdem rządził przypadek, gdyż Philippe Manoury, ówczesny profesor kompozycji w Conservatoire National Supérieur de Musique w Lyonie, po usłyszeniu mojego utworu na orkiestrę zaproponował mi natychmiastowy przyjazd na studia do Francji. Zachęcona również przez Witolda Lutosławskiego, który od dyrektora Radia France otrzymał list wspominający o mnie i nalegał, bym wyjechała jak najszybciej, w niecały rok po otrzymaniu tej propozycji znalazłam się we Francji - z prywatnym stypendium od Witolda Lutosławskiego. Po trzech latach czułam, że Paryż to moje miejsce. Różnorodność estetyczna była bardzo bliska mojemu sercu''.
Utwory Marzeny Komsty – zarówno instrumentalne, jak i elektroniczne – nagradzane były na konkursach kompozytorskich, takich jak: Międzynarodowy Konkurs Kompozycji na Fortepian "Manuel Valcárcel" w Santander, Konkurs "Ensemble Orchestral Contemporain" i "Grame" w Lyonie oraz Konkurs im. Toli Korian w Londynie. Jest również laureatką prestiżowej nagrody Villa Kujoyama w Kioto (Japonia), gdzie w 2003 roku została mianowana kompozytorem rezydentem. Otrzymała zamówienia od rządu francuskiego, Studio GRAME w Lyonie, Muzeum Sztuk Pięknych/Ensemble Rhizo'Instrumental w Rennes, Siemens Musikstiftung/Warszawska Jesień, festiwali Musica w Strasbourgu, Rendez-vous Musique Nouvelle w Forbach (dla Elżbiety Chojnackiej), Gdańskich Spotkań Młodych Kompozytorów, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, a także wielu wykonawców, m.in. Orkestr De Ereprijs, Ensemble Suo Tempore. Z ramienia rządu francuskiego reprezentowała w Japonii francuską scenę muzyczną. Wykładała swoją twórczość na japońskich uniwersytetach.
Jej muzyka wykonywana była na festiwalach: Warszawska Jesień, Gdańskie Spotkania Młodych Kompozytorów, Yach Film Festiwal w Gdańsku, International Review of Contemporary Music w Belgradzie, "ppianissimo" w Sofii, "Musica" w Strasburgu, "Rendez-vous Musique Nouvelle" w Forbach, "Aujourd'hui Musique" w Perpignan, Youth Music Forum w Kijowie, *Contrasts we Lwowie, DAAD/Sender Freies Berlin, RoboticArte – Computer Art Festival we Włoszech, Musicora w Paryżu, AcousMania w Bukareszcie, Ritmy we Francji, Biennale de Paris/SUXUS, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, jak również prezentowana na antenie radiofonii w Polsce, Niemczech (Sender Freies Berlin, Westdeutsche Rundfunk, SR2, "Kultur Radio"), Francji ("France Musique", "France Culture"), Japonii (NHK – "Best of Classics"), Stanów Zjednoczonych, Kanady i Nowej Zelandii. Zainspirowała też wielu artystów do utworzenia do niej obrazów filmowych, choreografii i instalacji plastycznych, prezentowanych m.in. na festiwalach RoboticArte we Włoszech, Maison de la Danse w Lyonie, Harpsichorpheus Project w Holandii, Artist's Work in Black w Japonii, Festiwal Polskich Wideoklipów Yach Film (nominacja do nagrody najlepszego polskiego wideoklipu w kategorii Inna Energia).
Ważniejsze kompozycje:
- Oberek na fortepian (1988)
- Nobody Knows the Day for mixed choir (1989)
- Kirp for string quartet (1990)
- Cinq Miniatures for piano (1990)
- Niechcianym Prometeuszom na wielką orkiestrę symfoniczną (1991)
- HO-YI-A for amplified violin and harpsichord (1991)
- Hard Day dla trzech perkusistów (1992)
- Agmen na orkiestrę kameralną (1993)
- Oqivian na taśmę (1993)
- Brun na skrzypce solo (1994)
- ...tu sais? na flet, perkusję i klawesyn amplifikowane, małą orkiestrę, taśmę i system informatyczny w czasie realnym (1995)
- lFdlC (le F de la C) for one piano and three pianists (1996)
- A toi, mon amour - une pièce cruelle for piano (1997-98)
- Ô! – dans l'ombre pour clarinette, soprano, percussion, violin et violoncelle (2000)
- Primaire... humain na klawesyn (2000)
- Noc / Portret na małą orkiestrę (2001)
- Journal en rafales na sekstet (2001)
- Pensées, siedem krótkich utworów na wibrafon (2002)
- Les espaces de mes rêves na fortepian, głos szeptany, nietypowe obiekty dźwiękowe i system elektroakustyczny w czasie realnym Max/MSP (2003)
- Desire na taśmę (2005)
- Songe XXV na fortepian, głos, obiekty dźwiękowe i system elektroakustyczny w czasie realnym Max/MSP (2006)
- Tamashii no soko kara (Z głębi duszy) na shakuhachi (2007)
- "Stelfer" na zespół i elektronikę (Cité de la Musique w Paryżu, Ensemble 2e2m, dyr. Pierre Roullier, zamówienie Instytutu Adam Mickiewicza) (2014)
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, lipiec 2002; Aktualizacja: październik 2008.
