Pochodzi z rodziny o tradycjach naukowych, muzycznych i literackich, jego rodzina pochodzi z Polski. Pradziadek Minkowskiego – August był warszawskim bankierem; jego żona, Tekla, w trakcie wojny pomagała osieroconym dzieciom w gettcie. Na początku studiował grę na fagocie u André Sennedata, Amaury'ego Walleza i Danny'ego Bonda w Konserwatorium w Hadze, równoleglę uczył się dyrygentury pod kierunkiem Charlesa Brucka w Pierre Monteux Memorial School w Hancock (Maine, Stany Zjednoczone).
Barokowy fagocista
Marc Minkowski początkowo działał jako fagocista w La Chapelle Royale w Paryżu, Les Arts Florissants w Caen, Clemencic Consort w Wiedniu, Ricercar Consort w Brukseli i Il Seminario Musicale w l'Abbaye de Royaumont. W wieku 20 lat założył zespół barokowy Les Musiciens du Louvre, którego członkowie grają na instrumentach historycznych. Obecnie orkiestra ta, występuje w największych francuskich salach koncertowych (Opera Paryska i Lyońska, Châtelet, Théâtre des Champs-Élysées, Cité de la Musique, Salle Pleyel, i Aix-en-Provence Festival). W 1984 został laureatem I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Dawnej w Brugii. W 1993 stanął na czele Amsterdam Bach Solisten oraz objął funkcję dyrektora studia operowego przy Centre de Musique Baroque de Versailles. Od 1997 do 2000 był dyrektorem artystycznym Vlaamse Opera w Antwerpii.
Artysta wykonuje zarówno repertuar z epoki baroku francuskiego (Jean-Baptiste Lully, Marc-Antoine Charpentier, André Campra, Jean-Philippe Rameau, Jean-Joseph Mouret, Jean-Joseph de Mondonville), jak i kompozycje Claudio Monteverdiego, Georga Friedricha Haendla, Henry Purcella, Christopha Willibalda Glucka, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Josepha Haydna, Ludwiga van Beethovena. Regularnie występuje też na wielkich scenach narodowych (opery w Paryżu i Lyonie, Châtelet, Théâtre des Champs-Élysées, Cité de la Musique, Sala Pleyel) oraz europejskich (Londyn, Amsterdam, Madryt, Wiedeń, Salzburg).
Minkowski i opera
Po sukcesie Alcesty Glucka, wystawionej w 1989 w Londynie i Monte Carlo, opera zaczęła mieć coraz większe znaczenie w karierze Marca Minkowskiego. Od 1996 wzrosło jego zainteresowanie twórczością operową Haendla (Teseo, Juliusz Cezar, Amadigi di Gaula, Ariodante, Agrippina), Glucka (Armida, Ifigenia na Taurydzie), Monteverdiego (Koronacja Poppei), Mozarta (Idomeneo, król Krety, Don Giovanni, Uprowadzenie z Seraju, Wesele Figara, Mitrydates, król Pontu, Czarodziejski flet), dziełami niemieckiego i francuskiego romantyzmu (m.in. Oberon Carla Marii von Webera, Opowieści Hoffmana Jacquesa Offenbacha, Holender tułacz Richarda Wagnera, Robert diabeł Giacomo Meyerbeera, Carmen Georgesa Bizeta, Manon Julesa Masseneta) oraz kompozycjami twórców XX wieku - Igora Strawińskiego, George'a Gershwina, Claude'a Debussy'ego, Benjamina Brittena i Johna Adamsa.
Artysta współpracuje ze słynnymi scenami w Europie - La Fenice w Wenecji, Operą Flandryjską w Antwerpii, Netherlands Opera w Amsterdamie, Opéra-Comique w Paryżu, Staatsoper w Berlinie, Semperoper w Dreźnie, Opernhaus Zürich, La Monnaie Brukseli. Ponadto występował na Festiwalu w Salzburgu (z Orkiestrą Mozarteum), jak również na festiwalach w Bochum, Madrycie, Paryżu, Aix-en-Provence, Genewie i Toronto.
