Laureatka wielu nagród i wyróżnień za działalność artystyczną, m.in. I nagrody w Konkursie Samsung Art Master w 2007 roku za pracę "Improwizacja" oraz Grand Prix konkursu Kino Polska i Onetu "Film w minutę" w 2007. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w latach 2007 i 2013. W 2015 roku laureatka Grand Prix Nagrody Edukacji Kulturalnej m.st. Warszawy za projekt w przestrzeni dawnych Zakładów Mechanicznych Ursus ("Zakłady. Ursus 2014"). Laureatką 5. edycji Nagrody Filmowej z projektem "Symfonia Fabryki Ursus" (wyróżnienie przyznawane przez Polski Instytut Sztuki Filmowej, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz Szkołę Wajdy). Mieszka i pracuje w Warszawie.
Jaśmina Wójcik tworzy sztukę zaangażowaną: w swoich pracach zwraca uwagę na problemy ludzi zmarginalizowanych i podejmuje ważne kwestie społeczne. Jej twórczość ma wymiar krytyczny, często też przyjmuje formę aktywnego współuczestnictwa w sprawach publicznych. Liczne projekty Wójcik lokują się na pograniczu społecznego aktywizmu i twórczej pracy z lokalnymi wspólnotami; niektóre z nich mają formułę wieloetapowych procesówi, otwartych na element partycypacji środowiska, do którego są adresowane.
Wiele prac Jaśminy Wójcik posiada mocny pierwiastek etyczny: stawiają pytania o społeczną wrażliwość i odpowiedzialność za losy ludzi potrzebujących wsparcia. Jej wczesne utwory wideo, "Improwizacja" (2005–2007, nagroda Samsung Art Master) oraz "Mastektomia" (2007), dotykają spraw uniwersalnych, takich jak starość i choroba, ukazanych z perspektywy konkretnych osób, poznanych przez artystkę. Pierwsza realizacja ma formę filmowego tryptyku: jego bohaterkami są dwie siostry w podeszłym wieku, mieszkające w Kazimierzu Dolnym. Artystka rejestrowała ich życie codzienne, postępujący proces starzenia się i narastającego osamotnienia. "Mastektomia" też opowiada o starszych kobietach doświadczających traumatycznych zmagań z chorobą nowotworową piersi. W 2009 roku Wójcik zrealizowała "Samsarę", kolejny tryptyk wideo bazujący na autentycznej historii samotnej kobiety, ofiary uporczywych, chorobliwych urojeń, które powoli zamieniły jej życie w koszmar. Prace te odznaczają się nie tylko wysokimi walorami estetycznymi, ale są też przejmującym świadectwem kruchości ludzkiej egzystencji.
W 2011 roku Wójcik zrealizowała pracę w przestrzeni publicznej Kazimierza Dolnego, przybliżającą mieszkańcom i turystom historię tego miejsca. Spacer akustyczny z wykorzystaniem przygotowanych przez artystkę audioprzewodników był okazją do wysłuchania opowieści o dawnych, żydowskich mieszkańcach miasta; wprowadzał też wymiar prywatności do relacji z anonimową przestrzenią i przywracał pamięć o utraconej przeszłości. Podczas spaceru można było też obejrzeć umieszczone na wybranych budynkach, użytkowanych niegdyś przez żydowską społeczność (takich, jak mykwa, dom cadyka, synagoga czy jatki koszerne), rysunki Wójcik inspirowane reportażami Hanny Krall.
"Chowanie człowieka między ludźmi bez kontaktu z naturą doprowadza go do wynaturzeń" (2012, Miejsce Projektów Zachęta) to praca o charakterze instalacji przestrzenno-rysunkowej , w której artystka zainteresowała się problem zieleni w przestrzeni miast, znaczeniem ekosystemów, w tym tradycyjnych działek i prawem mieszkańców do korzystania z tych naturalnych zasobów.
Formułę spaceru Wójcik wykorzystała ponownie w 2013 w Zielonej Górze w Parku Tysiąclecia ("Pamięć parku" ) oraz na terenie dawnej fabryki traktorów w Ursusie ("Spacer akustyczny po dawnych terenach Zakładów Przemysłu Ciągnikowego URSUS"). W Ursusie artystka nagrała wywiady z byłymi robotnikami, odsłuchiwane podczas przechadzki z przenośnych głośników. Ta praca stała się dla Jaśminy Wójcik punktem wyjścia do dalszych projektów związanych z nieczynną już fabryką, jej historią, ludźmi którzy ją tworzyli, ale też do aktywnego działania na rzecz lokalnej społeczności i teraźniejszości tego miejsca. W czerwcu 2014 roku odbył się, zainicjowany przez Wójcik (wraz z Igorem Stokfiszewskim), wieloaspektowy projekt "Zakłady. Ursus 2014", w ramach którego artystka zrealizowała pracę "Pamiętnik mówiony"oraz film "Ursus. Esej filmowy". Projekt miał na celu zintegrowanie mieszkańców Ursusa oraz innych warszawiaków wokół historii tego miejsca i pokazanie drzemiącego w nim potencjału, jako cennego dziedzictwa kultury, architektury i urbanistyki przemysłowej.
W 2015 roku Jaśmina Wójcik została uhonorowana Nagrodą Filmową, przeznaczoną na realizację "Symfonii Fabryki Ursus" w Wajda Studio. Będzie to film w formacie dokumentu kreacyjnego opowiadający o jej kilkuletnim już projekcie artystyczno-badawczym, którego bohaterami są tereny pofabryczne oraz byli pracownicy zakładów produkujących traktory.
Autorka: Ewa Gorządek, listopad 2016