Studiował w latach 50. na wydziale łączności Wojskowej Akademii Technicznej. Wdał się tam w konflikt z wojskowym przełożonym i jako skazaniec wylądował na ponad rok w kopalni. Odpracował wyrok metodą "dzień za dwa dni", a po wyjściu zgłosił się do Polskiego Radia. Przyjęto go na "kierownika hydraulików, stolarzy i malarzy" – przeczytaj artykuł ''Dlaczego Eugeniusz?'' Antoniego Beksiaka.
Od 1955 pracował w Polskim Radiu w Warszawie, a od 1958 związany był ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia. W 1967 ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. W latach 1967-68 pracował w Studiu Muzyki Elektronicznej Westdeutscher Rundfunk w Kolonii. Od 1974 do 1975 prowadził ćwiczenia z technologii muzyki elektroakustycznej w Akademii Muzycznej w Warszawie, w latach 1994-95 wykładał w Centrum Dziennikarstwa w Warszawie.
Był jednym z pierwszych w Polsce – obok Andrzeja Rakowskiego, Janusza Piechurskiego i Krzysztofa Szlifirskiego – realizatorów muzyki elektroakustycznej i współtwórcą tzw. polskiej szkoły muzyki elektroakustycznej. Współpracował przy realizacji wielu utworów elektroakustycznych, instalacji muzycznych oraz muzyki filmowej m.in. Krzysztofa Pendereckiego, Andrzeja Markowskiego, Włodzimierza Kotońskiego, Bogusława Schaeffera, Stanisława Radwana, Andrzeja Dobrowolskiego, Arne Nordheima. Dla tego ostatniego zrealizował kompozycję (środowisko dźwiękowe o wymowie ekologicznej) brzmiącą nieprzerwanie przez sześć miesięcy.
Eugeniusz Rudnik, 1987, fot. Piotr Cieśla/Forum Jest autorem bądź realizatorem ilustracji muzycznych do spektakli Teatru Polskiego Radia, Teatru Telewizji, około trzystu ilustracji muzycznych do filmów. Jego utwory emitowane były w programach radiofonii polskich i zagranicznych, a filmy i programy telewizyjne z jego muzyką pokazywane w mediach polskich i zagranicznych.
'Miałem luksus permanentnego dostępu do studia – opowiada Eugeniusz Rudnik w wywiadzie, który przeprowadziła Zuzanna Solakiewicz – Nigdy nie robiłem swoich dzieł autonomicznych na zamówienie. Jak mnie to bawiło i podniecało, to wpadałem na dwie albo trzy godziny w sobotę po śniadaniu – do pierwszej, bo potem żona prosiła, żeby przyjść, żebym befsztyk usmażył, ona będzie sałatkę robić. Wpadałem na te trzy godziny. Brałem klucz, pograłem tiu-tiu-tiu.
Studio Eksperymentalne. Zbiór tekstów, Warszawa 2013
Nagrody i wyróżnienia
Eugeniusz Rudnik, fot. Magdalena Błaszczyk Eugeniusz Rudnik otrzymał wiele nagród, m.in.: w 1970 - Prix Italia za kolażową ilustrację muzyczną do filmu baletowego "Gry" w układzie Conrada Drzewieckiego, w 1972 - I nagrodę za "Mobile" na taśmę (1972), w 1973 - III nagrodę za "Ostinato" na taśmę (1973), w 1984 - II nagrodę za balet radiowy "Homo ludens" (1985), w 1993 - "Euphonie d'Or" ponownie za "Mobile" na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Elektroakustycznej w Bourges we Francji, w 2002 - I nagrodę (razem z Marią Brzezińską) za słuchowisko radiowe "Przyjaciółki z Żelaznej ulicy" na 17. Międzynarodowym Katolickim Festiwalu Filmów i Multimediów oraz na Festiwalu "Dwa Teatry" w Gdańsku. Ponadto został uhonorowany Nagrodą I stopnia Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za całokształt twórczości dla radia i telewizji w dziedzinie muzyki elektroakustycznej (1987), "Złotym Mikrofonem" za osiągnięcia w dziedzinie sztuki radiowej oraz za autonomiczną muzykę eksperymentalną (1993), w 2000 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ważniejsze kompozycje:
- "Collage" na taśmę (1965)
- "Korzeń" na taśmę (1965)
- "Lekcja", utwór ars acustica na taśmę (1965)
- "Skalary" na taśmę (1966)
