Deklaruje się jako buddysta i ślady tej deklaracji są widoczne w jego wierszach. Laureat konkursu im. Jacka Bierezina w 2000 roku, w 2007 i 2012 roku nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia. Jest autorem kryminału osadzonego w środowisku gejowskim ("Śmierć w darkroomie").
Być może najlepszą prezentację poetyki Pasewicza stanowią ostatnie słowa z ostatniego utworu wierszy zebranych, wydanych pod tytułem "Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i celestę". Brzmią one: "Na końcu wersu / i tak spotykam sapiące zwierzę". Bo jest to poezja kultury, wyrafinowania i dyskretnego obrazu, która z rzeczoną dyskrecją i powściągliwością co jakiś czas atakuje tematy trudne i drażliwe, takie jak (homo)erotyzm. Przykładowo w wierszu o człowieku, który lubił rzeczy zwykłe i który w Norwegii zapewne byłby taki sam, pojawia się puenta "Lubił gorący chłopięcy język na swoich wargach, / lubił nazywać to po imieniu, choć to nie miało imienia". Strategia wmontowywania wątku homoseksualnego w przeciętność, przesuwającą kontekst erotyczny na drugi plan, zdaje się zresztą dla Pasewicza kluczowa ("Nocą cię kocham, w dzień mam inne sprawy").
Można o niej mówić w znacznie szerszym kontekście. Przywiązanie do "innych spraw", do zwykłości, jest tej twórczości rysem zasadniczym. Świadczy o nim zarówno wiersz Pawilony, pawilony (i jeszcze kilka utworów ze znacząco zatytułowanego tomu "drobne! drobne!"), jak i następujące linijki, w których poeta dokonuje swego rodzaju regulacji słownika: "Słowa powinno się użyć raz / później tylko stąpać. / Ale nie umiem, ja chodzę".
Poezja Pasewicza ma jednak tę osobliwą właściwość, że po sformułowaniu dowolnej uogólniającej opinii natrafia się na wiersze, które jej zaprzeczają. Ostatni akapit, gdyby odnosił się do całokształtu dorobku autora "Dolnej Wildy", pozwalałby myśleć tu o poezji analogicznej do prozatorskiego małego realizmu. Tymczasem po przeczytaniu większej ilości wierszy Pasewicza zawsze rzuca się w oczy coś, co do tak zawężającej koncepcji nie pasuje. Może być to Baudelaire'owska melancholia, tendencja do ustawiania się w roli flaneura, bądź specyficzna, hiperrealistyczna opisowość, jaką reprezentuje choćby "Pruski poemat", smutek rozstania rozgrywający za pomocą piętrzenia rekwizytów.
Dlatego Pasewicza chciałbym opisywać nie przez pryzmat choćby i najciekawszych lokalnych rozwiązań i tymczasowych poetyk, obojętne jak efektowne by {C}one były (nie wspominam tu na przykład o wierszach ze zbioru "Pięśni", nawiązującego do twórczości Berrymana, stanowiącego projekt zupełnie osobny), lecz jako kogoś, kogo najważniejszą umiejętnością jest łączenie różnych sposobów pisania.
Z ową różnorodnością gatunkową mogliśmy zetknąć się w powieści "Pulverkopf", w której Pasewicz splata historię wojenną i osobistą, tworząc narrację imitującą muzyczną fugę. Książka wydana w 2021 roku zdobyła Literacką Nagrodę Europy Środkowej Angelus oraz znalazła się w finale Literackiej Nagrody Nike 2022.
Autor: Paweł Kozioł, październik 2010, aktualizacja październik 2015, akt. AW, 15.10.2022.
Twórczość
Poezje:
- Dolna Wilda (Anima), Tygiel Kultury 2001 (wznowienie: Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu, Poznań 2006).
- Nauki dla żebraków (arkusz dołączony do pisma "Topos" nr 4-5/2003).
- Wiersze dla Róży Filipowicz, Biuro Literackie, Wrocław 2004.
- th, kserokopia.art.pl. Kielce 2005.
- Henry Berryman Pięśni, kserokopia.art.pl, Kielce 2006.
- drobne! drobne!, Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu, Poznań 2008.
- Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę, Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu, Poznań 2010 (wiersze zebrane, tu też znajdują się dwa omówienia autorstwa Grzegorza Jankowicza i Joanny Orskiej).
- Pałacyk Bertolda Brechta, EMG, Kraków 2011.
- Och, mitochondria, EMG, Kraków 2015.
Proza:
- Śmierć w darkroomie, EMG, Kraków 2007.
- Pulverkopf, Wielka Litera, Warszawa 2021.
Wywiad:
- "Przestrzeń, poezja i prawda - z Edwardem Pasewiczem rozmawia Krzysztof Hoffmann", "Pro Arte" 21/2005.
Omówienia:
- Rafał Derda, "Godziny gnozy", "Portret" 28 / 2009 (Drobne! Drobne!).
- Anna Nasiłowska, Tradycja wyrafinowania, „Nowe Książki" 4/2006 (th).
- Joanna Orska, "Edward Pasewicz: 'Śmierć w darkroomie' ", "FA-art" 1(71)/2008.
- Robert Ostaszewski, "Zderzenie przeciwieństw", "Nowe Książki" 7/2004 (Wiersze dla Róży Filipowicz).