Andrzej Gosieniecki, fot. archiwum prywatne artysty
Reżyser autorskich filmów animowanych oraz produkcji dla dzieci, realizator reklam i czołówek programów telewizyjnych. Urodził się w 1973 roku w Poznaniu.
Studiował w poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie w 2000 roku obronił dyplom w Pracowni Filmu Animowanego u profesora Hieronima Neumanna. Jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich.
U podstaw jego pięciu filmów studenckich leżała potrzeba eksperymentowania i poszukiwania odpowiednich dla siebie technik animacji. W autotematycznym, zrealizowanym techniką wycinanki Amatorze (1996), w którym filmowiec poszukujący tematu na debiut stał się ofiarą własnej kamery, a także rysunkowym Oknie z tego samego roku, Gosieniecki pokazał, że potrafi połączyć oszczędną, monochromatyczną plastykę z zabawną, często surrealistyczną anegdotą. Z kolei zaszczepiona na początku studiów przez Kazimierza Urbańskiego konieczność "odkrycia ruchu, który jest immanentnie związany z zastosowanym tworzywem" znalazła swoje rozwinięcie w dwóch kolejnych filmach Gosienieckiego. Łącząca animację non-camerową z komputerową Linia (1997) oraz zrealizowany w technice malarskiej Homogenic (1998) to niezwykle barwne i żywiołowe impresje, w których klasyczna narracja została zastąpiona grą form geometrycznych i abstrakcyjnych.
O ile wcześniejsze filmy Gosienieckiego można uznać za kolejne etapy poszukiwań własnej ekspresji, to w dyplomowym Bzyku (2000) znajdziemy już wyraźny styl autora. W warstwie technicznej charakteryzuje się on dużą umownością ruchu i celowym wykorzystywaniem niedoskonałości obrazu, które potęgują autentyczność przedstawienia, a jednocześnie podkreślają rolę plastyki w filmach Gosienieckiego. Z kolei w warstwie narracyjnej Gosieniecki często sięga do języka baśni, ukrywając za opowiadaną historią swoje refleksje, a jednocześnie czerpie przyjemność z przekraczania granicy między realnym światem a przynależnym do fantazji. W dowcipnym i przewrotnym Bzyku, który jest metaforyczną opowieścią o bezpowrotnie utraconym dzieciństwie i przyspieszonym dojrzewaniu, brawurowa ucieczka z bezpiecznego świata zabawek i beztroskich dni stała się dla bohatera okazją do poznania nowych, nieznanych dotąd zjawisk i przeżycia niezwykłych emocji. Ta fascynująca wyprawa nabiera dla bohatera nowego znaczenia, gdy okazuje się, że w tej podróży nie ma biletu powrotnego. Gosieniecki zrealizował film w domowym atelier, w pełni samodzielnie, a uproszczona kukiełka, wyraźne fazy i oszczędny dźwięk pozwoliły autorowi na zabawy z iluzją ruchu w animacji. Walory artystyczne Bzyka zostały dostrzeżone na festiwalu OFAFA 2000, gdzie film został wyróżniony.
Kolejne filmy, będące przykładem kina familijnego, zrealizował w technice animacji klasycznej i 2D, stosując prosty, konturowy rysunek wypełniony kolorem. Wyprodukowane przez poznańskie Studio Mansarda Słoneczne miasteczko (2004), będące jego profesjonalnym debiutem, nagradzano na festiwalach "Ale Kino 2005" (najlepszy polski film animowany), OFAFA 2004 (Srebrna Kreska) i "ReAnimacja 2005" (wyróżnienie) oraz nagrodą "Bronze Cairo" (Kair 2007). Pędzące na kółkach miasteczko w pogoni za słońcem wpada w pętlę czasu, stąd też ciągle jest tam ta sama południowa godzina tego samego dnia. Pętlom w warstwie fabularnej odpowiadają wielokrotne powtórzenia i pulsujący rytm filmu, co wraz z powracającymi frazami muzyki Krzesimira Dębskiego stanowi przekorną odpowiedź na odwieczne pragnienie zatrzymania czasu. Powstały rok później Krawiec Niteczka oraz zrealizowany w 2009 roku Szewc Kopytko i Kaczor Kwak są odcinkami serii "Baśnie i bajki polskie" produkowanej w poznańskim Telewizyjnym Studiu Filmów Animowanych. W obu filmach Gosieniecki opowiedział znane historie z typową dla siebie lekkością, poczuciem humoru i szczyptą surrealizmu, co w połączeniu z oryginalną plastyką, będącą jednym ze źródeł komizmu, spowodowało ogromne powodzenie wśród dzieci oraz jurorów licznych festiwali (nagrody w Krakowie, Kairze, Bratysławie i Sichuan).
W 2008 roku Gosieniecki ukończył pracę nad autorską animacją według własnego scenariusza pod tytułem Studnia, która poprzez surrealistyczną opowieść o poszukiwaniu wody staje się manifestem siły ludzkiego sprytu i rozumu. Gdy zawiodła jedyna w okolicy studnia, a modlitwy nie zostały wysłuchane, bohaterowie filmu uciekają się do podstępu i próbują pozyskać życiodajną wodę z chmur. Urok filmu tkwi w plastyce - roztopionych w bezlitosnym słońcu i przyprószonych piaskami pustyni kadrach - oraz podkreślającej nastrój i napięcia narracyjne beduińskiej muzyce skomponowanej przez Marcina Pospieszalskiego.
Gosieniecki swoimi filmami wpisuje się w baśniowy nurt animacji, w którym dosłowność jest eliminowana poprzez wykroczenie poza realizm przedstawienia. Jego styl charakteryzuje się czytelną narracją, zabawną fabułą z częstymi przerysowaniami i licznymi gagami oraz dyskretnymi elementami moralizatorskimi. Jego twórczość wydaje się być ponad podziałami - trafia zarówno do widowni dorosłej, jak i do najmłodszych widzów.
Filmografia:
- 1996 - Amator, Okno;
- 1997 - Linia;
- 1998 - Homogenic;
- 2000 - Bzyk (wyróżnienie: OFAFA 2000);
- 2004 - Słoneczne miasteczko (nagrody: OFAFA 2004, Ale Kino 2005, ReAnimacja 2005, Kair 2007);
- 2005 - Krawiec Niteczka z serii "Baśnie i bajki polskie" (nagrody: OFAFA 2006, Kair 2007, Bratysława 2007, Sichuan 2007);
- 2008 - Studnia (nagroda: OFAFA 2008);
- 2009 - Szewc Kopytko i Kaczor Kwak z serii "Baśnie i bajki polskie" (nagroda: 2010 - BorutaFest).
Autor: Mariusz Frukacz, listopad 2010.