W latach 1995-2001 studiowała w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Od 2004 roku z Ewą Majewską tworzy filmy dokumentalne (jako Syreny TV). Mieszka i pracuje w Warszawie.
Wczesne prace Polisiewicz to ornamentalne, kalejdoskopowe animacje powstałe z użyciem materiału filmowego nagranego prostą kamerą internetową. W Ulicy św. Jana (2002) artystka zestawiła dzienne i nocne sekwencje widoku z okna swego mieszkania w Katowicach na tytułową, ruchliwą ulicę. Symultaniczne, zmultiplikowane ujęcia, układają się w formę labiryntu (tzw. Ścieżki życia, znanej z posadzek gotyckich katedr). Z kolei w cyklu animacji Demos (2002) Polisiewicz wykorzystała nagrania ulicznych demonstracji, zestawiając je w formie celownika lub tarczy strzelniczej.
Podobną technikę artystka wykorzystała tworząc serię grafik i animacji Rosarium (2002). Inspiracją do jej powstania była krótka wzmianka z pamiętników Zofii Nałkowskiej o różańcach "z wysuszonych czubków piersi Ormianek pomordowanych przez Turków". Organiczne, kwiatowe formy pojawiające się w filmie to w rzeczywistości zarejestrowany kamerą fragment kobiecego sutka. W jednej z animacji zmultiplikowany i zestawiany na różne sposoby motyw tworzy 99 pereł muzułmańskiego różańca, w innej pulsujący kwiat zestawiony został z imionami Allaha. Zdaniem Joanny Turowicz cykl Polisiewicz można
"odczytywać jako krytykę pozycji kobiety w społeczeństwach islamskich, w których jej posłuszeństwo wobec mężczyzny, jej drastycznie podrzędna rola społeczna, motywowane są religijnie".
Tą samą techniką wykonane zostały dwie animacje prezentowane na wystawie Dromos (w ramach cyklu W samym centrum uwagi w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie w 2006 roku). Kalejdoskopowe układy pierwszej z nich powstały z zapisów samobójczych zamachów muzułmańskich wojowników, wyszukiwanych przez artystkę w internecie. Druga, Portret trumienny JP2 (2005) to wynik fascynacji artystki przemianą przestrzeni medialnej w okresie żałoby po śmierci papieża. Nagrane przez nią pasy tekstów informacyjnych zestawiła w projekcję w kształcie trumiennego sześciokąta.
Polisiewicz jest też autorką filmów i fotografii o niemal surrealistycznych konotacjach i silnie krytycznym przesłaniu. W fotograficznym cyklu Marionetki (2003/2004) oraz filmie Lamentacja (2003/2004) przedstawiła dziwne, bezgłowe istoty, w miejscu rąk posiadające nogi. Poddane podstawowej dywersyfikacji płciowej za pomocą ubioru (czarne spodnie lub czarna spódnica) odwołują się do kwestii androgyniczności, nieokreślonej tożsamości. Problem ten jeszcze dobitniej powracał w cyklach graficznych Mutacje (2003/2004) i Mutacje periodyczne (2003/2004), złożonych z ideogramów "X" oraz "Y", odpowiadających dwóm typom chromosomów.
Najbardziej rozbudowany film, najbliższy surrealistycznemu typowi wyobraźni to Bestiarium podświadomości (2003-2004), w którym dają się wyodrębnić trzy części. W pierwszej spomiędzy ubranych w białą koszulę nóg osoby siedzącej w wannie wypływają robaki, do których zbliża się pływająca w wodzie ryba. W drugiej z otworu koszuli bezgłowej postaci tryska ku górze krew, a w naprzemiennie pojawiającej się scenie pies rozszarpuje zakrwawione ciało. W trzeciej części krew ponownie tryska ku górze, tym razem do odwróconej do góry nogami szklanki z białą cieczą, która stopniowo zmienia swe zabarwienie na czerwone. Film interpretowany był zazwyczaj poprzez jedno z pojęć współczesnej psychoanalizy, wprowadzone przez francuską filozofkę Julię Kristevę - abject, oznaczające to, co wypierane i niechciane, zwłaszcza w odniesieniu do ciała. Podobny problem powracał bardziej dosłownie w filmie found-footage Stygma (2006), zbudowanym z fragmentów filmu Chłopi. Dotyczy jednostki wykluczonej z grupy, kobiety obarczonej piętnem ekskomuniki, a przede wszystkim ciała, przeciw któremu kierowana jest przemoc, ciała jako pola sprawowania władzy. Wcześniej Polisiewicz stworzyła cykl IBM dedicated (2004), rejestrujący proces powstawania na skórze artystki tytułowego napisu, co odnosiło się do uwikłania koncernu w system faszystowski w czasie II wojny światowej oraz wypracowanych przez firmę współcześnie możliwości sprawowania ukrytej władzy.
