Florian Dąbrowski - Życie i twórczość | Artysta

Kompozytor i pedagog. Urodzony 2 maja 1913 w Rosku k. Czarnkowa, zmarł 20 listopada 2002 w Poznaniu.

pt., 05/02/1913 - 12:00 - śr., 11/20/2002 - 12:00

Zdjęcie nagłówka

Szerokość zdjęcia

standardowy (1240 px)

Podpis obrazka

Florian Dąbrowski. Fragment okładki książki "Florian Dąbrowski. Pisma o muzyce", wydawnictwo: PTPN Wydział Nauk o Sztuce, Prace Komisji, Muzykologicznej – tom 8, we współpracy z Państwową Filharmonią w Poznaniu, fot. materiały prasowe wydawcy

Tryb paralaksy

Off

Text positon

Center

Text color

#000000

Ustaw cały banner jako link

Off

W latach 1930-39 studiował w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy teorię muzyki u Stefana Bolesława Poradowskiego oraz grę na fortepianie pod kierunkiem Edwarda Rezlera. W 1948 otrzymał dyplom kompozytorski (jako ekstern) w klasie Stefana Bolesława Poradowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu.

Jeszcze w 1945 zorganizował w Bydgoszczy średnią szkołę muzyczną, w której nauczał do 1951. Był również współtwórcą Państwowej Filharmonii w Bydgoszczy. W latach 1951-54 wykładał przedmioty teoretyczne, a także pełnił funkcję rektora w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie. Od 1954 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, gdzie prowadził wykłady i ćwiczenia z zakresu kompozycji, harmonii, instrumentacji, współczesnych technik kompozytorskich oraz kontrapunktu (od 1959 - jako docent, a od 1973 - jako profesor nadzwyczajny). W latach 1961-64 był ponadto prorektorem poznańskiej uczelni.

Czynnie udzielał się w życiu artystycznym miasta Poznania. Współorganizował Festiwale Polskiej Muzyki Współczesnej "Poznańska Wiosna Muzyczna" i wielokrotnie był przewodniczącym ich Komisji Programowych. Od 1968 działał w Młodzieżowym Ruchu Miłośników Muzyki "Pro Sinfonika", a w 1973 otrzymał godność jego członka honorowego. Od 1997 był także wiceprzewodniczącym Poznańskiego Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego. Należał również do Związku Kompozytorów Polskich, w którym w latach 1969-75 pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego.

Florian Dąbrowski jednocześnie pracował jako recenzent i publicysta muzyczny w wielu periodykach, m.in. w "Gazecie Pomorskiej", "Słowie Powszechnym", "Nurcie", "Ruchu Muzycznym". Przez wiele lat był członkiem kolegium redakcyjnego serii wydawniczej Res Facta.

Za swoją twórczość kompozytorską otrzymał szereg nagród, m.in. w 1947 - nagrodę na Konkursie Kompozytorskim Związku Kompozytorów Polskich w Warszawie za "Suitę kujawską" na sopran, 3-głosowy chór dziecięcy i małą orkiestrę symfoniczną do tekstów ludowych (1946), w 1949 - na tym samym konkursie nagrodę za kantatę pt. "Odejście Fryderyka" na sopran, chór mieszany i orkiestrę (1949), a w 1963 - nagrodę na Festiwalu Teatrów Polski Północnej za muzykę do "Nocy Listopadowej" Stanisława Wyspiańskiego. Ponadto został uhonorowany dwukrotnie Nagrodą Artystyczną Miasta Poznania (1965, 1975), trzykrotnie Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki (1967, 1975 oraz w 1980 za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej), Nagrodą Związku Kompozytorów Polskich za całokształt twórczości (1979), jak również Nagrodą Główną Wielkopolskiego Towarzystwa Kulturalnego (1979).

Ważniejsze kompozycje:

"Chorał - Passacaglia - Fuga" na skrzypce z fortepianem (1939)
"Stabat Mater" na chór mieszany (1940)
"Suita kujawska" na sopran, 3-głosowy chór dziecięcy i małą orkiestrę symfoniczną do tekstów ludowych (1946)
"Litania do Najświętszej Marii Panny" [wersja I] na sopran solo, chór żeński i orkiestrę symfoniczną (1947)
"Odejście Fryderyka", kantata na sopran, chór mieszany i orkiestrę (1949)
"Suita symfoniczna" (1950)
"Mała muzyka dziecięca" na orkiestrę symfoniczną (1952)
"Szkice baletowe" na orkiestrę (1953-54)
"Missa Brevis" na chór mieszany (1954)
"Uwertura koncertowa" na orkiestrę (1955)
"Nokturn" na orkiestrę symfoniczną (1956)
"Tryptyk" na orkiestrę (1956)
"Sceny liryczne" na głosy solo, recytatorów, chór i orkiestrę kameralną (1957-58)
"Nokturn" na zespół kameralny (1959)
"Żołnierze", kantata na głos recytujący, baryton, chór mieszany i orkiestrę (1960)
"Uwertura symfoniczna" (1961)
"Kontrasty" na orkiestrę symfoniczną (1962-63)
"Kanon" na perkusję (1965)
"Koncert na skrzypce solo, perkusję i dwa fortepiany" (1965)
"Rytmy i barwy" na perkusję i fortepian (1965)
"Trzy utwory" na skrzypce i fortepian (1966)
"Quinquepartitum 66" na orkiestrę symfoniczną (1966)
"Kantata liryczna" na sopran, chór mieszany, fortepian i perkusję (1966)
"Koncert fortepianowy nr 1" (1966-67)
"Evocation symphonique" (1967)
"Pieśni dziecięce" na sopran i orkiestrę kameralną (1967-68)
"Pieśni Bilitis" na sopran i perkusję (1968)
"Koncert fortepianowy nr 2" (1970)
"Muzyka uroczysta" na orkiestrę symfoniczną (1972)
"Laudate Dominum" na chór mieszany (1974)
"Sonata na skrzypce i fortepian" (1974)
"Hymn na chór mieszany" (1975)
"Soggetto" na 3 chóry mieszane (1975)
"Ballada" na 3 chóry mieszane (1975)
"Litania do Najświętszej Marii Panny" [wersja II] na sopran, chór żeński i orkiestrę symfoniczną (1976)
"Symfonia" (1979-81)
"Ave Maria" na chór mieszany (1980)
"Hymn do Czarnej Madonny" na sopran solo, chór żeński i orkiestrę symfoniczną (1980-81)
"Obłoki" na sopran i fortepian (1981)
"Święty Boże" na głos i fortepian (1982)
Oczekiwanie, cykl pieśni na sopran i fortepian (1982-83)
Celansstimmen [wersja I], cykl pieśni na baryton i fortepian (1986)
Celansstimmen [wersja II], cykl pieśni na baryton i orkiestrę (1987)
"Dedykacje Afieromata", cykl pieśni na sopran i fortepian (1987)
"Siedem pieśni" [wersja I], cykl na sopran i fortepian (1989-90)
"Siedem pieśni" [wersja II], cykl na sopran, orkiestrę smyczkową i harfę (1990-91)

Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, czerwiec 2002; aktualizacja: lipiec 2006.

Tytuł (nagłówek do zdjęcia)

Galaktyka polskiej muzyki

Link URL

Odkrywaj

kompozytor polski