Z grupą współpracują m.in. tancerze: Oliwia Kukułka, Izabela Szostak, Paweł Kordel, Mirosław Woźniak, Agnieszka Pieczyńska, Szymon Osiński, Marlena Walczewska, Monika Połom i Rafał Kwieciński. Kompania tworzy performansy w obszarze teatru, muzyki oraz tańca nowoczesnego. Jest zana z taneczno-muzycznych spektakli, w których wykorzystuje również klasyczne aktorstwo.
"W teatrze szukam swojego miejsca jako choreograf i tancerz" - mówił Lewandowski. - "Staram się udowodnić, że taniec współczesny to nie są podrygiwania rodem z programu 'Jaka to melodia'. Taniec to sztuka, która potrafi wzruszyć i zachwycić." ("Tele Tydzień" 29.11.2004)
Kopania Primavera realizuje widowiska artystyczne oraz spektakle teatru tańca, tworzone na potrzeby scen teatralnych oraz przestrzeni otwartych. Spektakle repertuarowe Primavery wystawiane są przede wszystkim w Teatrze Stara ProchOFFnia w Warszawie. Grupa zajmuje się również tworzeniem opraw artystycznych wydarzeń komercyjnych i telewizyjnych.
W pierwszym spektaklu Kompanii - OSTATNIM TAKIM LECIE Lewandowski wykorzystał m.in. muzykę Gorana Bregovicia, Astora Piazzolli, Grzegorza Turnaua, Cesarii Evory, zespołu Buena Vista Social Club oraz fragmenty CARMEN Bizeta. W tanecznych i aktorskich sekwencjach, uzupełnionych projekcjami multimedialnymi zespół opowiadał historię rozgrywającą się w 1936 roku na południu Hiszpanii w czasie wojny domowej. Powstał spektakl o miłości i rozstaniu, które odbywa się w czasie, kiedy Hiszpanie giną w bratobójczej walce.
"Twórcom przedstawienia chodzi jednak najbardziej o taniec. Wyraz. Ekspresję. Cała ta fabuła została pomyślana tak, żeby móc pokazać sztukę tańca" - pisał Tadeusz Skutnik. - "Oni wszyscy są głodni tańca. Bez tańca nie wyobrażają sobie życia. Co się oczywiście przekłada na jakość ich przedstawienia." ("Dziennik Bałtycki" 02.12.2004)
W 2005 roku na scenie warszawskiego teatru Studio Buffo powstało przedstawienie KOFTA w reżyserii i choreografii Lewandowskiego. Piosenki Jonasza Kofty z różnych okresów jego twórczości złożyły się na taneczno-wokalne widowisko o wspomnieniach związanych z młodzieńczą miłością. W spektaklu rozegranym w parku (na scenie "wyrosła" trawa, były ławki i huśtawka) brali udział tancerze, soliści i jazz-band.
Ostatnio Lewandowski pracował nad spektaklem, który został poświęcony ofiarom zamachu terrorystycznego w Madrycie w 2004 roku.
"Sam atak interesuje nas najmniej. Nie chodzi o śmierć. Chodzi o życie, tolerancję, stosunek do obcego" - mówił reżyser. - "Od dawna raziło mnie, że o zamachach mówi się językiem statystyki. A przecież liczba 191 w rachunku ofiar z Madrytu to 191 osobnych scenariuszy, prawdziwych uczuć, planów i wspomnień." ("Gazeta Wyborcza - Stołeczna" 04.03.2006)
Widowisko MADRYT 03 realizowane wspólnie ze Stowarzyszeniem Teatr Konsekwentny i Teatrem Stara Prochownia przygotowane zostało na scenie Starej Prochoffni w Warszawie (2006). Zanim odbyła się teatralna premiera twórcy próbowali pokazać fragmenty przedstawienia w warszawskim metrze. Bardzo szybko jednak interweniowała policja zabraniając podobnych ekscesów. Kanwą teatralnej opowieści stały się tragiczne madryckie wydarzenia pokazane z dwóch różnych punktów widzenia. W akcie pierwszym młody terrorysta szykował się do ataku, w akcie drugim zaprezentowano przyszłe ofiary zamachu w ostatnich chwilach ich życia.