W latach 2005-2006 Polisiewicz pracowała nad projektem Wartopia, na który złożyły się grafiki komputerowe i interaktywna wizualizacja. Przedstawiają rekonstrukcję Warszawy według dwóch totalitarnych wizji - niezrealizowanych planów hitlerowców z czasów II wojny światowej oraz totalitarnych projektów z okresu stalinowskiego. To miasto pozbawione większości swych funkcji, zredukowane do ok. 40 tysięcy mieszkańców. Jak zauważa Bożena Czuba, artystka nawiązuje do
"nieszczęsnej geopolityki" miasta, "do usytuowania Warszawy pomiędzy dwoma mocarstwami i dwiema metropoliami dwudziestowiecznej i obecnej Europy".
Inny aspekt władzy artystka poruszyła na indywidualnej wystawie "Hylogenia" w warszawskiej Galerii Studio w 2009 roku. Zebrane na niej prace dotyczyły "różnych przejawów duchowości rozwijanych głównie po to, by legitymizować władzę". Jedną z prezentowanych realizacji był Idol nadwiślański, tralka z balustrady, przypominająca profil jednego z polityków, który akurat z profilu zabronił się fotografować.
Wspólnie z filozofką, reżyserką i feministką Ewą Majewską (jako Syreny TV) Polisiewicz nagrywa też filmy dokumentalne odwołujące się do aktualnych problemów społeczno-politycznych (np. Cała naprzód ku skrajnej prawicy, 2004).
Autor: Karol Sienkiewicz, wrzesień 2007; aktualizacja: listopad 2009.
Wybrane wystawy indywidualne:
- 2003 - Ul. św. Jana - Górnośląskie Centrum Kultury, Katowice;
- 2004 - Suka - Galeria XX1, Warszawa; Bestiarium podświadomości - Galeria Kronika, Bytom; Galeria XX1, Warszawa; Matryca - Galeria XX1, Warszawa; Cała naprzód ku skrajnej prawicy - z Ewą Majewską, jako Syreny TV, Warszawski Aktyw Artystów, Warszawa;
- 2006 - Dromos. W samym centrum uwagi - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa;
- 2007 - Wartopia I. Berlin: 518, Moskwa 1122 - Galeria Le Guern, Warszawa;
- 2009 - "Wartopia" - Künstlerhaus Bethanien, Berlin; "Hylogenia" - Galeria Studio, Warszawa
Wybrane wystawy zbiorowe:
- 2001 - Rybie oko - Bałtycka Galeria Sztuki, Słupsk; Kobieta o kobiecie - Galeria Bielska BWA, Bielsko Biała; Galeria Kronika, Bytom; Irreligia. Morfologia nie-sacrum w sztuce polskiej XX wieku - Atelier 340 - Muzeum, Bruksela, Belgia;
- 2002 - Wianek cierniowy i róża - Galeria XX1, Warszawa; Artefakty - Galeria Kronika, Bytom;
- 2003 - Integracja - Galeria Program, Warszawa; Art Moscow. Polska marka - Centralny Dom Artysty, Moskwa, Rosja;
- 2004 - Święto kobiet - Galeria Lokal, Kraków; Reversed Art and Engineering - Skulpturen Hus, Sztokholm, Szwecja; INC. Sztuka wobec korporacyjnego przejmowania miejsc publicznej ekspresji (w Polsce) - Galeria Program, Warszawa; Belmondo - Centrum Kultury Zamek, Poznań;
- 2005 - Jakoś to będzie. Wybory 2005 - Galeria Piotra Nowickiego; Le Madame, Warszawa; Impulsy. Polska sztuka współczesna - Instytut Polski, Düsseldorf, Niemcy; Toleruj mnie! Supermarket sztuki V/I - Galeria Domu Artysty Plastyka, Warszawa; Achtung! Polen kommen - Galeria Konieczny, Weimar, Niemcy;
- 2006 - Demos Kratos. Władza ludu - Galeria Klimy Bocheńskiej, Warszawa; Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała (2007); W Polsce, czyli gdzie? - Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; Młoda sztuka z Polski - Instytut Polski, Wiedeń, Austria; Witajcie w mediach - Królikarnia - Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie; Miłość i demokracja - Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk; Viennabiennale - Wiedeń, Austria;
- 2007 - Efekt rzeczywistości. Fotografia i wideo z Polski - Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa; Znaki czasu. Śląska kolekcja sztuki współczesnej - Galeria Arsenał, Białystok; Młodzi z Warszawy - Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź; Kobieta o kobiecie - Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała; Mamidło - Galeria Program, Warszawa;
- 2008 - 5. Triennale Młodych - Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko; "Restaging the Past. Bałtyk / Bałkany" - Muzeum Narodowe, Szczecin; "Opowiedziane inaczej" - Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Gdańsk; "Odczarowanie - proces ciągły" - Galeria BWA Awangarda, Wrocław; "Pożądanie - patrzenie - przerażenie" Supermarket Sztuki, Warszawa;
- 2009 - 6. Biennale Fotografii, Poznań; "Na okrągło" - Hala Stulecia, Wrocław