W latach 1923-28 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Jednocześnie, od 1923 do 1925, uczył się gry na skrzypcach i teorii muzyki (u Józefa Władysława Reissa) w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. Następnie grę na skrzypcach doskonalił pod kierunkiem Konstantego Gawryłowa w Katowicach.
W latach 1929-39 był nauczycielem w Państwowym Gimnazjum Klasycznym w Chorzowie, gdzie założył uczniowską orkiestrę. Działał jednocześnie w amatorskim ruchu muzycznym - prowadził Chór im. Konstantego Damrota oraz szkolne zespoły wokalne i instrumentalne w Katowicach. Od 1937 kierował ogniskiem metodycznym dla nauczycieli muzyki i śpiewu szkół ogólnokształcących województwa śląskiego. Organizował i prowadził również koncerty oraz cykle audycji muzycznych dla młodzieży szkolnej na Śląsku.
Lata II wojny światowej Józef Powroźniak spędził w Krakowie. W 1945 powrócił do Katowic i zorganizował pierwsze w kraju Liceum Muzyczne, którego był dyrektorem do 1951. Od 1950 związany był jako wykładowca z Państwową Wyższą Szkołą Muzyczną w Katowicach - w latach 1951-63 oraz 1972-75 sprawował funkcję rektora, w latach 1964-67 był dziekanem Wydziału Wokalnego, a od 1971 do 1974 kierował także Katedrą Wychowania Muzycznego. W 1958 otrzymał tytuł profesora. W latach 60-tych nawiązał współpracę z Ludowym Instytutem Muzycznym w Łodzi, pełniąc w latach 1964-72 obowiązki prezesa. Przy Instytucie zorganizował Ośrodek Gitarowy, którego program obejmował wakacyjne kursy dla nauczycieli, regionalne przeglądy młodych gitarzystów, konkursy kompozytorskie, wydawnictwa nutowe, akcje informacyjno-propagandowe w "Poradniku Muzycznym", radiu i telewizji.
Prowadził również działalność społeczną - w Stowarzyszeniu Polskich Artystów Muzyków SPAM, Stowarzyszeniu Akordeonistów Polskich, założył Towarzystwo Gitary Klasycznej w Warszawie i został jego prezesem.
Za swoją działalność otrzymał m.in. Złoty Krzyż Zasługi (1951), Nagrodę Muzyczną miasta Katowic (1951), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954), Odznakę "Zasłużonego Działacza Kultury" (1963), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1972), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1974).
Józef Powroźniak jest autorem wielu książek, m.in. "Paganini" (PWM, Kraków 1958), "Gitara od A do Z" (PWM, Kraków 1966), Karol Lipiński (PWM, Kraków 1970), "Wychowanie muzyczne w szkole" - wspólnie z Józefem Karolem Lasockim (PWM, Kraków 1970), "Leksykon gitary" (PWM, Kraków 1979), prac pedagogicznych - szkół gry na skrzypcach, gitarze (którą opracował już w 1944), akordeonie, kontrabasie, harmonii klawiszowej, instrumentach szarpanych, śpiewników, jak również artykułów w prasie polskiej i zagranicznej oraz opracowań na gitarę utworów muzyki dawnej i współczesnej o różnych stopniach trudności.
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, listopad 2007