Lasota nie ukrywała inspiracji psychologią zorientowaną na proces - metodą opracowaną przez Arnolda Mindella, która stanowi próbę interpretacji subiektywnego doświadczania otaczającego świata przez pryzmat ciała, emocji, snów, pamięci. Do tych poszukiwań nawiązywały prace bardziej konceptualne niż użytkowe: "Autoportrety" (2010), "Słoneczko" (2010) i "Szkice" (2009-2011).
W "Autoportretach" na powierzchnię luster Lasota nakleiła wydrukowane na półprzezroczystej folii fotografie swojej babki, matki i córek. Twarze na zdjęciach nakładały się na jej własne odbicie. W przypadku "Autoportretów" trudno mówić o jakiejkolwiek utylitarności. Natomiast kuratorka Marika Kuźmicz podkreślała:
Jeżeli projekt ten ma jakąś funkcję, to jest ona trudna do zaobserwowania dla widza postronnego, pozwala bowiem samej artystce (i tylko jej samej) na oswajanie kwestii upływu czasu, przemijania i odchodzenia, nieuchronnie związanych ze zmianą pokoleń.
Z kolei praca "Słoneczko" powstała z myślą o pokazie "Designersblock" na Ventura Lambrate 2011, podczas mediolańskiego tygodnia designu. Składały się na nią prześcieradła, rozwieszone na sznurach jak pranie, ozdobione obszytymi haftem szczelinami, które budziły skojarzenia z prześcieradłem szykowanym w wielu tradycyjnych kulturach na noc poślubną. Instalację uzupełniały zdjęcia kobiecych ciał spowitych w prześcieradła. Całości towarzyszyła muzyka skomponowana przez Stanisława Syrewicza. Zapytana o źródła inspiracji, Lasota wyjaśniała:
"Słoneczko" powstało pod wpływem buntu i gniewu na wszechobecne szafowanie seksem jako narzędziem marketingowym. Nagość zaczyna zmieniać swoje znaczenie, nie oznacza intymności lecz jest symbolem sprzedaży. W kolejnej warstwie "Słoneczko” jest sprzeciwem wobec przedmiotowego traktowania kobiet we wszystkich kulturach i religiach świata.
Nawiązaniem do tradycyjnie kobiecych obszarów rzemiosła są "Szkice". To rodzaj artystycznego notatnika, w którym rysunkom wykonanym długopisem towarzyszą wyhaftowane nićmi pojedyncze słowa. Zapis intuicji i uczuć, a nie gotowy produkt.
Lasota podkreślała bowiem niematerialny, bardziej emocjonalny niż wizualny, charakter projektowania. Możliwości warsztatowe współczesnego designu były dla niej tylko narzędziem do snucia uniwersalnych refleksji. Nieprzypadkowo jedna z jej instalacji (pokazana w 2011 roku w Zonie Sztuki Aktualnej w Łodzi) nosiła tytuł "A ten pokój będzie pusty…". Artystka oprowadzała w niej widza po nieistniejącej wystawie designu.
"Lasota daje widzowi namiastkę obiektów w postaci obrazów wideo i uwalnia go od przymusu konsumpcji" - pisała kuratorka Marika Kuźmicz.
Inny jej projekt z tego samego roku, "Więzi" (w Muzeum Etnograficznym w Krakowie), również kreował pewną wyobrażoną przestrzeń. Odtworzony pokój jednorodzinnej willi stanowił jednocześnie rekonstrukcję tytułowych więzi międzyludzkich i międzypokoleniowych. Także tutaj centralnym, powracającym motywem twórczości Lasoty był przedmiot jako materialny ślad kreowanych sztucznie potrzeb człowieka.
Kolejny projekt artystki, zatytułowany "Faceblok" (2011-2012), mówił o komunikacji między ludźmi oraz zatarciu granicy między sferą publiczną i prywatną. Używała do tego formy nawiązującej do wpisów na portalach społecznościowych. Lasota zachęciła grupę mieszkańców Wrocławia, by swoje okna zamienili w ekrany. Za pomocą projektorów podłączonych do laptopów uczestnicy pisali na oknie-ekranie swoje komunikaty i prowadzili rozmowę. Wpisy można było śledzić na stronie www.faceblok.com.pl.
