W latach 2001-2008 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi na kierunku Animacja i efekty specjalne. Przez trzy semestry uczyła się także technik dentystycznych i protetyki w Akademii Medycznej w Łodzi.
Córka Wojciecha Bruszewskiego wyrastała w awangardowym świecie grupy Warsztat formy filmowej, co bez wątpienia przyczyniło się do zainteresowania sztuką, animacją i nowymi mediami. Równolegle ze studiami w Filmówce podjęła wieloletnią współpracę z Telewizją Łódź, która była dla niej praktycznym warsztatem rzemiosła filmowego. Początkowo prowadziła wiadomości studenckie w programie "Kwadrans akademicki", później zaczęła realizować ten program oraz audycję "Eko Echo", zajmując się reżyserią, zdjęciami i montażem. Po drugim roku studiów wyjechała do Anglii i przez miesiąc pracowała w legendarnym Aardman Animations przy realizacji serii Creature Comforts. W swoich pracach Bruszewska stosuje zaskakujące połączenia, np. wzięte z życia historie i cytaty ilustruje skrajnie umowną animacją. Bazuje na rzeczywistości - zasłyszanej, zobaczonej, odbijającej się echem w mediach - którą twórczo przekształca i utrwala w swoich filmach.
Zrealizowanym na drugim roku studiów filmem "Wiara, nadzieja i miłość" (2003) reżyserka wchodzi w świat ludzi starych, często zapomnianych przez bliskich i los, oddających się pielęgnowaniu wspomnień, zabijających samotność telewizją i szukających ratunku w pustych gestach religijnych. Każda z trzech części filmu przedstawia innego bohatera: "Film o nadziei" opowiada o samotnym wigilijnym wieczorze staruszka, który z nadzieją czeka na sygnał od kogoś bliskiego, "Film o miłości" pokazuje kobietę pogrążoną w żalu po utracie ukochanego, a "Film o wierze" kobietę umierającą samotnie w otoczeniu licznych dewocjonaliów. Oszczędnie animowana kukiełka, wyrazista kolorystyka i symbolika oraz ujmujące połączenie z muzyką pokazały możliwości warsztatu reżyserki, a film spotkał się z dużym uznaniem publiczności i krytyków.
W 2006 roku rozpoczęła współpracę z łódzkim studiem Se-Ma-For Produkcja Filmowa, gdzie realizowała zdjęcia do making of nagrodzonego Oscarem filmu Suzie Templeton "Piotruś i Wilk". Tam też wyreżyserowała swój profesjonalny debiut "Miasto płynie" (2009), który stał się jednym z największych wydarzeń filmowych ostatnich lat i zdobył nagrody na najważniejszych festiwalach w kraju. Debiut Bruszewskiej można zaliczyć do gatunku animowanych dokumentów, bowiem sportretowała w nim swoje rodzinne miasto Łódź, z jego nietuzinkowym folklorem, problemami (wojny kibiców, bezrobocie) i głośnymi w całej Polsce skandalami ("łowcy skór", przechowywane w beczkach zwłoki zamordowanych dzieci). Odwołanie do lokalnego kolorytu nie odbiera filmowi uniwersalności. Wręcz przeciwnie - Bruszewska podkreśla polskie przywary, z przymrużeniem oka komentuje fasadową religijność i ironiczny stosunek do władzy. "Miasto płynie" to jednocześnie animowany musical, bowiem opowieść prowadzona jest głównie za pomocą piosenek wykonywanych przez różnych twórców, z Elektrycznym Węgorzem na czele. Ważną rolę w filmie pełni słowo - nie tylko to śpiewane, ale również wykorzystane nagrania dzieci (z audycji "Dzieci wiedzą lepiej" radiowej Trójki), młodych ludzi i starszych kobiet. Dynamiczny montaż, wykorzystanie różnych technik animacji, połączenie śmiechu - budują klimat filmu, a jednocześnie wiernie oddają eklektyczny charakter miasta i jego różne problemy.
