Kompozytor, pianista, pedagog i publicysta muzyczny. Urodzony 27 grudnia 1892 w Ksawerynowie, zmarł 28 kwietnia 1979 w Cincinnati (stan Ohio). Brat Wiktora Łabuńskiego.
Gry na fortepianie uczył się od ósmego roku życia, kontynuował w latach 1902-09 pod kierunkiem Rocha Hilla w Moskwie. W latach 1911-15 studiował architekturę w Instytucie Politechnicznym w Petersburgu. W latach 1921-22 kształcił się u Lucjana Marczewskiego (teoria muzyki), od 1923 do 1924 Witolda Maliszewskiego (harmonia). W 1924 wyjechał do Paryża, gdzie do 1926 studiował muzykologię pod kierunkiem Georgesa Migota, w latach 1926-28 kompozycję i kontrapunkt w klasie Nadii Boulanger, od 1928 do 1930 orkiestrację u Paula Dukasa w École Normale de Musique. W 1927 został współzałożycielem Stowarzyszenia Młodych Muzyków Polaków, którego był, od 1927 do 1929, sekretarzem, w latach 1929-30 wiceprzewodniczącym, a w latach 1930-33 przewodniczącym. W 1928, dzięki pomocy Ignacego Jana Paderewskiego, otrzymał stypendium na dokończenie studiów. W 1934 powrócił do Polski. Do 1936 pracował jako kierownik redakcji muzyki poważnej w Polskim Radiu. W 1935 został członkiem Zarządu Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej i pełnił obowiązki przewodniczącego komisji muzyki współczesnej.
W 1936 Łabuński wyjechał do Stanów Zjednoczonych, w 1941 uzyskał obywatelstwo amerykańskie. Do 1945 mieszkał w Nowym Jorku, gdzie pracował w Polish Art Service (do 1938 na stanowisku kierownika działu muzyki, do 1940 pełnił funkcję dyrektora), wykładał kontrapunkt, analizę muzyczną i kompozycję w Marymount College w Tarrytown (1940-41), gościnnie m.in. na New York University, Columbia University w Nowym Jorku, Vassar College w Poughkeepsie, Curtis Institute of Music w Filadelfii, The National Council of Education w Ottawie, Université Laval w Quebecu. Ponadto zajmował się działalnością publicystyczną - prowadził akcję propagandową na rzecz polskiej muzyki współczesnej, pisał artykuły o życiu muzycznym w Polsce dla "Modern Music" i "Musical America", przygotowywał audycje radiowe dla stacji CBS oraz NBC m.in. o muzyce polskiej. Od 1941 do 1944 był dyrektorem amerykańskiego oddziału Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Jednocześnie koncertował z recitalami, wykonując głównie własne utwory, w Nowym Jorku, Chicago, Filadelfii i Montrealu.
W 1945 przeniósł się do Cincinnati - tu pracował jako profesor kompozycji, orkiestracji i form muzycznych w Cincinnati College of Music, w 1948 zainicjował Mid-West Symposium przeznaczone dla studentów kompozycji.
W 1951 Feliks Roderyk Łabuński otrzymał tytuł doktora honoris causa Chicago Music College, w 1975 - Ohiana Citation od Ohiana Library Association, w 1977 - Nagrodę American Society of Composers, Authors and Publishers.
Ważniejsze kompozycje:
- Dwie pieśni na głos i fortepian (1929-31)
- Triptyque champêtre, suita na orkiestrę (1931)
- Olympic Hymn na chór męski i orkiestrę (1932)
- Kantata polska na kwartet solistów, chór mieszany i orkiestrę (1932)
- Ptaki na sopran i orkiestrę (1934)
- Kwartet smyczkowy nr 1 (1935)
- Divertimento na flet i fortepian (1936)
- God's Man, balet (1937)
- Suita na smyczki (1941)
- In memoriam, poemat symfoniczny na orkiestrę (1941)
- Song without Words na sopran i orkiestrę smyczkową (1946)
- There is no Death, kantata na sopran, chór mieszany i orkiestrę (1950)
- Wariacje na orkiestrę (1951)
- Elegia na orkiestrę (1954)
- Symfonia H-dur w trzech częściach na orkiestrę (1956)
- Xavieriana, fantazja na 2 fortepiany i orkiestrę (1956)
- Divertimento na flet, obój, klarnet i fagot (1956)
- Images of Youth, kantata na mezzosopran, baryton, chór dziecięcy i orkiestrę (1956)
- Mass for Treble Voices to Honor the Holy Innocents na głosy w unisonie i organy (1957)
- Nocturne na orkiestrę (1957)
- Images of Youth, uwertura na orkiestrę (1958)
- Symphonic Dialogues na orkiestrę (1960)
- Kwartet smyczkowy nr 2 (1962)
- Canto di aspirazione na orkiestrę (1963)
- Salut à Nadia na orkiestrę dętą (1967)
- Polish Renaissance Suite na orkiestrę (1967)
- Music for Piano and Orchestra (1968)
- Intrada festiva na orkiestrę dętą (1968)
- Salut à Paris, suita baletowa na orkiestrę (1968)
- Primavera na orkiestrę (1973)
Autor: Małgorzata Kosińska, listopad 2007.
