Studiował w latach 1954-60 na Wydziale Ceramiki w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując tytuł magistra inżyniera. W trakcie studiów rozpoczął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina w Krakowie (1955-59) i Marii Szłapak w Bytomiu (1960-63). Tam też zadebiutował w 1960 na scenie Opery Śląskiej partią Muezina w "Casanovie" Ludomira Różyckiego, a następnie kreował rolę Edgara w "Łucji z Lammermoor" Gaetano Donizettiego. W trakcie następnego sezonu śpiewał m.in. partie Stefana w "Strasznym dworze" Stanisława Moniuszki, Nadira w "Poławiaczach pereł" Georgesa Bizeta, Lionela w "Marcie" Friedricha Flotowa i Maksa w "Wolnym strzelcu" Carla Marii von Webera. Następnie, w sezonie 1963/64, śpiewał w Operze Krakowskiej, gdzie włączył do swojego repertuaru partię Cavaradossiego w "Tosce" Giacomo Pucciniego oraz Młodego Króla w Hagith Karola Szymanowskiego. W 1964 został zaangażowany w Teatrze Wielkim w Warszawie, gdzie występował jako Jontek w "Halce" Moniuszki, tytułowy bohater w "Fauście" Charlesa Gounoda i Cavaradossi w "Tosce". W latach 1966-68 był członkiem zespołu Deutsche Staatsoper w Berlinie. W 1967 rozpoczął międzynarodową karierę. Od tej pory występuje regularnie na największych scenach operowych i estradach świata, m.in. w mediolańskiej La Scali, Metropolitan Opera w Nowym Jorku, operach w Barcelonie, Berlinie, Buenos Aires, Chicago, Hamburgu, Madrycie, Moskwie, Paryżu, Rzymie, Salzburgu, San Francisco, Sewilli i Wiedniu. Uczestniczy w najbardziej prestiżowych festiwalach muzycznych, podczas których towarzyszą mu zespoły prowadzone przez najwybitniejszych dyrygentów.
Wiesław Ochman dokonał wielu nagrań radiowych, nagrał też ponad pięćdziesiąt płyt dla renomowanych wytwórni z partiami w takich dziełach, jak "Salome" Richarda Straussa, "Requiem" i "Idomeneo" Wolfganga Amadeusa Mozarta pod dyrekcją Karla Böhma (DG), "Stabat mater" Antonína Dvořáka, "IX Symfonia d-moll" Ludwiga van Beethovena pod batutą Rafaela Kubelíka (DG), "Missa solemnis c-moll" Mozarta pod dyrekcją Claudio Abbado, "Jenufa" Leoša Janáčka pod batutą Charlesa Mackerrasa (Decca), "Wojna i pokój" Sergiusza Prokofiewa pod dyrekcją Mścisława Rostropowicza (Erato).
Ważnym elementem działalności Wiesława Ochmana stała się działalność charytatywna. W 1998, z okazji 200-lecia urodzin Adama Mickiewicza, artysta zebrał prace malarzy polskich, które wystawiono na licytacji w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Cały zysk przekazano na remont Domu-Muzeum Wieszcza w Wilnie. Tam też, 7 marca 1999, odbył się recital Ochmana, poprzedzający kolejną aukcję zebranych przez artystę w Polsce obrazów - na rzecz Stowarzyszenia "Nasza Częstochowa". Uzyskane pieniądze przekazano na rzecz wspierania kultury i na stypendia.
Po 1999 artysta zajął się też reżyserią. W Operze Śląskiej przygotował "Don Giovanniego" Mozarta (1999), "Traviatę" Giuseppe Verdiego (2000), "Carewicza" Ferenca Lehára (2001), "Eugeniusza Oniegina" Piotra Czajkowskiego (2002), "Borysa Godunowa" Modesta Musorgskiego (2004), "Carmen" Georgesa Bizeta (2006), w Operze na Zamku w Szczecinie - "Krainę uśmiechu" Lehára (2007), w Teatrze Wielkim w Łodzi - "Eugeniusza Oniegina" (2008).
Wiesław Ochman jest laureatem wielu odznaczeń i nagród, m.in. otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia (1973), Nagrodę miasta Krakowa (1976), Medal 400-lecia Stołeczności Warszawy nadany przez Prezydenta Warszawy (1997), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001), Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2005), Nagrodę Honorową Fundacji Kultury Polskiej (2009). W 2008 Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie przyznała artyście tytuł doktora honoris causa.
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, październik 2002, aktualizacja: listopad 2009.