Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 4 lat. Uczył się u Idy Leszczyńskiej, Wiery Nosiny, Wiktora Mierżanowa, Andrzeja Jasińskiego i Tatiany Szebanowej. Był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Fundacji Ewy Czeszejko-Sochackiej "Promocja Talentu".
W 2000 otrzymał Grand Prix na X Konkursie Eurowizji w Bergen, w 2008 został laureatem IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Sergiusza Rachmaninowa w Moskwie. Jest też laureatem "Paszportu Polityki".
Stanisław Drzewiecki zadebiutował w 1992 programem solowym w Wielkiej Sali Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. W 1993 odbył tournée po Japonii z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Volkera Schmidta-Gertenbacha. Zagrał wówczas nowy koncert First Children's Piano Concerto Ilii Chkolnika. Od tamtej pory grał w salach koncertowych Londynu (Victoria & Albert Museum), Amsterdamu (Het Concertgebouw), Bergen (The Grieg Hall), Brukselii (Parlament Europejski), Wiednia (Schönbrunn Palace), Porto (Palacio da Bolsa), Madrytu (Palacio Real de El Prado), Moskwy (Wielka Sala Konserwatorium), Tallina (Estonia Hall), Meksyku (Palacio de Bellas Artes), Kanady (Queen Elizabeth Hall w Vancouver i Winspear Centre w Edmonton), Stanów Zjednoczonych (Cerritos Center i Walt Disney Concert Hall w Los Angeles, Chicago Symphony Hall, Kimmel Center w Filadelfii, Gusman Hall w Miami, Lincoln Center i Carnegie Hall w Nowym Jorku), Japonii (Opera City Concert Hall, Suntory Hall, Metropolitan Art Space, Orchard Hall i Bunka Kaikan w Tokyo, Minato Mirai w Yokohamie, Symphony Hall w Osace, salach Hamamatsu i Sapporro) oraz Chin. Odbył wiele tournées koncertowych po Hiszpanii, Holandii, Japonii, Polsce, Portugalii, Stanach Zjednoczonych i Szwajcarii. Inaugurował tak prestiżowe wydarzenia kulturalne, jak m.in. Europalia 2001 w Belgii, Dni Polski 2002 w Austrii, sezon koncertowy w Bazylei, Festiwal Radia Francuskiego w Montpellier, Festiwal Radia Duńskiego w Kopenhadze.
Artysta posiada w swoim repertuarze osiemnaście koncertów fortepianowych, które wykonywał pod batutą takich dyrygentów, jak Simon Young, José Cura, Vladimir Kiradijew, Peter Altrichter, Jury Alperten, Philippe Jordan, Justus Frantz, Volker Schmidt-Gertenbach, Michael Zilm, Fernando Lozano, Andrey Anikhanov, Alexander Lazariev, Leonid Nikolayev, Albert Kaiser, Bruno Goetze, Tatsunori Numajiri, Takao Ukigaya, Victoria Zhadko, Nicolai Dyadiura, Eduard Schmieder, Peter Dabrowski, Andrzej Affeltowicz, Mirosław Jacek Błaszczyk, Tomasz Bugaj, Bogusław Dawidow, Agnieszka Duczmal, Mieczysław Gawroński, Bohdan Jarmołowicz, Jerzy Kosek, Wojciech Michniewski, Michał Nesterowicz, Marcin Nałecz-Niesiołowski, Grzegorz Nowak, Maciej Niesiołowski, Bogdan Olędzki, Marek Pijarowski, Wojciech Rajski, Jacek Rogala, Zygmunt Rychert, Jerzy Salwarowski, Ruben Silva, Mariusz Smolij, Tadeusz Strugała, Jerzy Swoboda, Radosław Szulc, Antoni Wit, Tadeusz Wojciechowski.
Stanisław Drzewiecki dokonał wielu nagrań dla telewizji hiszpańskiej, japońskiej, kanadyjskiej, norweskiej, polskiej, rosyjskiej i włoskiej. W 1998 ukazała się premierowa płyta CD, na której 10-letni pianista z towarzyszeniem Orkiestry "Mała Filharmonia", kierowanej przez Marcina Nałęcz-Niesiołowskiego, prezentuje trzy koncerty fortepianowe (Johanna Sebastiana Bacha, Wolfganga Amadeusa Mozarta i Ludwiga van Beethovena). Obecnie ma w swoim dorobku kilkanaście płyt CD, SACD i DVD, wydanych przez takie firmy fonograficzne, jak DUX, Polskie Radio, GHP Japan, Sony Classical i Blüthner Hänssler (z którą w 2007 podpisał kontrakt na nagranie 3 płyt).
W 2003 artysta zadebiutował jako kompozytor, pisząc muzykę do spektaklu Król Olch wg ballady Goethego dla Teatru "Lalka" w Warszawie. Spektakl ten otrzymał główną nagrodę na międzynarodowym festiwalu teatralnym w Poznaniu.
Czy Stanisław, albo raczej Staś Drzewiecki - jak wolą go nazywać rodzice, oboje pianiści, a za nimi środki masowego przekazu - to przypadek "Wunderkinda"? Wszystko na to wskazuje. Wystarczy przejrzeć repertuar tego niespełna piętnastoletniego dzisiaj chłopca. Gra - między innymi - klasyczne koncerty fortepianowe, w tym dzieła Bacha, Mozarta i Beethovena, czy utwory Chopina i Rachmaninowa, które dla najbardziej doświadczonych pianistów są trudnym sprawdzianem. Tymczasem niejeden dorosły pianista chciałby tak precyzyjnie odegrać skomplikowane biegniki, pasaże i inne chopinowskie figuracje, jak Staś Drzewiecki. Recenzenci wpadają w zachwyt i piszą: "Mazurki zwróciły uwagę zdumiewającym wyczuciem subtelności chopinowskiego rubata", albo: "Gra młodego artysty olśniewa logiką i jasnością myślenia, naturalną emocjonalnością, techniczną swobodą oraz głębokim zrozumieniem treści muzycznej i intencji kompozytora", lub jeszcze: "Interpretacje pianisty zadziwiają dojrzałością", a także: "Mały geniusz pokazał precyzję techniczną, wspaniałą muzykalność, świetne wyczucie chopinowskiego rubata i oryginalne rozwiązania ozdobników". Sam Vladimir Ashkenazy, wielka gwiazda światowej pianistyki, po wysłuchaniu płyty "My First Gift" wydał taką opinię: "Stanisław Drzewiecki represents an exceptional talent. Despite his young age he is a remarkably interesting musician with perfect piano technique." ("Stanisław Drzewiecki to wyjątkowy talent. Jest niezwykle ciekawym muzykiem i mimo młodego wieku dysponuje doskonałym warsztatem pianistycznym.")
Kilkunastoletni Staś Drzewiecki stanął, czy raczej został wystawiony - mówiąc językiem sportowym - do konkurencji w kategorii seniorów. Młody wiek jest z pewnością jego atutem, a i przyszłość zapowiada się znakomicie...
Strona internetowa artysty: www.sdrzewiecki.com.pl
Autor: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, luty 2002, aktualizacja: grudzień 2009.