Edukacja
Iza Rogucka skończyła w 2010 roku Wydział Architektury Wnętrz na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Dyplom zrobiła w pracowni Macieja Basałygi. Dwa lata później na tej samej uczelni otrzymała drugi dyplom, z malarstwa, u profesora Andrzeja Zdanowicza. W latach 2010 - 2013 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu w Klasie Mistrzowskiej Pawła Althamera i Juliana Göthego.
Charakterystyka twórczości
Iza Rogucka wypowiada się w różnych mediach, jednak malarstwo i rysunek stanowią podstawę jej artystycznych poszukiwań. Jej wczesne prace malarskie były efektem wnikliwej obserwacji natury, która pojawiała się na płótnach w formie bezpośredniej reprezentacji. Równie ważnym motywem twórczości Roguckiej od samego początku była architektura. Klamrą spinającą oba te obszary jest pamięć miejsca, chęć zachowania śladów "przestrzeni niepewności". W cyklu "Epitafia", realizowanym od 2009 roku, artystka przedstawiła zanikające w pamięci miejsca na Podlasiu, skąd sama pochodzi. Pejzaże, kościoły, stara zabudowa, unikalny koloryt regionu zapisany został na płótnach na podstawie dokumentacji fotograficznej, czy zachowanych przezroczy. Od 2009 roku Rogucka pracowała też nad malarskim cyklem "Gra Miasto", bazującym na motywach geometrycznych i rytmach w przestrzeni architektonicznej, m.in. Poznania i Kaliningradu. Osie, siatki linii, układy okien na fasadach ulegały na jej płótnach permutacjom i przybierały różne warianty kolorystyczne. Artystka grała ze zgeometryzowanym wizerunkiem miasta, zwielokrotniając motywy, zmieniając skalę, wprowadzając różne zakłócenia w uszeregowaniu powielanych elementów, odrealniając tym samym pierwotny punkt odniesienia, jakby dążąc do jego transformacji w ornament.
Szerszą kategorią charakteryzującą twórczość Izy Roguckiej jest próba opisania przestrzeni. Nie tylko tej, którą można uchwycić za pomocą fizycznych granic, ale także jako pojęcia w znaczeniu filozoficznym, mieszczącego w sobie aspekty wyobraźni i pamięci.
"Widzę przestrzeń jako wielowarstwową strukturę, którą można tworzyć i modyfikować na różnych poziomach. Jej forma zawsze zależna jest od czasu, ponieważ jego relacje z przestrzenią są kluczowe do zrozumienia otaczającej nas rzeczywistości. Jednocześnie ciekawi mnie, jaki wpływ na rozwój naszej osobowości, tożsamości i sposób postrzegania świata mają przestrzenie, w których się poruszamy".
Pejzaż powrócił ponownie w cyklu obrazów Roguckiej "Niewygoda w naturze" (2012). Tytuł wzięty został z artykułu Sławoja Žižka, w którym autor wyraża przekonanie, że naturalność natury została już przez człowieka zniszczona, a ludzie czują się w niej obco. Natura na płótnach Roguckiej też jest przetworzona i sztuczna, wzorowana na pejzażach z filmów Walta Disneya, które we wczesnym etapie działalności studia inspirowane były bajkami oraz przekazami ludowymi z terenów Austrii i Bawarii. Rok później artystka rozwinęła temat natury w niewielkiej serii kameralnych szkiców z podróży "Proszę pokochaj Austrię", przedstawiających alpejskie widoki zamknięte w ramy o kształcie elipsy. Urokliwe miniatury malarskie zdyscyplinowane zostały sztywną siatką podziałów geometrycznych, nałożoną ołówkiem na płótno.