Od 1981 roku studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom w 1986 roku. W latach dziewięćdziesiątych założył Zespół Filmowy Kino, nieformalną grupę eksperymentalnej sztuki wideo i nowych mediów. Występował z parodystyczną formacją Łyżka Czyli Chili. Od 2001 roku współtworzy Supergrupę Azorro (z Oskarem Dawickim, Wojciechem Niedzielko i Łukaszem Skąpskim). Mieszka i pracuje w Warszawie.
Od 1990 roku Igor Krenz zajmuje się filmem i fotografią. Jego filmy z lat dziewięćdziesiątych stanowią w większości rodzaj gry. Ich tytuły zawierają tezę, udowadnianą następnie przez treść filmu. Są oszczędnymi formalnie rejestracjami eksperymentów, ocierających się o nonsens i absurd, przeprowadzanych przez artystę w jego pracowni na tle białej ściany. Niektóre z filmów są bardzo krótkie, inne trwają aż do momentu, gdy "eksperyment" przynosi skutek. Jak w filmie Kamień i puszka (1990), na którym przez około 10 minut Krenz próbuje przy użyciu prymitywnej katapulty trafić kamykiem do blaszanej puszki. Innym razem artysta udowadniał, że Ogień jest lepszy od nożyczek (1994), dwukrotnie powtarzając eksperyment z młotkiem przytrzymywanym nitką i butelką. Gdy przecinał nitkę nożyczkami, młotek nie rozbijał butelki, gdy podpalał nitkę, młotek trafiał idealnie w środek butelki i ją rozbijał. Inny film rejestrował, jak Światło gasi światło (1994). Łukasz Gorczyca pisał:
"Wszystkie jego działania mają w sobie wiele z nic sobie nie robiącej z upływu czasu zabawy, ale zarazem są przenikliwie inteligentną grą z racjonalizmem poznawczym. (...) Używając prostych tricków filmowych i ujmującego poczucia humoru, Igor potrafi skutecznie zasiać w widzu zwątpienie w najprostsze fakty fizyczne. Przy okazji podważa, a czasem nawet ośmiesza wypracowane kanony sztuki wideo, ukazując, jak dalece filmowa umowność i iluzja mogą kierować naszymi przekonaniami, wyobrażeniami i emocjami".
W 2006 roku Igor Krenz nakręcił ponad ośmiogodzinny film Palace, rejestrujący w nieruchomym kadrze Pałac Kultury i Nauki w Warszawie, trawestując słynny film Andy'ego Warhola Empire z 1964 roku. Następnie poddał szczególnej próbie Jackass Polska, grupę słynącą z niewyszukanych i niebezpiecznych zabaw, prezentując im swoje dzieło. Tylko jeden z widzów dotrwał do końca. Relację z tego wydarzenia prezentowała telewizja MTV. Krenz, jak piszą Łukasz Ronduda i Marianka Dobkowska
"odniósł się również do faktu, iż MTV od momentu swojego powstania (1981) permanentnie komercjalizuje całą historię awangardowego filmu i wideo, interesując się jedynie nowymi estetykami wizualnymi, 'zdobyczami formalnymi' produkowanymi przez artystów współczesnych, pomijając konceptualny i ideowy kontekst ich realizacji".
Krenz niejednokrotnie nawiązuje czy powraca do dokonań innych. W 2006 roku stworzył rekonstrukcję zakłóceń programu telewizyjnego, emitowanych w latach osiemdziesiątych przez naukowców związanych z Solidarnością w Toruniu (TV "S"). Artysta na oryginalne programy z tamtego okresu nanosił napisy, które oryginalnie pojawiały się na ekranach telewidzów za sprawą nadajnika skonstruowanego przez astronomów z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika (np. "dość podwyżek cen, kłamstw, represji"). Innym razem Krenz odtworzył w skali 1:1 odbitkę fotograficzną z filmu Michelangelo Antonioniego Blow-up z 1966 roku, niezwykle istotną dla fabuły filmu, kluczową dla odkrycia tajemnicy i rozwiązania sprawy (Powiększenie, 2007). W innej pracy wykorzystał film pornograficzny wytwórni Silwa Video z 1981 roku, z którego wyciął sceny seksu, ujawniając niezauważane wątki narracyjne (Analiza formalna, 2005). Na wystawie "Porządki urojone" w Muzeum Sztuki w Łodzi w 2007 roku Krenz zaingerował w słynnej Sali Neoplastycznej zaaranżowanej przez Władysława Strzemińskiego. Wiszący tam obraz Theo van Doseburga, odwrócił za pomocą narzędzia filmowego i monitora tak, że podziały diagonalne stały się podziałami pionów i poziomów, przywracając obraz restrykcyjnym założeniom sformułowanym przez twórcę neoplastycyzmu Pieta Mondriana.
W ostatnim czasie Krenz powrócił też do swego pierwszego filmu, nakręconego w wieku 14 lat kamerą ojca. Próbował na nim uchwycić ptaka w locie. Prezentowany na wystawie Artyści polecają się nawzajem Ptak stał się swoistym hołdem złożonym Józefowi Robakowskiemu. Jak pisał Stach Szabłowski
"można [go] czytać przez analogię do uprawianego przez Robakowskiego kina strukturalnego".
Twórczość Igora Krenza przypomniała z kolei indywidualna, retrospektywna wystawa artysty w Centrum Sztuki WRO we Wrocławiu w 2008 roku, zatytułowana "Praktyki nielegalne". Tytuł odnosić się miał do "sabotażowego" charakteru jego prac.
Autor: Karol Sienkiewicz, grudzień 2008.
Wybrane wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
- 1992 - "Oko na widelcu albo gorące lody. Crème de la crème sztuki polskiej lat 90-tych" - Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Katowice
- 1996 - "Transfer. malarstwo-instalacje" - Arsenał, Muzeum Historyczne, Wrocław
- 1999 - "Między kulturą a naturą"- Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała
- 2001 - "Pop elita" - Bunkier Sztuki, Kraków
- 2003
- "WRO 03. Globalica" - Wrocław
- "Przestrzeń publiczna w polskiej sztuce wideo" - Podewil, Berlin - 2004 - "De ma fenetre, des artistes et leur territoire" - Ecole Nationale Supérieure des Beaux-Arts, Paryż
- 2005 - "WRO 05" - Wrocław
- 2006
- "Polyphony of Images. A Night of Cutting-Edge contemporary Art from Poland" - Instytut Kultury Polskiej, Nowy Jork
- "1..., 2..., 3... Awangarda" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa
- "Runaway" - Galeria Priestor, Bratysława
- "Pink not dead!" - Garash Galeria, Meksyk - 2007
- "Porządki urojone" - Muzeum Sztuki, Łódź
- "Kilkadziesiąt sekund źle wywołanej taśmy filmowej" - Galeria Raster, Warszawa
- "Asteizm" - Galeria Program, Warszawa
- "Don't try this at Home" - Galeria Okna, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa - 2008
- "Artyści polecają się nawzajem" - Galeria appendix2, Warszawa
- "Videozone. international Video-Art Biennial" - Tel-Awiw
- "Manual CC" - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa
- "So ist es und Anders" - Stadtisches Museum Abteiberg, Mönchengladbach
Zestawienie nie uwzględnia wystaw Supergrupy Azorro.