Wychował się w muzykalnej rodzinie. Jego dziadek, Antoni Dębowski był doskonałym skrzypkiem, cenionym w okolicy, na skrzypcach grał ojciec Franciszek i stryjowie. W dzieciństwie poznał grę znakomitych artystów z okolicznych wsi: skrzypków Kowalewskich i Mieczysława Wierzchowskiego (ur. 1913), skrzypka i doskonałego śpiewaka-tenora Adama Ołowacza z Podstawelka. Naukę gry rozpoczął w wieku 12 lat, pod kierunkiem ojca i dziadka Antoniego. Następnie uczył się gry u Wierzchowskiego i Ołowacza.
"Po nich moje skrzypce wydobywają melodie polek, walców i innych tańców, nazywanych przeze mnie od ich nazwisk, bo od nich je przejąłem".
Jego pierwszym instrumentem były skrzypki wykonane w domu, z drewna klonowego, ze strunami zakupionymi w sklepie kolonialnym. Solidne i profesjonalne skrzypce nabył w czasie niemieckiej okupacji od kowala z sąsiedniej wsi. Franciszek Racis nigdy nie pobierał nauki szkolnej, czytać i pisać nauczył się w domu. Nie znał nut, grał ze słuchu. Jest autentycznym kontynuatorem tradycji poprzez bezpośredni przekaz dźwięków, melodii, tańców, słów pieśni.
Franciszek Racis współtworzył kilka kapel. W pierwszej grał z Mieczysławem Wierzchowskim (na skrzypcach) i swoim młodszym bratem Leonem Racisem (na bębenku). Po wyjeździe Wierzchowskiego, do kapeli dołączył grający na harmonii guzikowej Jan Anzulewicz. Często grywali na zabawach. Po tragicznej śmierci Anzulewicza nastąpiła piętnastoletnia przerwa w muzykowaniu Racisa. Powrócił do grywania w kapeli na zaproszenie zespołu „Pogranicze|” z Szypliszek, grał z nimi sześć lat. Występował również w kapeli zespołu „Szeszupa” z Rutki-Tartak. Wzbogacał ich repertuar choreograficzny o tradycyjne tańce, które zapamiętał z czasów swojej młodości: polki, walce, mazurki oraz popularne przed wojną fokstroty.
Grał także w kapeli o składzie: Franciszek Racis na skrzypcach, Wasilewski (organista z kościoła w Becejłach) na akordeonie, Rusinowski z Podstawelka na drugich skrzypcach.
W 1990 r. utworzył "Kapelę Rodzinną Racisów": Franciszek Racis pierwsze skrzypce, jego kuzyn Sylwester Jaśkiewicz drugie skrzypce, brat Leon Racis bębenek obręczowy.
Od 1997 r. występował z wnukami w składzie: senior pierwsze skrzypce, śpiew, Szymon Racis (ur. 1984) drugie skrzypce, śpiew, Andrzej Racis (ur. 1986) harmonia trzyrzędowa, śpiew, Wioletta Racis (ur. 1988) basetla, śpiew, Agnieszka Racis (ur. 1991) bębenek obręczowy, śpiew.
Franciszek Racis brał udział w wielu imprezach folklorystycznych jako prymista kapeli rodzinnej i w składzie zespołów dorosłych. Siedmiokrotnie uczestniczył w festiwalu w Kazimierzu Dolnym, zdobywając I nagrodę w kategorii kapel (w 1990 r.) oraz kilkakrotnie nagrody w kategorii "Duży - Mały" w latach następnych. Kapela Racisów występowała w również na festiwalach kapel w Toruniu i Wilnie (1991 r.), na Węgorzewskim Jarmarku Folklorystycznym, na Wojewódzkich Spotkaniach Rodzin Muzykujących w Sokółce, na przeglądach folklorystycznych w Suwałkach i Sejnach.
Z zespołem "Szeszupa" Franciszek Racis dokonał nagrań dla Radiowego Centrum Kultury Ludowej Polskiego Radia (oprócz repertuaru instrumentalnego także wokalnych, solowych). Materiał z archiwum RCKL został opublikowany w postaci wydawnictwa płytowego serii Muzyka Źródeł "Suwalskie i Podlasie". Racis był również cenionym informatorem przy realizacji dwóch programów badawczych: ekspertyzy etnochoreologicznej (dr Dariusza Kubinowskiego z UMCS w Lublinie) oraz etnokostiumologicznej (Barbary Kaznowskiej z Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie).
W 2014 r. Franciszek Racis został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Odznaczenie odebrał z rąk Bronisława Komorowskiego, Prezydenta RP. Został wyróżniony za zasługi w propagowaniu i upowszechnianiu kultury ludowej, za upamiętnianie dorobku Oskara Kolberga.
Źródło: www.nagrodakolberg.pl
