Włoski murator i rzeźbiarz czynny w Krakowie na początku XVII w.
Pochodził z Lugano (kanton Ticino) we włoskojęzycznej części Szwajcarii. W 1610 odnotowany został w aktach krakowskiego cechu murarzy i kamieniarzy. W 1616 był starszym cechu. W aktach cechowych w 1612 zapisano nazwiska kilku jego uczniów. W tym samym roku Luca Reitino wymieniany jest jako królewski architekt. Zmarł przed kwietniem 1619, kiedy to odnotowano wdowę po nim, zapewne Włoszkę z pochodzenia, Reginę.
Jest wielce prawdopodobne, iż Luca Reitino jest identyczny z występującym wielokrotnie w krakowskich aktach między 1604 i 1619 Giovannim Reitino da Lugano. Nie można jednak wykluczyć, że ów murator i kamieniarz, zatrudniany m.in. na Zamku Wawelskim, był innym artystą, spokrewnionym jednak z Luca.
Artysta Lucano Reitino da Lugano sygnował w 1611 marmurowy nagrobek Jadwigi z Włodków Firlejowej znajdujący się w kościele franciszkanów w Krośnie. Na podstawie analogii formalnych temu wykonawcy przypisuje się także autorstwo: nagrobka Jana Gemmy w kościele franciszkanów w Krakowie - ok. 1608, epitafiów Marcina Krzecieskiego i Andrzeja Zarskiego w klasztorze dominikanów w Krakowie - 1610 i 1614, figury nieokreślonego zmarłego wtórnie wmontowaną w nagrobek Marcina Raciborskiego w kościele bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej - ok. 1610-20, oraz jednego z portalów sieni Zamku Lubomirskich w Wiśniczu - ok. 1605-15.
Dzieła artysty, który podpisał się na krośnieńskim monumencie, cechuje włoskie upodobanie do inkrustacji wielobarwnymi marmurami. Rzeźba figuralna nagrobków jego dłuta pozostaje w tradycjach XVI w., w oprawach architektonicznych jednak pojawiły się nowe w Małopolsce motywy, m.in. przerwane gzymsy oraz ornamentyka o cechach już wczesnobarokowych.
Jak się wydaje, Reitino znał sztukę rzymską, zwłaszcza małą architekturę Domenico Fontany, może za pośrednictwem graficznych wydawnictw. Niewykluczone jednak, iż przybywał w Rzymie w końcu XVI w.
Autor: Paweł Freus, listopad 2007.