Rzeźbiarz, urodzony w 1830 w Krzywoszyńcach na Ukrainie, zmarł w 1893 w Krakowie.
-
Od 1855 mieszkał w Warszawie, gdzie kształcił się prywatnie w dziedzinie rzeźby u Daniela Zalewskiego oraz jako wolny słuchacz w Szkole Sztuk Pięknych. Następnie studiował w Akademii św. Łukasza w Rzymie; praktykował również w Bolonii i Florencji. Od 1867 przebywał w Paryżu, gdzie zbliżył się do Cypriana Kamila Norwida, który poświęcił rzeźbiarzowi dwa znane wiersze. Od 1872 mieszkał głównie w Krakowie; w latach 1875-1879 wykładał w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych, a od 1883 na wyższych studiach pedagogicznych dla kobiet im. A. Baranieckiego przy Muzeum Techniczno-Przemysłowym.
Przeważająca część zachowanego dorobku artystycznego Guyskiego stanowią portrety (popiersia, głowy i medaliony), choć wykonywał także rzeźby o tematyce religijnej i alegorycznej oraz dekoracje architektoniczne. W swej twórczości artysta umiejętnie łączył pierwiastki dawnych stylów historycznych z tendencją do realistycznie opracowanego detalu. Świadectwem tego jest m.in. jedno z najwybitniejszych zachowanych dzieł Guyskiego - marmurowy relief z ujętym w półpostaci portretem Zofii Kaplińskiej z 1867.
Pomnik nagrobny Marcelego Guyskiego na cmentarzu Rakowickim w Krakowie wykonał jeden z jego najwybitniejszych uczniów - Tadeusz Błotnicki.
Podstawowa bibliografia:
- "Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy", t. I, Wrocław 1971 (A. Ryszkiewicz)
- Rachubowa Katarzyna, "Rzeźba polska XIX wieku. Od klasycyzmu do symbolizmu". Katalog zbiorów. Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1993
- Melbechowska-Luty Aleksandra, Szubert Piotr, "Posągi i ludzie. Antologia tekstów o rzeźbie 1815-1889", t, I, Warszawa 1993
Autor: Piotr Szubert, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, sierpień 2002.