Adam Kazimierz Czartoryski urodził się w 1 grudnia 1734 roku w Gdańsku. Dożył słusznego wieku, zmarł bowiem w Sieniawie mając niespełna 90 lat. Dzień jego śmierci, 19 marca 1823 roku, rozpoczął czas żałoby nie tylko rodzinnej i lokalnej, lecz także narodowej, ponieważ uważano go za wybitnego polskiego męża stanu oraz polityka, a ponadto dobroczyńcę oraz wpływowego człowieka kultury i sztuki. Trudno objąć niezwykłość i wszechstronność tej postaci, która wielkim uznaniem cieszyła się już w trakcie swojego życia. Feliks Bernatowicz, sieniawski sekretarz Księcia, wspominał że:
Lud okoliczny na wieść o śmierci [Księcia] (…) cisnął się do pokoju (…) starano się dostać jakąkolwiek pamiątkę, bądź ułamek jego pisma, bądź rysunek jaki z pokoju, byli tacy, co powłokę z krzesła jego na cząstki dzielili, inni odłupywali kawałki od stołu, na którym z domownikami jadał.
Gazeta Warszawska, 1823, nr 50
Na miejsce pochówku Księcia Czartoryskiego wybrano kościół św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, ponieważ również tam spoczęła tragicznie zmarła w 1780 roku jego córka, Teresa, oraz dwa lata później jego ojciec, August Czartoryski (1697-1782). Od dnia zgonu Adama Kazimierza Czartoryskiego, do dnia złożenia jego zwłok w grobie minęły 34 dni, podczas których orszak pogrzebowy przebył około 330 km z Sieniawy do Lwowa (położonych wówczas w granicach Cesarstwa Austriackiego) i następnie do Warszawy, czyli Królestwa Polskiego. Msza żałobna odbyła się 22 kwietnia. Mowę pożegnalną wygłosił poeta i biskup krakowski, Jan Paweł Woronicz (1757-1829).
Adam Kazimierz Czartoryski, generał ziem podolskich, choć dożył epoki romantycznej, był człowiekiem Oświecenia. Zapamiętano, że budził powszechne zaufanie i że
(...) ubierał się według mody z czasów Ludwika XV, zazwyczaj w surdut materialny jasno-zielony, lamowany żółtym futerkiem, w buty złotem haftowane i zawsze się pudrował, zarzuciwszy tylko noszenie warkocza.
K. Chłędowski, "Z przeszłości naszej i obcej", Lwów 1935
Wraz z jego odejściem niewątpliwie kończyła się pewna epoka – i nie chodzi tu tylko o kulturową epokę Oświecenia, lecz także odejście w przeszłość polskiej historii pisanej nazwiskami wielkich wpływowych magnatów. Historyczne znaczenie uroczystości pogrzebowych ku czci Księcia Czartoryskiego dobrze ujęła w słowa badaczka, Mieczysława Miterzanka: