Żoliborski dom własny Brukalskich z pracownią architektoniczną to pierwsza awangardowa realizacja w Polsce. Ma on charakterystyczną fasadę stworzoną zgodnie z kompozycją neoplastyczną oraz taras na płaskim dachu. Reprezentuje tzw. "styl międzynarodowy", inspirowany z zewnątrz holenderskim De Stijl, wewnątrz – paryską willą La Roche Le Corbusiera. Dom ten w 1937 roku otrzymał brązowy medal na Międzynarodowej Wystawie "Sztuka i technika w życiu współczesnym" w Paryżu.
Po II wojnie światowej Barbara Brukalska prowadziła głównie działalność samodzielną, rozbudowując Dom pod Orłami (1948-1950) oraz projektując m.in. osiedle mieszkaniowe na Okęciu (1960), Dom Matysiaków w Warszawie (1965), kościół w Troszynie (1956-1975) i kościół w Sypniewie (1971-1974).
Równolegle do działalności architektonicznej Brukalska projektowała wnętrza mieszkań, zwłaszcza meble. Jednym z jej najważniejszych osiągnięć był zaaranżowany przez nią pokój wypoczynkowy w Pawilonie Polskim na Wystawie Światowej w Paryżu w 1937 roku, który wyposażyła w skóry, kolumnę-drzewo, ceglano-kamienny kominek, lekki stolik ze szkła i aluminium, jesionową ławę, kanapę z błyszczącej malinowej skóry i fotel-gniazdo obity baranim futrem. Marta Leśniakowska w swej książce pisze:
Meble i wnętrza projektowane przez Barbarę Brukalską i przy jej udziale noszą czytelne cechy kobiece, co naznacza całą jej twórczość.
Barbara Brukalska jest autorką prac teoretycznych, jak np. "Zasady społeczne projektowania osiedli mieszkaniowych" (1948), w której opisuje założenia i doświadczenia architektoniczno-socjologiczne zdobyte podczas projektowania WSM. Zaliczana jest do grona głównych twórców koncepcji współczesnego budownictwa mieszkaniowego w Polsce.
W 2011 roku Stowarzyszenie Żoliborzan ufundowało Nagrodę im. Barbary i Stanisława Brukalskich dla najlepszej inwestycji budowlanej Żoliborza.
Źródła: culture.pl, nagrodabrukalskich.pl, zsah.blox.pl, oprac. AS, 23.02.2017
