Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (2001-2006). Dyplom obronił w pracowni interdyscyplinarnej Zbigniewa Sałaja i Grzegorza Sztwiertni. W 2007 roku został laureatem konkursu im. Gepperta. W 2009 roku był nominowany do nagrody Deutsche Banku "Spojrzenia".
Doroszuk w swych filmach posługuje się formułą dokumentu, chociaż niewiele z nich z dokumentem mogłoby zostać pomylonych. Dokumentalna pozostaje zawsze rejestracja rzeczywistości. Artysta nie tworzy scenariuszy i scenografii. Interesują go rejestrowane kamerą realia. Medium filmowe, przynajmniej jako narzędzie w rękach Doroszuka, ma to do siebie, że czyni rzeczywistość bardziej estetyczną czy też dokonuje spośród niej wyboru obrazów miłych dla oka. Ta (prze)estetyzowana wizja jest rodzajem filtra, który artysta nakłada na interesujące go problemy - wykluczenia, geograficznego przesunięcia czy śmierci. W ten sposób pytając o nie, pyta zarazem o potencjał fałszu zawarty w takich pojęciach jak "piękno" czy "estetyka" właśnie.
Najpełniejszą realizację koncepcja ta znalazła w niemal półgodzinnym filmie Tumor Imaginis (2008), najbliższym formule dokumentu. Jego bohaterem jest Wiesław Frasik, patomorfolog i kolekcjoner sztuki naiwnej w jednej osobie. Jego kolekcja ozdabia także ściany zakładu patomorfologii, w którym pracuje. Pendant do kolekcji sztuki stanowi równie, o ile nie bardziej fascynujący, zbiór medycznych preparatów dokumentujących stany chorobowe. Choroba i śmierć w ujęciu osoby, która obcuje z nią na co dzień i znalazła do niej bezpieczny dystans, jawi się jako zjawisko estetyczne. Lekarz mówi m.in.: "Czasem bywają takie nowotwory, które wyglądają naprawdę pięknie, można by to żywcem, jak zauważył mój znajomy, odwzorować jako deseń na sukience czy na bluzce i byłoby pięknie".
Podobny problem podjął Doroszuk we wcześniejszym filmie Dissection Theatre (2006), dokumentującym - w stosunkowo minimalistycznych ujęciach - sekcję zwłok i przygotowanie ciała kobiety do pogrzebu (mycie, ubieranie, malowanie), nie ujawniając jej twarzy ani tożsamości. Czynności stają się prostą pracą, a niektóre ujęcia czy kadry mogą nawet przypominać znane dzieła sztuki, np. obraz Andrei Mantegni.
W wielu realizacjach powracają u Doroszuka wątki pracy i wykluczenia, często łącząc się ze sobą. W cyklu krótkich filmów Reisefieber (2007, m.in. Sümela Restaurant, Cosy-Wash) zrealizowanym w Berlinie, z sobą w roli głównej, analizował status obcego, przybysza z Polski w stolicy Niemiec, odrębności kulturowej (mimo bliskości geograficznej), narzucanej poniekąd przez różnice gospodarcze państw, z których się pochodzi. W powstałym w Norwegii w 2008 roku w filmie Raspberry Days artysta w dosyć przewrotny sposób wykonywaną często przez Polaków sezonową pracę zbierania malin przedstawił jako doznanie estetyczne. W filmie nie widać wysiłku; jest za to bogactwo fauny i flory, ciszę zakłóca jedynie śpiew ptaków, a doznania towarzyszące pracy jawią się jako doświadczenie niemal erotyczne.
Filmem, który problem wykluczenia i obcości traktował bardziej dosłownie, był powstały w Ankarze Birkaç Yer (Kilka miejsc) (2007). Jego bohater, Toprak, homoseksualista i transseksualista, podczas jazdy taksówką ulicami miasta pokazuje artyście miejsca związane ze swoim życiem. Są to m.in. rodzinny dom, siedziba związku gejowskiego Pink Life, ale też więzienie Ulucanlar czy niebezpieczne dzielnice. Jak twierdzi w filmie Toprak, "Transseksualiści nie umierają tu z przyczyn naturalnych".