"Świat opisany słowami pokazuje ludzi zajętych codzienną krzątaniną, wiodących uporządkowane życie. I niechętnych wobec innych" - pisał o spektaklu Jacek Marczyński. - "Tymczasem jest też ktoś obcy - muzułmanin i gej zarazem (wątek homoseksualny staje się dziś niezbędny w teatralnej diagnozie rzeczywistości). Jego odmienność drażni i denerwuje, on zaś za wszelką cenę chce, by dostatni świat go zaakceptował. Sekwencje czysto taneczne, pokazujące outsidera, który zabiega o akceptację innych, także swojego partnera, mają w spektaklu największą siłę i odpowiednią dawkę emocji." ("Rzeczpospolita" 22.03.2006)
Jak relacjonowała Natasza Moszkowicz:
"Proponowana przez choreografa estetyka ruchu jest bowiem o pięknie i jej atrakcyjne skądinąd formy nie wchodzą tu w dialog z dramatycznymi okolicznościami przedstawienia. Dariuszowi Lewandowskiemu intuicyjnie udaje się spotkać pasujące do siebie elementy, aby odmalować poruszający go obraz."
13 kwietnia 2008 odbyła się premiera "Poczekalni". Spektakl ten czerpie inspiracje z choreografii Piny Bausch i stanowi jest połączeniem dramatu oraz tańca współczesnego. Koncepcja widowiska polega na zestawieniu obcych sobie ludzi w sytuacji sugerującej ich uczestnictwo w eksperymencie czy reality show. Całość stanowi zestawienie scen realistycznych w wykonaniu aktorów oraz tanecznych. "Poczekalnia" odwołuje się do koncepcji teatru wieloznacznego, stawiającego widzom pytań i pozostawianiu przestrzeni do interpretacji.
Kolejnym spektaklem teatralnym Kompanii Primavera był "Ikar", powstały przy współpracy z Teatrem Konsekwentnym. "Ikar" wykorzystywał fragmenty tekstów "Wywiadu z Jerzym Kosińskim" Małgorzaty Magnuskiej czy "Dzienników" Sylvii Plath. Choreografia Dariusza Lewandowski została stworzona do muzyki Massive Attack, Myslovitz, The Doors, Nicka Cave'a i Maxa Richtera.
W 2011 w ramach VIII Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca, Kompania Primavera zaprezentowała po raz pierwszy spektakl "Short Story/Panny z Wilka", w reżyserii i z choreografią Dariusza Lewandowskiego. Inspiracją do spektaklu było opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza "Panny z Wilka". Jego bohaterami są mężczyźni żyjący iluzją obrazu napotkanych kobiet. Widowisko zyskało ogromny ładunek emocjonalny dzięki plastyczności ruchów tancerzy i ich dynamice. Na scenie zderzają się męska namiętność i kobieca melancholia. W tym samym roku Primavera pokazała na scenie Opery Narodowej w Warszawie widowisko "Jednego Serca". Był to koncert upamiętniający wydarzenia smoleńskie, w którym wzięło udział ponad 100 artystów, piosenkarzy, aktorów, tancerzy i muzyków.
">Spektakl "Panny z Wilka" w ramach Sceny Otwartej
W 2014 roku Lewandowski po raz kolejny zwrócił się w stronę twórczości Jonasza Kofty. Tym razem wykorzystał zarówno teksty jego piosenek, jak i fragmenty pamiętnika. Przedstawienie budują nie tylko aktorzy i tancerze, ale i maszyniści, oświetleniowcy, statyści, którzy biorą udział w scenicznej codzienności, w powtarzanych każdego dnia sytuacjach. Jednak najważniejszym elementem spektaklu są piosenki, które wyrażają tęsknoty i marzenia postaci. To pełne poetyckości widowisko jest komentarzem do kondycji współczesnego człowieka.
Kompania Primavera ma za sobą występny na prestiżowych festiwalach, m.in. International Ballet Festival w Miami (USA), Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym w Hanowerze (Niemcy), International Dance Festival w Almadzie (Portugalia), Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Tańca w Poznaniu i Nocach z Tańcem Współczesnym w Warszawie.
Autor: Monika Mokrzycka-Pokora, maj 2006; aktualizacja: 2016 (ND).
Kompania Primavera
Warszawa
Tel: 0-501 180 196
WWW: kompaniaprimavera.pl