Urodził się 14 września 1984 roku w Żaganiu. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie skrzypiec Jadwigi Kaliszewskiej, Universität Mozarteum w Salzburgu, gdzie kształcił się pod kierunkiem Igora Ozima oraz Royal Academy of Music w Londynie w klasie Igora Petrushevskiego. Swoje umiejętności doskonalił podczas kursów mistrzowskich takich muzyków jak Silvia Marcovici, Eduard Grach, Sergey Kravchenko, Nam Yun Kim, Michaela Martin, Boris Kuschnir, Vadim Brodski, Helen Brunner, Erik Friedman, Boris Garlitsky, Krzysztof Węgrzyn, Wanda Wiłkomirska i Marina Jashvili.
W wieku 12 lat zadebiutował na scenie wykonując "Fantazję Carmen" Pablo de Sarasate'a z Orkiestrą Konserwatorium Moskiewskiego w Wielkiej Sali Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Przez wiele lat był stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Otrzymał też stypendium w ramach programu "Młoda Polska" i stypendium im. Maxa Rostala. W 2001 roku został laureatem Nagrody im. ks. Piotra Wawrzyniaka w kategorii "Nadzieja Wielkopolski" oraz został uhonorowany Medalem Młodej Sztuki dziennika Głos Wielkopolski w Poznaniu.
Jest laureatem wielu krajowych i międzynarodowych konkursów skrzypcowych. Już w wieku 9 lat uzyskał III nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym im. Grażyny Bacewicz we Wrocławiu, a rok później zajął III miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym w Olsztynie i Gdańsku, będąc zawsze najmłodszym uczestnikiem. W 1996 otrzymał Grand Prix i złoty medal na Konkursie im. Bacewicz we Wrocławiu oraz II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Młodych Skrzypków im. Stanisława Serwaczyńskiego w Lublinie, w 1997 – Grand Prix na Ogólnopolskim Konkursie Pamięci Aleksandry Januszajtis w Gdańsku, w 1998 – nagrodę specjalną na Międzynarodowym Konkursie im. Louisa Spohra w Weimarze, w 1999 – II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym w Markneukirchen w Niemczech, I nagrodę ponownie na Konkursie im. Serwaczyńskiego w Lublinie oraz Grand Prix na 4. Ogólnopolskim Konkursie Skrzypków im. Zdzisława Jahnkego w Poznaniu, w 2000 – IV nagrodę na 8. Międzynarodowym Konkursie Młodych Skrzypków im. Karola Lipińskiego i Henryka Wieniawskiego w Lublinie oraz został półfinalistą Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Jeana Sibeliusa w Helsinkach, w 2001 – I nagrodę i nagrodę publiczności na 1. Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym zorganizowanym w 100. rocznicę urodzin Jaschy Heifetza w Wilnie oraz V nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, w 2002 – I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Maxa Rostala w Berlinie, w 2004 – II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Tibora Vargi w Sion w Szwajcarii, w 2006 – ponownie V nagrodę na Konkursie Wieniawskiego, II nagrodę (I nie przyznano) na 14. Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym w Fermo, w 2007 – II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym w Varallo, II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym Ruggiero Ricciego w Salzburgu oraz ponownie II nagrodę na Konkursie im. Vargi w Sion, w 2008 – I nagrodę na Haverhill Sinfonia Soloist Competition, IV nagrodę i nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie w II etapie utwóru obowiązkowego ("Poem" Yevhena Stankovycha) na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Benjamina Brittena w Londynie, w 2009 – I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. George Enescu w Bukareszcie, w 2010 – I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Arama Khachaturiana w Erywaniu.
Jarosław Nadrzycki koncertuje w takich salach jak Cadogan Hall, St. John's Smith Square i Wigmore Hall w Londynie, Ateneum w Bukareszcie, Sala Konserwatorium w St. Petersburgu i Moskwie, Kreml w Moskwie, Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Brukseli, Sala Filharmonii Narodowej w Bratysławie, Instytut Maxa Plancka w Kolonii, Konzerthaus w Wiedniu, Mirabell Palace w Salzburgu, Sala Filharmonii Narodowej w Warszawie, jak również we Włoszech, Francji, na Litwie, w Austrii, Szwajcarii, Czarnogórze, Chorwacji, Wielkiej Brytanii, Finlandii, Korei Południowej i Stanach Zjednoczonych. Grał z wieloma orkiestrami w kraju oraz za granicą, m.in. z Royal Philharmonic Orchestra w Londynie, Symphonisches Orchester Zürich, Philharmoniker Hamburg, Youth State Orchestra of Armenia, Lithuanian National Philharmonic, "Transylvania" State Philharmonic Orchestra, Slovak Philharmonic Orchestra, Dubrovnik Symphony Orchestra oraz Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia "Amadeus".
Jego nagrania były transmitowane przez wiele stacji radiowych i telewizyjnych w Europie, m.in. Mezzo TV, TV ORF Austria, TV Montenegro, TVP Kultura. W 2001 nagrał swoją pierwszą płytę zatytułowaną "Carmen Fantasie" (wydaną przez firmę Futurex), z utworami Franza Waxmana, Niccolò Paganiniego, Wolfganga Amadeusa Mozarta i Camille'a Saint-Saënsa. W 2011 roku dzięki staraniom Towarzystwa im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu ukazała się płyta nagrana przez artystę wspólnie z pianistą Tadashi Imai z utworami Enescu, Prokofiewa, Tartiniego i Wieniawskiego (DUX). Płyta zyskała wiele pozytywnym recenzji, m.in. w brytyjskim magazynie "The Strad".
– Jarosław Nadrzycki już jako nastolatek ujawnił ciekawą indywidualność w grze i interpretacjach, co pamiętam z radiowych transmisji Konkursu im. Wieniawskiego w 2001 r. Dziś może się chlubić sporą liczbą konkursowych laurów. Na pierwszą solową płytę wybrał utwory otaczane legendą, począwszy od Sonaty "z trylem diabelskim" Giuseppe Tartiniego. Dzieło, choć powstało w XVIII wieku, bywało popisem wielkich skrzypków następnych stuleci, a Nadrzycki, obdarzony łatwością techniczną, odważnie staje z nimi w szranki. Swego Tartiniego, z fortepianem (w opracowaniu Fritza Kreislera), czyni absolutnie romantycznym. W pięknej kantylenie Larghetta okrągło frazuje i stosuje nadzwyczaj szeroką rozpiętość dynamiki, z wieloma stopniami piano i niewysilonym forte. Nie eksponuje łańcuchów tryli w Allegro energico, podobnie jak osławionej diabelskiej sztuczki wydzielonego trylowania w polifonicznie "łażących" dwudźwiękach Allegra assai (w cz. III). Przez cały czas utrzymuje prymat muzyki nad techniką, ciągłość melodyki i dynamiczną logikę. Pyszna kadencja Kreislera jest gęsta tyleż od tryli, co od ekspresji – fragment recenzji płyty "Tartini, Wieniawski, Enescu, Prokofiew" autorstwa Małgorzaty Komorowskiej, "Ruch Muzyczny" 2012.
W 2014 roku dołączył do kwartetu smyczkowego Meccore String Quartet.
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, listopad 2010. Aktualizacja: grudzień 2016, AG.