Dyrygent
W 1990 dostał nagrodę francuskiej Academié du Disque Lyrique - Złotego Orfeusza dla najlepszego młodego dyrygenta. Marc Minkowski pracował z takimi orkiestrami, jak Mahler Chamber Orchestra (której jest stałym gościnnym dyrygentem), Orkiestrą Filharmonii Berlińskiej, City of Birmingham Symphony Orchestra, Orchestre National de France, Orchestre Philharmonique de Radio France, Orchestre de Paris, Staatskapelle Dresden, Wiener Symphoniker, RSO Frankfurt, Deutsches Symphonie Orchester, Chamber Orchestra of Europe, Los Angeles Philharmonic Orchestra, Cleveland Orchestra. Kilkakrotnie koncertował także w Polsce, zarówno z Les Musiciens du Louvre, jak i polskimi muzykami: zespołem Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie, orkiestrą Sinfonietta Cracovia, Orkiestrą Kameralną Miasta Tychy "Aukso", Sinfonią Varsovią i Orkiestrą Filharmonii Narodowej. Pod jego batutą występowały takie artystki, jak Anne Sophie von Otter, Magdalena Kožená, Mireille Delunsch i Cecilia Bartoli (z którą w 2005 nagrał album "Opera proibita").
Repertuar symfoniczny artysty obejmuje utwory m.in. Beethovena, Felixa Mendelssohna-Bartholdy, Franza Schuberta, Johannesa Brahmsa, Richarda Wagnera, Hectora Berlioza, Ernesta Chaussona, Césara Francka, Gabriela Fauré, Maurice Ravela, Alberta Roussela, Francisa Poulenca, Oliviera Greifa, Lili Boulanger.
W 2004 Marc Minkowski otrzymał z rąk Prezydenta Francji tytuł Chevelier du Mérite.
Artysta w latach 2008-12 sprawował obowiązki dyrektora muzycznego orkiestry Sinfonia Varsovia, z którą wykonuje przede wszystkim muzykę XX wieku (Gershwin, Adams, Krzysztof Penderecki).
Wybrana dyskografia:
Bardzo bogata dyskografia Marca Minkowskiego obejmuje między innymi:
- "Rameau - Hippolyte et Aricie" - Diapason d'Or, Orphee d'Or i Cannes Classical Award (1995)
- "Haendel - Ariodante" - Cannes Classical Award, Classic CD Award (1997)
- "Rameau - Dardanus" - Diapason d'Or (2000), "Gluck - Iphigenie en Tauride" - Diapason d'Or, Echo Award (2001)
- "Haendel - Herkules" - Diapason d'Or, Choc du Monde de la Musique (2002)
- "Haendel - Giulio Cesare" - Diapason d'Or (2003)
- "Berlioz - Symfonia fantastyczna" - Preis der Deutschen Schallplattenkritik (2003), "French Arias" (z Magdaleną Koženą) - Gramophone Award (2003).
- Od 2007 nagrywa dla francuskiej firmy fonograficznej Naïve, w której ukazały się takie płyty, jak: "Bizet - L'Arlésienne, Carmen" (2008)
- "Bach - Messe en si" (2008)
- "To Saint Cecilia" (2009)
- ''Une Symphonie Imaginaire'' (2009)
- "Haydn - 12 London Symphonies" (2010)
- ''Water Music'' (2010)
- ''Berlioz - Les Nuits d’été – Harold en Italie'' (2011)
- ''Schubert – Intégrale des Symphonies'' (2012)
- ''Wagner – Der fliegende Holländer / Dietsch – Le Vaisseau fantôme ou Le Maudit des mers'' (2013).
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, czerwiec 2008, aktualizacja: czerwiec 2010.