Aleksandra Borys ukończyła Codarts / Rotterdam Dance Academy w Holandii oraz Państwową Szkołę Baletową w Łodzi. W 2014 rozpoczęła studia na kierunku MA Art and Science w Central Saint Martins – University of the Arts w Londynie.
Współpracowała z choreografami z Hiszpanii, Polski, Izraela, Anglii, Belgii, Holandii i Włoch. Stworzyła oraz współtworzyła kilka spektakli, które wystawiane były w Holandii, Polsce, Chorwacji oraz Anglii. Ponadto występowała na scenach w Niemczech, Czechach, Grecji, Norwegii, Chinach i na Słowacji.
Współpracowała z wieloma cenionymi artystami w kraju i zagranicą, m.in. Aitaną Cordero Vico ("3 ways to master a Kiss or twentyfive minutes kiss at your neck", 2010/2011), Ugo Dehaesem ("FORCES", 2010), Marysią Stokłosą ("Let's dance Chopin", 2010; "Prawa półkula", 2009), Corą Bos-Kroese i Georgiem Reischlem ("Signals", 2008), Kayą Kołodziejczyk ("Audycja IV", "KK o ATDK" 2010/2011), Joanną Leśnierowską ("Rekonstrukcja" 2011, "(Rooms by The Sea) z cyklu ćwiczenia w patrzeniu" 2014), Liat Magnezy ("Route Atelie", 2008), Konradem Szymańskim ("Solo" 06., 2007), Ivanem Schauvliege ("Clow in a Box", 2008), Martenem Shangbergiem ("Geo Traum Dance", 2011), Edanem Gorlickym ("Let's not and say we did", 2008), Lią Haraki ("Again", 2011), Olą Maciejewską ("Agency of god", "Unemployed forces", 2006), Victorią Day Fox ("Déjà vu", 2005), Jarosławem Stańkiem ("Opentaniec", 2003/2005).
Borys stworzyła choreografię do sztuk: “Ayrton Senna da Silva” (reż. Łukasz Kos, Teatr IMKA w Warszawie, 2013) oraz “Cudowne Morderczynie” (reż. Katarzyna Raduszyńska, Teatr Dramatyczny w Koszalinie, 2011).
W 2010 roku jako choreografka stworzyła autorski spektakl solo "lost in details " w ramach programu rezydencyjnego dla młodych choreografów Solo Projekt (produkcja: Stary Browar Nowy Taniec w Poznaniu), prezentowany m.in. na szkockim festiwalu Fringe w Edynburgu. Inspirowane "Alicją w Krainie Czarów" przedstawienie spotkało się z ciepłym przyjęciem widowni i krytyki. - To teatr fizyczny w najlepszym wydaniu - komentowała Stephannie Green w theskinny.com:
"Zainspirowany „Alicją w krainie czarów” spektakl Borys nasycony jest Lewisem Carrollem nie będąc jednak dosłownym opowiedzeniem jego opowieści (…). Nie ma tu jednak „szczęśliwego zakończenia”. (…) tancerka i choreografka, która oszołomi was bezkompromisową siłą swojej wizji.”
Producentka Joanna Leśnierowska dorzuca: - Ola eksploruje wieloznaczność tańca, w bardzo piękny, poetycki sposób oddaje ten stan, w którym nie wiemy, co się z nami dzieje i co odczuwamy. Odsłania magię tańca w zalewie sztuk performatywnych i mody na taniec konceptualny, a przy tym łączy inteligentne przesłanie z pięknym ruchem; prezentuje bogactwo i pozatechniczną złożoność ludzkiego ciała w ruchu, zdolnego komunikować to, czego często nie potafimy ująć w słowa.
"lost in details" zostało także zaproszone do konkursu Jardin prix d'europe w ramach eXplore festival w Bukareszcie, jako jeden z 15 spektakli młodych choreografów. W roku 2012 przedstawienie zostało zakwalifikowane do listy Aerowaves 20 oraz zaprezentowane na Polskiej Platformie Tańca 2012 w Poznaniu.
Artystka stworzyła również choreografię do"Double Re-act" we współpracy z mimosa moise dla World's Listening Day produkcji Fruit for the Apocalypse w Londynie.
W 2013 Borys została laureatką w cyklu RE//MIX, realizując spektakl wyłoniony w konkursie zorganizowanym przez komunę//warszawa wraz z Instytutem Muzyki i Tańca. Program prezentuje premierowe produkcje nawiązujące do klasycznych prac z dziedziny tańca, teatru, literatury oraz filmy. “Unisono- re//mix Anna Halprin” powstał na podstawie twórczości Anny Halprin, uznawanej za pionierkę tanecznej improwizacji. Artystka o spektaklu:
W moim remiksie chcę, wraz z towarzyszącymi mi artystkami, sprawdzić, jak metody i sposoby pracy Anny Halprin przekładają się na naszą rzeczywistość. Ciekawi mnie, jak po wielu latach bardzo specyficznej pracy w zamkniętym studiu wyjście „na otwarte przestrzenie” wpłynie na ciało i jego ruch, na moją praktykę choreograficzną. Pragnę się przekonać, na ile obserwacje i przemyślenia wynikające podczas tej pracy będą się pokrywać, a na ile będą się różnić od tego, do czego doszła Anna Halprin. Zainspirowana jej twórczością, podążam za myślą artystki: „tancerz jest jednym z elementów obrazu”.
W sezonie 2010/2011 byłą uczestniczką programu dla młodych choreografów Tour d'Europe des Chorégraphes w ramach programu Unii Europejskiej Leonardo Da Vinci. W latach 2013-2014 była również stypendystką międzynarodowego projektu dla młodych choreografów SPAZIO, organizowanego we współpracy International Choreographic Arts Centre w Amsterdamie, CSC Dance House w Bassano del Grappa we Włoszech, Croatian Institute for Movement and Dance w Zagrzebiu, Art Stations Foundation w Poznaniu we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca.
W lutym 2014 Borys otrzymała grant Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego “Mloda Polska 2014” na pracę nad projektem “Movementscape”, badającym zależność między walking art i choreografią, który zakończył się instalacją w Poznaniu. Następnie posczas tygodniowej rezydencji artystycznej podczas wystawy „Dla każdego gestu inny aktor” w galerii Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, zrealizowała projekt ”Air Mapping”. Artystka o projekcie:
Chciałam stworzyć przestrzeń, w której ruch zwiedzających pozostawiałby widoczny ślad. […] Przy każdym obiekcie galeryjnym można znaleźć związaną z nim propozycję/ instrukcję, gra rozpoczyna się w momencie wybrania przez widza oraz zrealizowania jednej lub wielu z nich. Poprzez aktywne uczestnictwo odwiedzających wystawę, działających osób, uruchamia się również powietrze. Ten fakt zostaje udokumentowany przez ruch wypełnionych helem balonów, do których przymocowane są na sznurku węgle – ruch balona rejestruje graficznie ruch powietrza zostawiając ślad (rysunek) na papierze leżącym na podłodze.
W grudniu 2014 roku Aleksandra Borys otrzymała Stypendium Badawcze Grażyny Kulczyk, dzięki któremu rozpoczęła studia w Londynie. W swoim projekcie artystka bada relacje choreografii i astronomii, szuka płaszczyzn przenikania się dziedzin i sposobów na czerpanie wzajemnych inspiracji.
Borys jest współzałożycielką warszawskiego niezależnego zrzeszenia choreografów Centrum w Ruchu.
Dotychczas artystka stworzyła: “9.81* states of attempts” (2015), “MOVEMENTSCAPE” (2014), “Air Mapping” (2014), “selfportret” (2013), “bezsens – an action painting” (2012), “A2C + CA2 + C2A” (2012, przy współpracy z matematykiem Alexisem Clancy'm i choreografką Charlotte Spencer).
W rozmowie z Anną Królicą artystka przyznaje, że każda jej praca choreograficzna jest próbą zdefiniowania tego, co robi:
"Bardzo interesuje mnie, jak taniec odbierany jest przez widza, jak czytany. Interesuje mnie relacja między ciałem, przestrzenią, przedmiotami a dźwiękiem. Stawiałam sobie pytania, na ile to możliwe, żeby widz koncentrował się tylko i wyłącznie na tym, co tancerz pokazuje ruchem. (...) Chciałabym, żeby moje choreografie nabierały charakteru działania, podczas którego widz może przeżyć swoją własną przygodę. Jednocześnie zależy mi na otworzeniu przestrzeni na rozmowę o tańcu. Może nie warto się zastanawiać, jak nazwać ruch, tylko postawić pytanie, do czego on nawiązuje?" - zastanawia się Borys w wywiadzie zamieszczonym w książce "Pokolenie solo".
źródła: taniecpolska.pl, artstationfoundation.com, "Pokolenie solo", mat. własne, oprac. AL, marzec 2014; aktualizacja kwiecień 2016 (ND)