W latach trzydziestych Fanny Gordon należała już do Związku Aktorów i Kompozytorów Scenicznych, a jej oryginalne podejście do muzyki popularnej było powszechnie znane i podziwiane. W 1934 r. powstał jeden z jej najbardziej znanych szlagierów – „Bal u Starego Joska”, który do dziś można usłyszeć spacerując warszawskimi ulicami. Piosenka opisuje istniejącą wówczas restaurację prowadzoną przez Starego Joska, która znajdowała się przy, nieistniejącej dziś, ulicy Gnojnej. To swoista kronika życia towarzyskiego podziemnej Warszawy, która bawiła się właśnie u Starego Joska. Gnojna była główną ulicą dzielnicy handlowej, a restauracja znajdowała się w jej centrum. Przestępcy trzymali tam sztamę z politykami, a służby porządkowe łamały ustanowione prawa. Gordon wspomina w utworze prawdziwe sławy podziemia, takie jak Krwawy Feluś – król złodziei warszawskich, czy kat Stefan Maciejowski.
„Bal u Starego Joska” był inspirowany subkulturą gangów francuskiego półświatka – Apaszami (fr. Apaches), którzy w okresie Belle Époque byli kojarzeni z przestępstwami, ale też ze żwawym tańcem opartym na krokach tanga. Natomiast „Bal u Starego Joska” jest w hipnotycznym walcem i uważa się go za jedną z pierwszych polskich piosenek gatunku apaszowskiego.
W 1935 r. Gordon skomponowała foxtrota rosyjskiego – „Siemieczki”, kolejny utwór, który dodał jej twórczości kosmopolitycznego wydźwięku. Później, w 1938 r., powstało tango „Conchinella”, w którym słychać inspiracje muzyką Ameryki Południowej, przez kastaniety służące do wybijania rytmu. Kompozycje Fanny Gordon odwoływały się do motywów muzycznych z miejsc tak odległych jak Chiny i Ameryka, Rosja, kraje Bliskiego Wschodu, Hiszpania czy Niemcy.
Jej nastrojowe piosenki o egzotycznych inspiracjach przyniosły jej wielką sławę i zdecydowanie wyróżniały się na polskiej scenie muzycznej. Współpracowała z wieloma artystami dwudziestolecia międzywojennego, takimi jak Andrzej Włast, Emanuel Schlecter, czy Jerzy Ryba.
Gordon wyszła za mąż wyszła w Polsce przyjmując nazwisko Kwiatkowska. Wojna przyniosła głębokie zmiany w jej życiu. Jej mąż został zabity, ona zaś z matką uciekła do Wilna, a następnie do Leningradu. Matka Gordon zmarła w trakcie wojny, najprawdopodobniej z powodu głodu, podczas niemieckiego oblężenia Leningradu.
Po wojnie Gordon nigdy nie wróciła do Polski. Została w Rosji, tam komponowała i tworzyła aranżacje sceniczne w języku rosyjskim. Zmarła w 1991 r. w Petersburgu (wcześniej Leningrad), gdzie została pochowana na Cmentarzu Żydowskim pod nazwiskiem: Феофания Марковна Квятковская. Jej wpływ na polską muzykę popularną pozostaje widoczny do dziś.
Tłumaczenie na język polski: Magdalena Majkowska
