Po raz pierwszy artysta występuje w źródłach pisanych w Zgorzelcu w latach 1476-1477 jako malarz. W 1477 roku podpisał umowę na naukę zawodu kamieniarza i rzeźbiarza w kamieniu u budowniczego miejskiego Stefana Aldenbergera. Po roku 1479 Gauske nie pojawia się już zgorzeleckich źródłach. Natomiast w latach 1490-1494 notowany jest w aktach Kutnej Hory, gdzie występuje jako starszy cechu kamieniarzy i murarzy. Następnie, w latach 1494-1495 odnotowują go źródła Wrocławia, w którym być może mieszkał i pracował już od początku lat. 80. XV wieku. Niewykluczone, iż po 1495 roku znów przeniósł się do Kutnej Hory, gdzie oczekiwano jego pracy przy tamtejszym kościele Św. Barbary. Po tym roku nazwisko artysty nie występuje już w znanych źródłach pisanych.
Gauske, wespół z Aldenbergerem, wykonał w 1477 roku kamienny relief zdobiący niegdyś zgorzelecką Bramę Panieńską (Frauenturm), ukazujący kartusz z herbem miasta w maswerkowej oprawie, flankowany figurami św. Barbary i Marii z Dzieciątkiem (dziś na fasadzie tzw. Dickes Turm). Poprzez analogię z tą ostatnią statuą przypisuje się Gauskemu wykonanie kamiennej figury Marii z Dzieciątkiem, znajdującej się niegdyś pod emporą muzyczną kościoła Mariackiego (Frauenkirche) w Zgorzelcu (dziś: Muzeum Narodowe w Warszawie), oraz posąg o tym samym temacie w tamtejszym kościele parafialnym śś. Piotra i Pawła. Do wiązanych z Gauskem dzieł kamieniarki w Zgorzelcu należy nadto relief (powstały w latach 80. XV wieku) z herbem króla Macieja Korwina, ujętym postaciami trzymaczy - młodej kobiety i rycerza, umieszczony na południowej fasadzie ratusza. Dzieło to jednak powstało, gdy Gauske nie zamieszkiwał już stale w Zgorzelcu. W związku z tym ostatnio przypisano je Hansowi Olmützerowi, autorowi rzeźbionej grupy Opłakiwania Chrystusa, powstałej w 1492 roku i znajdującej się w kaplicy św. Barbary w zgorzeleckim kościele św. Trójcy.
Wśród dzieł późnogotyckiej kamieniarki na Łużycach Gauskemu przypisuje się, nie jednomyślnie jednak, dekorację kaplicy św. Jerzego na zamku Ortenburg w Budziszynie (Bautzen), powstałą zapewne w latach 1483-1486. Z ręką artysty wiąże się przede wszystkim pomnik na zewnętrznej elewacji kaplicy, datowany inskrypcją na rok 1486. Ukazuje on niszę z postacią tronującego Macieja Korwina (o portretowych rysach twarzy?), ujętego z boków tablicami heraldycznymi (zrekonstruowanymi w 1993 roku). Nadto w Gauskem widzi się także autora rzeźbiarskiego wystroju wnętrza kaplicy: trzech portali, balkonu o maswerkowej balustradzie oraz służek sklepienia (niezachowanego), nie wykluczając możliwości, iż artysta był także autorem koncepcji architektonicznej całego oratorium.
We Wrocławiu z Gauskem wiąże się autorstwo kamiennej dekoracji, może powstałej ok. 1488 roku (niewykluczone, iż kończonej do 1503 roku), dawnej Bramy Mikołajskiej. Mimo rozbiórki budowli rzeźby zachowały się do dziś: grupa Ukrzyżowania Chrystusa i część kartuszy heraldycznych znajduje się na fasadzie wrocławskiego kościoła parafialnego św. Józefa, pozostała część dekoracji heraldycznej w tamtejszym Muzeum Narodowym. Przypisano artyście także projekt mosiężnej płyty nagrobnej księcia żagańskiego Wacława Piastowicza (zm. 1488), zrealizowanej prawdopodobnie w warsztacie Josta Tauchena, pochodzącej z kościoła św. Barbary (dziś: Muzeum Narodowe we Wrocławiu).
Z działalnością Gauskego we Wrocławiu wiązane są jednak przede wszystkim prace przy rozbudowie ratusza - w drugim jej etapie realizowanym w okresie około 1480-1504. Artyście przypisuje się autorstwo figuralnej i ornamentalnej dekoracji rzeźbiarskiej południowej oraz części wschodniej elewacji praetorium, nadto znacznej partii dekoracji zrealizowanych wtedy wnętrz. Rzeźbiarz miałby współpracować tutaj z Paulem Preusse, domniemanym autorem koncepcji architektonicznej tej rozbudowy. Nie można jednak wykluczyć udziału Gauskego w układaniu tej koncepcji. W elewacjach ratusza wyróżniają się zwłaszcza trzy wykusze reprezentacyjnej fasady południowej. Ozdobiono je bogatą dekoracją z maswerków i wimperg oraz ornamentyką roślinną, wypełniającą wyznaczone przecięciami laskowań płyciny. Efekt splendoru fasady wzmagają nadokienniki oraz fryzy (częściowo rekonstruowane po zniszczeniach roku 1945) z dekoracją figuralną o interesującej tematyce, głównie rodzajowej o zabarwieniu komicznym. We wnętrzach z Gauskem wiąże się, m.in.: portal wiodący z refektarza do Sali Książęcej oraz część ze 115 zworników refektarza, a zwłaszcza świetną oprawę arkady środkowego wykusza nawy południowej tego wnętrza.
W latach 1490-1492 Gauske realizował kamienną dekorację - figuralną i ornamentalną, fasady tzw. Kamiennego Domu (Kamenný Dům) w Kutnej Horze (częściowo rekonstruowana na początku XX wieku), wznoszonego dla tamtejszego samorządu miejskiego. Odnaleźć w niej można podobne figuralne fryzy jak w wystroju elewacji południowej ratusza we Wrocławiu. Gauskemu przypisuje się też, zrealizowane po 1491 roku, dekoracyjne sklepienie kaplicy kutnohorskiego tzw. Książęcego Domu (Knižeci Dům, zw. też Sankturinovský Dům). Artyście przyznaje się nadto - rzadziej jednak - udział w dekorowaniu tzw. Zameczku oraz kamiennego wyposażenia kościoła św. Barbary (sakramentarium).
Realizowanie niemal równocześnie złożonych, dużych i prestiżowych zleceń, niekiedy w różnych i oddalonych od siebie ośrodkach miejskich, wskazuje, iż Gauske prowadził duży i cieszący się uznaniem zleceniodawców warsztat. Rzeźbę wiązaną z artystą i jego warsztatem wyróżnia wysoki poziom wykonawstwa, m.in. dbałość o precyzyjnie cięty detal - zarówno w przedstawieniach figuralnych, jak i w ornamentyce. W tej ostatniej dominują formy naturalistyczne - ulistnione wicie (niem. Blattwerk) i konary roślinne (niem. Astwerk), tworzące skomplikowane i dekoracyjne układy. Potwierdzone źródłowo i przypisywane Gauskemu dzieła zdradzają znajomość architektury i rzeźby Niemiec południowo-zachodnich z 2. połowy XV wieku.
Autor: Paweł Freus, grudzień 2010