Absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu, Marek Biliński wkroczył w świat muzyki popularnej grając na instrumentach klawiszowych w formacji Bank. W latach 1980-83 zagrał z zespołem kilkadziesiąt koncertów oraz uczestniczył w nagraniu dwóch albumów - Jestem panem świata z 1981 (wydanym w rekordowym nakładzie 960 tysięcy egzemplarzy) oraz Ciągle ktoś mówi coś (1983).
Jako artysta solowy Biliński zadebiutował w 1982 singlem Fontanna radości. Niezwykłą popularność przyniósł mu kolejny singiel, Dom w Dolinie Mgieł - pochodzący z niego dynamiczny utwór Ucieczka z tropiku stał się wielkim przebojem, zaś ilustrujący go teledysk - jednym z najczęściej odtwarzanych przez polską telewizję. W 1983 na rynku ukazał się pierwszy solowy album Bilińskiego, Ogród króla świtu, zaś rok później równie popularny E≠mc2. W latach 1981-85 Biliński regularnie wybierany był najlepszym instrumentalistą w ogólnokrajowych plebiscytach. Po wydaniu albumu Wolne loty (1985) spędził cztery lata jako wykładowca Akademii Muzycznej w Kuwejcie, nawiązując współpracę z szeregiem muzyków grających na tradycyjnych instrumentach arabskich. W tym czasie powstała fantazja symfoniczna Głosy pustyni - jej premiera, planowana jako część obchodów 30-lecia Kuwejtu, nie doszła do skutku z powodu wybuchu wojny w Zatoce Perskiej. Utwór ten, ilustrowany diaporamą fotografa Jacka Woźniaka, reprezentował Kuwejt na wystawie Expo'92 w Sewilii.
Po powrocie do kraju Biliński jako pierwszy polski muzyk zorganizował cykl wielkich plenerowych koncertów typu "dźwięk i światło", inspirowanych widowiskami zapoczątkowanymi przez np. Jeana-Michell Jarre'a. Pierwsze z nich, w Szczecinie (1993) i Krakowie (1994), zgromadziły ponad pięćdziesiąt tysięcy widzów. W 1994 Biliński wydał kolejny album. Dziecko Słońca, który stał się inspiracją widowiska baletowego wystawionego w 1995 na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu. Od połowy lat dziewięćdziesiątych Biliński komponował głównie muzykę do programów telewizyjnych, filmów (m.in Przyjaciel wesołego diabła i Bliskie spotkania z wesołym diabłem) oraz wydarzeń scenicznych - jak oprawa muzyczna gali wręczenia nagród muzycznych "Fryderyk" w latach 1996-98.
W 1998 skomponował Refleksje, wykonane w listopadzie tego roku przez Orkiestrę Kameralną "Amadeus" pod dyrekcją Agnieszki Duczmal. Kolejne wielkie, plenerowe koncerty Bilińskiego z udziałem wizualizacji laserowych, tancerzy i bębniarzy odbyły się w Gnieźnie w marcu 2000, Gdańsku w 2003 i z okazji otwarcia wystawy "Warszawa przyszłości" w Warszawie w 2005. Po wieloletniej przerwie Marek Biliński powrócił w marcu 2008 z nowym studyjnym albumem Fire, zawierającym silne wpływy zarówno rocka progresywnego, jak muzyki klubowej i industrialnej. Ostatnim jak dotąd wydawnictwem Bilińskiego jest album Mały Książę z jesieni 2010, dynamicznym brzmieniem nawiązujący do najwcześniejszych, przebojowych singli artysty.
Od 2008 Biliński ponownie nawiązał współpracę z reaktywowaną formacją Bank.
Dyskografia (albumy):
- Ogród króla świtu, Wifon, 1983;
- E≠mc2, Polton, 1984;
- Wolne loty, Polton, 1986;
- Ucieczka do tropiku, Polton, 1987;
- Mabi Plays World Hits, Sonic, 1993;
- Dziecko Słońca, Bi Ma, 1994;
- Koncert Marka Bilińskiego Wykonany Podczas Uroczystych Obchodów 70-lecia Polskich Linii Lotniczych LOT SA, Bi Ma, 1999
- Fire, Bi Ma, 2008;
- Mały książę, Bi Ma, 2010
- Best of the Best, Bi Ma, 2014
Autor: Maciej Sienkiewicz, grudzień 2010.