- "Dixi na taśmę" (1967)
- "Metamorfoza", muzyka ilustracyjna na taśmę (1968)
- "Vox Humana" na taśmę (1968)
- "Rondo" na taśmę (1969)
- "My", utwór ars acustica na taśmę (1970)
- "Divertimento" na taśmę (1971)
- "Mobile" na taśmę (1972)
- "Mobile" na taśmę, wersja czterokanałowa (1972)
- "Ready made" na taśmę (1973)
- "Ostinato" na taśmę (1973)
- "Wokale" na taśmę (1973)
- "Martwa natura z ptakiem" na taśmę (1974)
- "Martwa natura z ptakiem" na taśmę, wersja czterokanałowa (1974)
- "Ring" na taśmę (1974)
- "Ring II" na taśmę (1974)
- "Etiuda monotematyczna" na taśmę (1974)
- "Muzyka baletowa" na taśmę (1974)
- "Ostinato" na taśmę, wersja czterokanałowa (1974)
- "Nokturn" na taśmę (1975)
- "Gołębie Warszawy" na taśmę czterokanałową (1975)
- "Cztery poematy" na taśmę (1976)
- "Ready made '77" na taśmę (1977)
- "Polak melduje" z kosmosu na taśmę (1978)
- "Etude de l'aspirine" parisienne na taśmę (1978)
- "Moulin diabolique" na taśmę (1979)
- "My" na taśmę (1979)
- "Nous" na taśmę (1979)
- "Omagio all'anonimo" na taśmę (1979)
- "Tryptyk - pamięci Franco Evangelisti" na taśmę (1980)
- "Berceuse" na taśmę (1982)
- "Elegia - ofiarom wojny" na taśmę (1983)
- "Homo ludens", balet radiowy (1984)
- "Kamienne epitafium", utwór ars acustica na taśmę (1984)
- "Ekecheiria - szkic do portretu Mistrza" na taśmę (1984)
- "Podzwonne - pamięci A. Markowskiego" na taśmę (1986)
- "Gilotyna", utwór ars acustica na taśmę (1989)
- "Annus miraculi", utwór "ars acustica" na taśmę (1990)
- "Via crucis - epitafium poświęcone pamięci polskich oficerów zamordowanych w kwietniu i maju 1940 roku przez NKWD i pogrzebanych we wsi Katyń koło Smoleńska" na taśmę (1990)
- "Pan Jezus niewierzących", utwór ars acustica na taśmę (1993)
- "Ptacy i ludzie", utwór ars acustica na taśmę (1993)
- "Panichida - pamięci Jerzego Bienieckiego" na taśmę (1994)
- "Thème: G-M-E-B" na taśmę (1995)
- "Annus mirabilis" na taśmę (1995)
- "Diewuszka, wasze dokumienty" na taśmę (1995)
- "Interludia" na taśmę (1995)
- "Przyjaciółki z Żelaznej ulicy", radiowa ballada dokumentalna na taśmę (1995)
- "Sekunda wielka - mała suita dokumentalna dla dorosłych" na taśmę (1995)
- "Divertimento" na taśmę (1997)
- "Rumor" na taśmę (1997)
- "Martwa natura z ptakiem, zegarem, strzelcem i panną" na taśmę (1997)
- "Pourquoi Cocteau - epitafium na śmierć Wielkiego Aktora" na taśmę (1997)
- "Homo radiophonicus", radiowa ballada dokumentalna na taśmę (1998)
- "Peregrynacje Pana Podchorążego albo Nadwiślańskie Żarna", utwór ars acustica na taśmę (1999)
- "Jesień Ludów" na taśmę (1999)
- "Die Wanderungen des Herr Fähnrich oder Die Mühlsteine an der Weichsel", utwór ars acustica na taśmę (2001)
- "Śniadanie na trawie w grocie Lascaux" na taśmę (2002)
- "Agonia pastoralna" na taśmę (2004)
- "Johna pamięci rapsod frywolny" na taśmę (2004)
- "Manewry albo Dama i huzary", liryczny poemat dźwiękowy na taśmę (2004)
- "Ecce homo" na taśmę (2005)
- "Epitafium - zamęczonym w kamiennym piekle Gross Rosen" na taśmę (2005)
- "Epilogos", kompozycja kolektywna na taśmę (2007)
- "Neomobile" na taśmę (2007)
- "Larum - 'Dlaboga, co się stało z Wami, Żołnierze?'" na taśmę (2008)
- "Dzięcielina pałała" na taśmę (2010)
- ''ERdada 80/50/39'40'' na taśmę (2012)
- ''Im Gedanken an Arne Nordheim - Memini tui'' na taśmę (2013)
Dyskografia:
- Eugeniusz Rudnik, ''Studio Eksperymentalne Polskiego Radia'' (4 CD), Polskie Radio, 2009.
- Eugeniusz Rudnik, ''ERdada na taśmę'' (CD), Requiem Records, 2014.
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, marzec 2006; aktualizacja: grudzień 2011; Filip Lech 2014.
