W latach 1929-35 studiował w Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (m.in. u Kazimierza Sikorskiego). W latach 1935-39 pracował jako nauczyciel w Szkole Muzycznej i Instytucie Muzycznym w Łucku. Działał jednocześnie jako dyrygent zespołów amatorskich - chórów i orkiestr: w latach 1926-29 Towarzystwa Teatrów i Chórów Ludowych w Międzyrzeczu, w latach 1930-31 Związku Nauczycielstwa Polskiego w Równem, w latach 1931-39 Państwowego Gimnazjum i Liceum w Łucku, a od 1935 do 1939 Łuckiego Towarzystwa Muzycznego. W czasie wojny uczęszczał na tajne kursy dyrygenckie prowadzone przez Waleriana Bierdiajewa w Warszawie. W 1945 pracował krótko w Ministerstwie Kultury i Sztuki, po czym zamieszkał w Łodzi, gdzie w Wojewódzkim Wydziale Kultury zajmował kierownicze stanowiska do 1949. Na przełomie lat 40. i 50. piastował stanowiska dyrektora Szkoły Umuzykalniającej Ludowego Instytutu Muzycznego, a następnie Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej nr 2 w Łodzi. Od 1949 do 1953 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. W latach 1953-64 był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu, gdzie w latach 1953-57 pełnił równocześnie funkcję rektora, w latach 1957-64 dziekana Wydziału Pedagogicznego, a od 1961 kierował także Katedrą Problematyki Wychowania Muzycznego. Przyczynił się do powstania Wrocławskiej Orkiestry Symfonicznej, w której pełnił w latach 1954-57 funkcję dyrektora i kierownika artystycznego. Od 1964 do 1983 był ponownie pedagogiem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi, gdzie pełnił kolejno funkcje: w latach 1964-69 prodziekana, w latach 1969-72 dziekana, a w latach 1972-75 kierownika Katedry Wychowania Muzycznego. W 1973 otrzymał tytuł profesora.
Józef Karol Lasocki w 1945 był jednym ze współorganizatorów Ludowego Instytutu Muzycznego w Łodzi, którego orkiestrę symfoniczną prowadził w latach 1946-48, w latach 1945-78 był także jego dyrektorem artystycznym, a od 1974 do 1983 prezesem. Wiele lat był związany z Łódzkim Towarzystwem Muzycznym im. Karola Szymanowskiego, w tym od 1974 do 1983 jako prezes, oraz ze Związkiem Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych w Warszawie, w tym, w latach 1949-59, jako jego dyrektor artystyczny. W latach 60. przewodniczył Krajowej Radzie Stowarzyszeń Muzycznych.
Napisał wiele podręczników, które do dziś są wykorzystywane w szkolnictwie muzycznym, m.in.: "Solfeż dla szkół muzycznych" (trzy tomy), "Podstawowe wiadomości z nauki o muzyce", "Mały solfeż", "Wychowanie muzyczne w szkole" (we współpracy z Józefem Powroźniakiem). Ponadto w latach 1950-79 współredagował (wspólnie z Franciszkiem Wesołowskim) "Życie Śpiewacze" i "Poradnik Muzyczny".
Józef Karol Lasocki został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami, m.in.: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1953), Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1969), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1970), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1976).
Ważniejsze kompozycje:
- Szumy na czterogłosowy chór mieszany a cappella (1935)
- Sny o potędze na chór a cappella (1938)
- Budujemy miłej ojczyźnie dom na chór a cappella (1945)
- Juhasi, spiska melodia ludowa na chór mieszany a cappella (1946)
- Cyraneczka, kurpiowska melodia ludowa na chór mieszany a cappella (1946)
- A po pruskiej granicy, kurpiowska melodia ludowa na chór mieszany a cappella (1946)
- Kómoratki my se, orawska melodia ludowa na chór mieszany a cappella (1946)
- Leci woda..., kurpiowska melodia ludowa na chór mieszany a cappella (1946)
- Nie będzie mię głowisia bolała, melodia ludowa na chór mieszany a cappella (1946)
- Nie wyskakuj ptaszku, orawska melodia ludowa na chór mieszany a cappella (1946)
- Oj, świeci miesiąc, melodia ludowa na chór mieszany a cappella (1946)
- Czemu nie orzesz na chór mieszany a cappella (1946)
- Leciały żurawie, pieśń kurpiowska na chór mieszany a cappella (1947)
- Lesie mój, pieśń orawska na chór mieszany a cappella (1947)
- Pocóżeście kawalirzy przyśli, melodia kurpiowska na chór mieszany a cappella (1947)
- Som w stawie rybecki, melodia ludowa na chór mieszany a cappella (1947)
- Dziesięć pieśni na chór żeński a cappella (1948)
- Sześć pieśni rosyjskich na chór męski a cappella (1950)
- Dwie pieśni dolnośląskie na chór mieszany a cappella (1953)
- Truncił w strunki, scherzino na chór mieszany a cappella (1954)
- Jabłoneczka na chór mieszany a cappella (1954)
Źródło: www.polmic.pl, grudzień 2005