Urodziła się 25 marca 1949 roku w Krakowie. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku 7 lat u Jana Stasicy, a od ósmego roku życia pracowała pod kierunkiem Eugenii Umińskiej, u której później studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W 1972 roku uzyskała dyplom z wyróżnieniem. W tym samym roku ukończyła dwuletni kurs mistrzowski w Konserwatorium w Moskwie u Dawida Ojstracha. W 1976 roku, na zaproszenie rządu kanadyjskiego, uczestniczyła w kursie mistrzowskim prowadzonym przez Ruggiero Ricciego.
W 1959 roku otrzymała I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym we Wrocławiu oraz stypendium Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków ufundowane przez Henryka Szerynga, następnie stypendium Pawła Kleckiego, Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego oraz Ministra Kultury i Sztuki.
Jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów skrzypcowych: w 1967 roku zdobyła III nagrodę na V Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, w 1969 – II nagrodę na Konkursie Skrzypcowym im. Alberto Curciego w Neapolu, w 1970 – II nagrodę na Konkursie Wykonań Muzycznych w Genewie, w 1975 – III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Radiowym w Monachium, w 1976 – srebrny medal na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej w Brukseli.
Kaja Danczowska koncertuje od dziewiątego roku życia. Występowała w wielu krajach Europy, obu Ameryk, Azji i Australii, z repertuarem od Antonia Vivaldiego do Krzysztofa Pendereckiego, m.in. pod batutą Jana Krenza, Jerzego Maksymiuka, Krzysztofa Pendereckiego, Stanisława Skrowaczewskiego, Antoniego Wita. Od 1978 roku jako kameralistka współpracuje z Krystianem Zimermanem. Jako "music adviser" w 1999 roku brała udział w tournée Polish Festival Orchestra Zimermana prezentującej koncerty Fryderyka Chopina oraz w nagraniu płytowym dla Deutsche Grammophon. W 2009 roku, z okazji 100. rocznicy urodzin Grażyny Bacewicz, wzięła udział w zorganizowanej przez Zimermana trasie koncertowej po Polsce. Cały program został nagrany w Akademii Muzycznej w Katowicach dla wytwórni Deutsche Grammophon. W repertuarze kameralnym występowała również m.in. z Heinzem Holligerem, Gidonem Kremerem, Mishą Maiskym.
Ma bogaty dorobek płytowy. Nagrała m.in. "Koncert skrzypcowy A-dur" Mieczysława Karłowicza z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie pod batutą Antoniego Wita (Le Chant du Monde, 1992), koncert podwójny na skrzypce i wiolonczelę "Lila" Konstantego Regameya z Andrzejem Bauerem i Sinfonią Varsovią pod dyrekcją Wojciech Michniewskiego (Swiss Broadcasting Corporation, 1994), "I i II Koncert skrzypcowy" Karola Szymanowskiego z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda (Polygram, 1997). Ta ostatnia płyta w 1998 roku wyróżniona została nagrodą Diapason d'Or. Ponadto posiada w swoim dorobku ponad 300 archiwalnych nagrań radiowych, przede wszystkim dla Polskiego Radia i rozgłośni RIAS.
Kaja Danczowska od 1972 roku prowadzi klasę skrzypiec w Akademii Muzycznej w Krakowie. W 1997 roku uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Była jurorem międzynarodowych konkursów, m.in. im. Konkursu im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, w Tokio, Monachium, Nowym Jorku, Wiedniu i im. Carla Augusta Nielsena w Odense.
Została wyróżniona licznymi nagrodami, m.in. w 1976 roku otrzymała Nagrodę Państwową II stopnia, w 1977 – Nagrodę Miasta Krakowa, pięciokrotnie: w 1979, 1991, 1998, 2010, 2013 – Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (później Kultury i Dziedzictwa Narodowego), w 1982 – Nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych, w 1984 – Nagrodę Komitetu do spraw Radia i Telewizji, w 1986 – Złoty Krzyż Zasługi, w 1992 – Nagrodę Wojewody Krakowskiego, w 1998 – Nagrodę Fundacji Kultury Polskiej, w 1999 – Excellent in Teaching Fundacji Robinsonów, w 2001 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, w 2006 – Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis", w 2009 – Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2011 – Nagrodą Prezesa Rady Ministrów.
W 2014 roku dzięki staraniom Programu 2 Polskiego Radia i wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego ukazał się 7-płytowy album z około pięćdziesięcioma nagraniami archiwalnymi wybranymi spośród całego dorobku fonograficznego artystki. W roku 2015 płyta została nagrodzona statuetką Fryderyka w kategorii Album roku recital solowy.
W 2016 roku odebrała z rąk rektora Akademii Muzycznej w Krakowie tytuł doktora honoris causa.
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, wrzesień 2002, aktualizacja: październik 2016.