Urodzony w 1978 w Krakowie. W 2002 ukończył Zaoczne Wyższe Studia Fotografii na ASP w Gdańsku. Obecnie student na uzupełniających studiach magisterskich ASP w Poznaniu. Działalność w zakresie fotografii i wideo.
Dominik Pabis zajmuje się fotografią i sztuką video, urodzony w 1978 w Krakowie.
W 2002 ukończył Zaoczne Wyższe Studia Fotografii na ASP w Gdańsku. Kształcenie kontynuował na uzupełniających studiach magisterskich na ASP w Poznaniu.
W 2001 roku miał udany debiut artystyczny w Galerii "FF" na ekspozycji "Dominik Pabis. Cognosce te ipsum - Poznaj samego siebie". Jego talent uwidocznił się w kilku różnych grupach prac. Seria Każdy mówi za siebie (1998) nie pozbawiona subtelnego żartu, oparta była na konceptualnej analizie ("portretowe" fotografowanie w dużym zbliżeniu palców różnych osób). Kolejna seria dotyczyła bardziej konkretnego zagadnienia fotograficznego, jakim jest problem głębi ostrości przy założonej dokumentalności realizacji, dotyczącej fragmentaryczności przedstawianego ciała (cykl Akty sensualne). Taka praktyka z powodzeniem odwoływała się do wielowątkowej twórczości Zbigniewa Dłubaka (cykl Asymetria). W przypadku prac Pabisa, w odróżnieniu od realizacji Dłubaka, zdjęcia aktów są przejściem od formy ciała kobiety do pejzażu. W kilku fotografiach z cyklu Zbliżenia (1998) dzięki zastosowaniu specyficznego oświetlenia uzyskał efekt typowy dla prac graficznych (realność zastąpiona została abstrakcyjnością formy). Na tej samej ekspozycji przedstawił także Klony (2000) - ornamentalne, kilkumetrowe wydruki z plotera, sprowadzone do układów geometrycznych. Ten problem twórczy, dotyczący tradycji minimal-artu, pojawił się na progu nowego wieku u nowej generacji artystycznej (np. Alicja Łukasik), zafascynowanej cyfrowymi możliwościami przetworzenia obrazu. Od II połowy lat 90. można mówić o presji grafiki cyfrowej na medium fotograficzne.
W 2002 Pabis brał udział w Miesiącu Fotografii w Krakowie, gdzie pokazał drugą wystawę indywidualną "Przestrzeń prywatna". Zaprezentował na niej interesujące prace wykonane kamerą obskurą. Podobną technikę zastosował w cyklu Przestrzeń prywatna, w którym autentyczna historia dotycząca drobnych przedmiotów rozegrała się w kieszeni kurtki artysty, co zarejestrowane zostało na negatywie. W krótkich filmach wideo tworzonych w 2003 roku próbował odwołać się do osiągnięć polskiego kina strukturalnego lat 70., głównie łódzkiego Warsztatu Formy Filmowej. Trzecia indywidualna wystawa artysty odbyła się w Centrum Kultury Żydowskiej w Krakowie (2003), pod tytułem "Dominik Pabis. The all seeing eye". Oprócz starszych prac prezentowała nowe cykle: Autoportret (2000) i Zapiski z podróży (2003) o charakterze konceptualno-ironicznym oraz realizacje wideo.
Kilka wystaw indywidualnych prac Pabisa udowodniło, że na początku XXI wieku okazał się on jednym z największych talentów z zakresu fotografii, łączącym różnego typu poszukiwania wizualne o tradycji neoawangardowej z osobistą nutą ironii.
Autor: Krzysztof Jurecki, Muzeum Sztuki w Łodzi, marzec 2004