Faceblok - oficjalna zapowiedź from Unisono Design on Vimeo.
Zdarzenie (Occurance) z 2014 roku to projekt przygotowany z myślą o Zdzisławie Jurkiewiczu. Lasota wzięła za punkt wyjścia słowa "Aje ja się niczym nie trudzę, ja nic nie zbijam, nie zlecam nawet, jak Robert Morris, wykonania jakichś brył." Starając się zatem unikać bezpośredniej ingerencji czy tworzenia przedmiotów, stworzyła przestrzeń z kilkoma meblami, na której okalające ściany rzucany był film przedstawiający kołyszące się morze. Przedmioty ustawione w pokoju rzucały cienie na projekcję, wchodząc z nią w organiczna interakcję. W tym samym roku powstało także video "Remake", będące refleksją nad artystami, których Lasota uważała za swoich mistrzów. Artystka zręcznie przeplotła tu podziw z rozczarowaniem, kwestionując antyfeministyczne poglądy wybranych przez siebie twórców. W kolejnym wideo The Trip (Podróż) Lasota stworzyła dość oniryczne widowisko, nakładając na siebie obrazy z podróży, pozwalając się im przenikać. "Who Loves the Sun" to instalacja pozwalająca na partycypację tak widzów oglądających ją in situ, jak i tych śledzących ją w internecie. Lasota eksplorując niewerbalne środki komunikacji i zapraszała widza do przesłania telepatycznych wiadomości. Tak otrzymana energia została wyświetlona we wnętrzu galerii, nadając mu najróżniejsze kolory. Projektowi towarzyszył tekst Mariki Kużmicz o kolorach myśli, projekcjach umysłu, zaś Lasota w swojej instalacji bezpośrednio odnosiła się do fragmentu: "Chcę je zobaczyć./-Co?/-Ich kolor/Kolor moich snów".
File 1: THE TRIP HD 1280x720 from Agnieszka Lasota on Vimeo.
ZDARZENIE/ OCCURANCE by Agnieszka Lasota from Agnieszka Lasota on Vimeo.
Autorka: Paulina Kucharska, luty 2013, akt. lipiec 2019
Wybrane wystawy i prezentacje:
2000
- "Phillips Design", Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa
2002
- "dIZAJN! dIZAJN! ", Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała
2003
- wystawa indywidualna, Wawelberg Bank, Warszawa
2008
- DMY International Design Festival, Berlin
- "Meble z Pamięcią", Teatr Wytwórnia, Warszawa
- Łódź Design Festival, Łódź
- International Design Biennale, St. Etienne
2009
- Salone del Mobile, Mediolan
- "Wartość dodana. Światowe wzornictwo z Polski", Instytut Wzornictwa Przemysłowego, Warszawa
- "Zasoby naturalne polskiego designu", Muzeum Regionalne w Stalowej Woli
- "Unpolished - Young Design From Poland", Brussels Design September, Bruksela
- "Polska Folk", Tent London, Londyn
- "Designersblock - 100% Design", London Design Festival, Londyn
- "Upstream/Design Tales", Łódź Design Festival, Łódź
- Designboom Mart, World Design Market Seoul, Seul
- "Rzecz Małopolska", Etnodizajn Festiwal, Kraków
2010
- "Materia Prima", Galeria Bielska BWA, Bielsko Biała
- "Meble z pamięcią", Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego, Bydgoszcz
- "Wartość dodana", World Expo Shanghai, Szanghaj
2011
- "Prace", Galeria BWA Design, Wrocław
- Salone del Mobile, Mediolan
- "Life in 3D", Galeria BWA, Olsztyn
- "Etno- inspiracje", Muzeum Narodowe w Gdańsku
- "A ten pokój będzie pusty…", Zona Sztuki Aktualnej, Łódź
- "Więzi", Muzeum Etnograficzne, Kraków
2012
- "Faceblok", KRVN, Wrocław
- "Point Dume", Concept Store Mysia 3, Warszawa
2013
- Złote runo
- CommonDream, Manchester
2014
- Who Loves The Sun, Wiedeń