W latach 1921-27 studiował grę na fortepianie w klasie Bohdana Zalewskiego, grę na organach i teorię muzyki u Władysława Raczkowskiego w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu. Następnie, od 1927 do 1928, odbył studia dyrygenckie w Konserwatorium Warszawskim pod kierunkiem Grzegorza Fitelberga i Emila Młynarskiego oraz kompozytorskie w klasie Kazimierza Sikorskiego. Przez krótki czas związany był z Teatrem Wielkim w Poznaniu - dyrygował przedstawieniami operetkowymi (m.in. Księżniczka dolara Leo Falla, Farinelli Hermanna Zumpego). Kierował także chórem mieszanym Koła Śpiewackiego im. Stanisława Moniuszki i Chórem Pocztowców. W latach 1930-32 kontynuował naukę dyrygentury (u Juliusa Prüwera), teorii muzyki (pod kierunkiem Paula Höffera) i gry na fortepianie w Hochschule für Musik w Berlinie. W latach 1932-35 i od 1949 do 1972 pracował jako dyrygent w Teatrze Wielkim w Warszawie. Na warszawskiej scenie przygotował takie spektakle, jak Konrad Wallenrod Władysława Żeleńskiego, Uprowadzenie z seraju Wolfganga Amadeusa Mozarta, Faust Charlesa Gounoda, Halka i Straszny dwór Stanisława Moniuszki, Carmen Georgesa Bizeta, Don Carlos Giuseppe Verdiego, Mandragora i Harnasie Karola Szymanowskiego. Jednocześnie był drugim dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia (od 1936; z zespołem wykonał po raz pierwszy w Polsce m.in. utwory Aleksandra Tansmana), kierownikiem muzycznym i dyrygentem: Polskiego Baletu Reprezentacyjnego (1937-39), Teatru Wojska Polskiego w Łodzi (1945-46), Opery Śląskiej w Bytomiu (1946-47; prowadził m.in. Straszny dwór, Cyganerię Giacomo Pucciniego, Aidę Verdiego) oraz Filharmonii Warszawskiej (1947-49).
Wielokrotnie dyrygował za granicą (Anglia, Niemcy, Francja), kładąc duży nacisk na muzykę polską. W 1949 przygotował w Palermo premierę Króla Rogera Szymanowskiego. W 1953 wystawił Halkę Moniuszki w Staatsoper w Berlinie, w 1955 w Göteborgu, w 1957 w Tuluzie.
Mieczysław Mierzejewski był dyrygentem wszechstronnym. W repertuarze koncertowym posiadał utwory Ludwiga van Beethovena, Franza Schuberta, Richarda Wagnera, Antonína Dvořáka, Gabriela Fauré, Maurice'a Ravela, Richarda Straussa, Paula Hindemitha, Ignacego Jana Paderewskiego, Karola Szymanowskiego, Romana Palestra, Andrzeja Panufnika, Aleksandra Tansmana i Piotra Perkowskiego.
Został uhonorowany wieloma odznaczeniami oraz nagrodami, m.in. Diplome d'Honneur w Paryżu (1937), Nagrodą Państwową III stopnia (1952), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1956) i Nagrodą miasta Warszawy (1958).
Ważniejsze kompozycje:
- Preludium symfoniczne na orkiestrę (1927)
- Wariacje fortepianowe (1927)
- Dożynki, widowisko ludowe na głosy solowe, chóry i orkiestrę dętą (1928)
- Dwie dole na chór mieszany a cappella (1928)
Autor: Małgorzata Kosińska, czerwiec 2008