W 2009 roku Doroszuk dokonał rodzaju podsumowania dotychczasowych realizacji w ponad półgodzinnym filmie Special Features, w którym wciela się w rolę narratora opowiadającego o swych pracach i zdradzającego kontekst i warunki ich powstania.
"Pozwalam sobie na pewną ignorancję: odwracam się od zasadniczej realizacji filmowej w stronę krążących wokół niej 'dodatków', przetrząsam śmietnik warsztatu filmowego i oddaję sprawiedliwość wszelkim ścinkom, odrzutom, zapiskom i szkicom" - mówi artysta.
Kwestia języka, w Special Features obecna jako zmaganie się z opisem, powróciła w pełni w ostatnim filmie Doroszuka Call Me Poetic (2010), w którym czarna poezja amerykańskiej ulicy zlewa się w trudno zrozumiały hipnotyczny potok słów.
Autor: Karol Sienkiewicz, czerwiec 2010.
Wybrane wystawy indywidualne:
Wybrane wystawy zbiorowe:
- 2004
- "Szara Strefa" - Galeria Platan, Budapeszt;
- "Ładnie? O ładnym..." - Młyn Ziarno, Kraków; - 2005
- "In Out" - CSW Łaźnia, Gdańsk;
- "Bez problemu" - Otwarta Pracownia, Kraków;
- "Dział nauczania", w ramach wystawy Grzegorza Sztwiertni w cyklu "W samym centrum uwagi" – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; - 2006
- "Języki obce" - BWA Studio, Wrocław;
- "Nasze najgorsze zdjęcia" - Galeria F.A.I.T., Kraków;
- "Sztuka w służbie lewaków? Czyli: no news is good news" - Galeria Kronika, Bytom;
- "Die Vergänglichkeit des Schönen" - Stadthalle, Görlitz;
- "El Dorado" - Teatr Łaźnia Nowa, Kraków;
- "Rozbij szwajcarski bank" - Galeria dla..., Toruń;
- "Catodica 2" - Lipanje-Puntin Gallery, Triest;
- "Models for a Fictional Academy" - Węgierski Uniwersytet Sztuk Pięknych, Budapeszt; - 2007
- "Walka trwa" - Teatr Nowy, Kraków;
- "Pamięć tej chwili z odległości lat, które miną" - dawna fabryka Schindlera, Kraków;
- "Light House Ankara" TCDD Ankara Tren Gari, Ankara;
- "Malarstwo! Prąd zmienny. VII. Krajowa Wystawa Malarstwa Młodych" - BWA Awangarda, Wrocław;
- "Warsaw does not Exist" - Fundacja Bęc Zmiana, Warszawa; - 2008
- "Video Now. Vol. 6" - Centrum Sztuki Filmowej, Katowice;
- "Mów do mnie. Jeszcze" - BWA Studio, Wrocław;
- "Face Lifting" - FKSE, Budapeszt;
- "Blankly, Perfect Summer" - vertexList, Nowy Jork;
- "Muzeum Historii Nienaturalnej" - Galeria Kronika, Bytom;
- "Small Happenings" - Oidaradio, Sao Paulo;
- "Kwiaty naszego życia" - CSW Znaki Czasu, Toruń;
- 5. Triennale Młodych - Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko;
- "Nie ma sorry" - Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa;
- "Bewegte Stilleben - Junge Polnische Videokunst" - Brandenburgischer Kunstverein, Poczdam;
- "Where the East Ends" - Nassauischer Kunstverein, Wiesbaden; - 2009 - "Wolność od-zysku" - Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa;
- 2010
- "Polska sztuka wideo" - Galeria Platan, Budapeszt;
- "Rückblicke / Spojrzenia wstecz" - Instytut Polski, Berlin.