Jej kolejny film "Dobro, piękno i prawda" (2010), animujący m.in. plakaty Alberta Alvarada, także jest inspirowany brutalną i szarą rzeczywistością. W pewnym mieście, wśród egoistycznych i niepielęgnujących tytułowych cnót ludzi, pojawia się bohater z nietypową walizką. Znajduje się w niej papierowa makieta idealnego miasta, które przypomina bohaterowi jego miejsce pochodzenia, gdzie ludzie byli dla siebie mili i życzliwi. Gdy miasto ożyło i bohater próbował zainteresować nieprzyjazne otoczenie szlachetnymi wartościami, spotkał się z niezrozumieniem i agresją. Kolejny raz ważnym ogniwem filmu jest tekst (tym razem czytany przez lektora) i kontrastująca z treścią forma. Bruszewska odważnie analizuje współczesne znaczenie kluczowych pojęć i ukazuje degradację etyczną świata.Film nominowany został do Nagrody Polskiego Kina Niezależnego im. Jana Machulskiego.
Kolejnym dziełem artystki - stworzonym wraz z Mihaly Gyoerikiem i Yvesem Gutjahirem - była pełnometrażowa animacja "Serce w murze", rozgrywana na dwóch płaszczyznach czasowych, opowieść o młodości Fryderyka Chopina. Oryginalny scenariusz, łączący losy wybitnego kompozytora z żyjącą współcześnie studentką szkoły muzycznej, uzupełniony o imponującą plastykę nawiązującą do dokonań Tima Burtona, zdobył już złotą nagrodę podczas międzynarodowego pichtingu na festiwalu ANIMAFEST w Zagrzebiu w 2009 roku. Film został realizowany w technice lalkowej w międzynarodowej koprodukcji (polsko-szwajcarsko-koreańskiej).
Ostatni, jak dotąd, film Bruszewskiej to krótkometrażowy "Czarnoksiężnik z krainy U.S" (2016), wariacja na temat słynnego "Czarnoksiężnika z krainy Oz". Dorotka marzy, by stać się "głosem swojego pokolenia" i spróbować swoich sił w Hollywood, trafia jednak nie do czarodziejskiej krainy, ale do Stanów Zjednoczonych, które nie mają w sobie nic z bajki. Film otrzymał Nagrodę Główną na festiwalu Cinemaforum w 2016 roku. Został doceniony za pomysłowość formy, autoironię oraz świeżość osobistego spojrzenia na mitologię amerykańskiego snu i hollywoodzkiej kariery.
Niemal od początku swojej kariery Bruszewska realizuje wideoklipy. Sukcesem okazał się, zmontowany z fragmentów przygotowanych do "Miasto płynie", teledysk do utworu "Jak nie ty, to kto?" O.S.T.R. Wideoklip został uhonorowany dwiema nagrodami - Grand Prix oraz nagrodą publiczności na Yach Film Festiwal w 2008 roku. Reżyserka zrealizowała także teledyski dla zespołów Psychocukier i BOB ONE oraz nominowany do nagrody Yach klip "Ścigany" zespołu Kamień Kamień Kamień. Jest również autorką dwudziestominutowego filmu Bydgoszcz podbija Chiny (2009), zabawnego reportażu z dwutygodniowej trasy koncertowej zespołu ROAN po Szanghaju. Prowadziła liczne warsztaty z animacji kukiełkowej, m.in. w California Institute of Arts. Od 2010 roku jest ekspertką Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i pełni funkcję dyrektora artystycznego łódzkiego studia Se-Ma-For Produkcja Filmowa.
Filmografia:
- 2002 - Blue Caterpillar (nagroda: 2003 - Sopot Film Festival);
- 2003 - Wiara, nadzieja, miłość (nagrody i wyróżnienia: 2003 - Felliniada, KAN; 2004 - Sopot Film Festival, Barejada; 2005 - Jutro Filmu);
- 2009 - Miasto płynie (nagrody i wyróżnienia: 2009 - "Łodzią po Wiśle", "Dwa Brzegi", ReAnimacja, Etiuda & Anima; 2010 - OFAFA, "Klaps");
- 2010 - Dobro, piękno i prawda
- 2013 - Serce w murze
- 2016 - Czarnoksiężnik z krainy U.S. (nagroda główna festiwalu Cinemaforum)
Autor: Mariusz Frukacz, listopad 2010, aktualizacja: NMR, listopad 2016.