Dyrygent i kompozytor. Urodzony 21 marca 1900 w Łodzi, zmarł 5 marca 1973 w Liverpoolu.
-
Pochodził z rodziny bogatych łódzkich włókniarzy. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął jako dziecko - jego nauczycielką była Róża Schindler-Suess. W wieku 14 lat został członkiem nowo utworzonej Orkiestry Symfonicznej w Łodzi, a w 1919 wystąpił z jej towarzyszeniem w Koncercie skrzypcowym Camille'a Saint-Saënsa. Następnie studiował dyrygenturę pod kierunkiem Emila Młynarskiego oraz kompozycję u Juliusza Wertheima w Konserwatorium Warszawskim, które ukończył po roku nauki. Ponadto od 1918 do 1921 odbył studia z zakresu filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. W 1921 wyjechał do Berlina, gdzie kontynuował naukę u Wertheima oraz Friedricha Ernsta Kocha (teoria muzyki) w Hochschule für Musik. W 1923 zadebiutował w Berlinie jako dyrygent - poprowadził koncert, w programie którego znalazły się jego własne kompozycje. Na zaproszenie Wilhelma Furtwänglera kilkakrotnie dyrygował koncertami w Filharmonii Berlińskiej. W 1933, zmuszony do opuszczenia Niemiec, wyjechał do Włoch - tu uczył kompozycji i orkiestracji w Scuola Superiore di Musica w Mediolanie. W latach 1937-38 był dyrygentem orkiestry Filharmonii w Charkowie. W 1939 zamieszkał w Clarens w Szwajcarii, a w 1947 przyjął obywatelstwo tego kraju. W 1940 rozpoczął współpracę z Orchestre de la Suisse Romande w Genewie, w 1943 objął kierownictwo festiwali muzycznych w Lozannie. Po II wojnie światowej prowadził ożywioną działalność artystyczną. W 1946, na zaproszenie Arturo Toscaniniego, wziął udział w koncertach inaugurujących otwarcie po wojnie Teatro alla Scali (dyrygował m.in. Uwerturą Antoniego Szałowskiego). Rok później zadebiutował w Anglii z Philharmonia Orchestra, w latach 1954-55 był głównym kapelmistrzem Royal Liverpool Philharmonic Orchestra. Koncertował w całej Europie (m.in. w 1955 odbył tournée z Israel Philharmonic Orchestra), a także w Ameryce Południowej. W 1958 wystąpił po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych z Philadelphia Orchestra. Od 1958 do 1963 był dyrektorem muzycznym Dallas Symphony Orchestra, w latach 1964-66 zajmował podobne stanowisko w Bernie. W 1967 objął kierownictwo (po Ernescie Ansermecie) Orchestre de la Suisse Romande i piastował je do 1970. Koncertował również w Polsce - z Orkiestrą Filharmonii Narodowej (z którą w 1963 wystąpił na festiwalu w Montreux) i Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia.
Zmarł nagle podczas próby z Royal Liverpool Philharmonic Orchestra.
Z bogatego dorobku kompozytorskiego Pawła Kleckiego (napisał m.in. 4 symfonie, koncerty fortepianowe i skrzypcowe, utwory kameralne oraz pieśni) większość uległa zniszczeniu w czasie wojny.
Ważniejsze kompozycje:
- Kwartet smyczkowy a-moll op. 1 (1923)
- Cztery pieśni op. 2 na głos i fortepian (1923)
- Trzy pieśni nocne op. 3 na głos i fortepian (1923)
- Trzy preludia op. 4 na fortepian (1923)
- Trzy pieśni op. 6 na głos i fortepian (1923)
- Sinfonietta e-moll op. 7 na orkiestrę (1923)
- Fantazja c-moll op. 9 na fortepian (1924)
- Kwartet smyczkowy nr 2 c-moll op. 13 (1925)
- Osiem pieśni op. 15 na głos i fortepian (1926)
- Trio fortepianowe D-dur op. 16 (1926)
- Symfonia d-moll op. 17 na orkiestrę (1927)
- Symfonia nr 2 g-moll op. 18 na głos i orkiestrę (1927)
- Koncert skrzypcowy op. 19 (1928)
- Wariacje orkiestrowe op. 20 (1929)
- Introduction und Rondo op. 21 na skrzypce i fortepian (1930)
- Koncert fortepianowy op. 22 (1930)
- Kwartet smyczkowy nr 3 d-moll op. 23 (1931)
- Capriccio op. 24 na orkiestrę (1931)
- Muzyka koncertowa op. 25 na orkiestrę (1932)
- Sonata skrzypcowa op. 26 (1933)
- Mała partita op. 27 na fortepian (1933)
- Trio smyczkowe op. 29 (1934)
- Suita liryczna op. 30 na orkiestrę (1938)
- Symfonia nr 3 op. 31 na orkiestrę (1939)
- Trio na flet, skrzypce i wiolonczelę op. 32 (1940)
- Concertino op. 34 na orkiestrę (1940)
- Wariacje na temat E. Jacques Dalcroze'a op. 37 na orkiestrę (1940)
Autor: Małgorzata Kosińska, czerwiec 2008.
Tytuł (nagłówek do zdjęcia)
Galaktyka polskiej muzyki