Artysta stworzył własny język reprezentacji, stylitykę balansującą na granicy form przedstawiających i abstrakcyjnych. Linia graniczna bywa w jego pracach dość płynna, Poniatowski czasami ją przekracza, wprowadzając elementy dysonansu i zaburzając percepcję odbiorcy, który gubi tropy, starając się śledzić opowiadane historie. Rozwijana przez artystę strategia jest jednak na tyle konsekwentna, że paradoksalnie prowadzi do swoistej harmonii. W malarstwie Poniatowskiego dają się zauważyć przetworzone przez niego elementy ze świata organicznego, z których buduje obrazy przywodzące na myśl biomorficzne kompozycje. W jego grafikach natomiast można dostrzec bardzej konkretne, chociaż odrealnione, formy wywiedzione ze świata industrialnego, jak niezidentyfikowane maszynerie o trudnych do określenia funkcjach czy przeznaczeniu.
Szukam balansu, właściwej, odpowiedniej relacji pomiędzy światem sensualnym, zmysłowym a tym określonym materią – rzeczywistym; dialogu pomiędzy fizyką, barwą, kompozycją, kształtem.
Na obrazach malowanych akrylem na płótnie Poniatowski operuje graficznym skrótem, do minimum redukując środki wyrazu. Od strony formalnej wiele z nich przywodzi na myśl skojarzenia z prostymi znakami wywiedzionymi z kaligrafii lub graffiti, zaś inne wpisują się w estetykę plakatu bądź rysunku komiksowego. Czasami pojawiają się też elementy o charakterze wyraźnie ornamentalnym.
Czarna farba na płótnie kładziona jest płasko i jakby od niechcenia, co nadaje jego obrazom walor zamierzonego prymitywizm. Artysta jest tak samo daleki od klarowności kształtu jak i od czytelności samego przekazu. Nieoczywistość czy nieokreśloność prac Poniatowskiego buduje wyczuwalne napięcie i skłania odbiorcę do generowania nieoczekiwanych skojarzeń z obszarów filozofii, popkultury, fantazji.
Cezary Poniatowski, Bez tytułu, 200 x 180 cm, pvc, 2013, fot. Bartosz Górka Mimo sporego zainteresowania historią sztuki, artysta stara się uchwycić w swojej twórczość specyficzną atmosferę i ducha naszych czasów, diagnozując je w kategoriach stanu permanentnej niepewności, a nawet dekadencji. Jego obrazy odnoszą się do współczesności, ale nie w sposób ilustracyjny.
W 2013 roku odbyła się indywidualna wystawa Poniatowskiego "Atrofia" w warszawskiej galerii Praca. Artysta tak ją skomentował:
Tytuł Atrofia odnosi się do procesu stopniowego zanikania obecnego właściwie w każdej sferze obecnej rzeczywistości. Nasza coraz bardziej nihilistyczna i dekadencka codzienność postępuje. Obrazy są odbiciem świata pełnego apatii i wewnętrznego rozstrojenia. Ascetyczne i sterylne. Zmierzające w stronę czerni. Nawiązują do tematyki wanitatywnej, ars moriendi. Aura całości pozostaje melancholijna, uwalniająca coraz to większy metafizyczny niepokój. Są to obrazy o naszej epoce.
Artysta wkracza czasami z pracami w trzeci wymiar, instalując w przestrzeni wystawowej obiekty, które w naturalny sposób wynikają z jego obrazów. Na wystawie indywidualnej "Sceny rodzajowe" w BWA w Olsztynie (2014), oprócz obrazów Poniatowskiego można było zobaczyć też zamontowane na ścianie dwa czarne kuchenne stołki z okrągłymi siedziskami; przypominały one szeroko otwarte oczy wpatrujące się w widzów. Pod filarem artysta ustawił palmę wyciętą z karimaty we wzór moro, zaś na podłodze rozpostarł prostokąt czarnej folii, na którym w narożnikach stanęły sztuczne rośliny doniczkowe pomalowane na czarno – wykonany białą farbą znak w formie półksiężyca lub uśmiechniętej "buźki" uzupełniał tę intrygującą instalację.
Autorka: Ewa Gorządek, Sierpień 2014
http://www.cezaryponiatowski.pl
Wybrane wystawy:
- 2014 – "Co widać", Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa; "Sceny Rodzajowe", BWA Olsztyn, Olsztyn
- 2013 – "Salon Zimowy", Pałac Branickich, Warszawa; "Gumoleum", Piktogram, Warszawa; XI Konkurs im. E. Gepperta, BWA Awangarda, Wrocław; "Atrofia", Galeria Praca, Warszawa
- 2012 – "Kissprint", Soho Factory, Warszawa
- 2011– "Urlaub", Atelierhof Kreuzberg, Berlin
- 2010 – Young Polish Printmaking Cracow 2009, Dalarnas Museum, Falun, Sweden
Nagrody:
- 2013 – Grand Prix w XI Konkursie im. E. Gepperta we Wrocławiu.
- 2011 – Nagroda Dziekana Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu i Dziekana Wydziału Artystycznego w Cieszynie na Biennale Grafiki Studenckiej w Poznaniu
- 2009 – Wyróżnienie honorowe w konkursie Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej, Kraków
- 2008 – Grand Prix w konkursie Grafika Warszawska
